Tadeusz Pieciukiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Pieciukiewicz
Pułkownik pilot Pułkownik pilot
Data urodzenia

18 października 1950

Siły zbrojne

ludowe Wojsko Polskie

Formacja

Siły Powietrzne RP

Jednostki

7 Pułk Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego,
3 Dywizja Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Tadeusz Pieciukiewicz (ur. 18 października 1950) – pułkownik pilot Sił Powietrznych RP, doktor nauk wojskowych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W okresie od 14 listopada 1969 roku do 6 stycznia 1974 roku był podchorążym Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej im. Janka Krasickiego w Dęblinie. Po ukończeniu szkoły i promocji przez dwa dni pozostawał w dyspozycji dowódcy 3 Brandenburskiej Dywizji Lotnictwa Szturmowo-Rozpoznawczego, a następnie został przydzielony do 40 Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego w Świdwinie i wyznaczony na stanowisko pilota. 10 lutego 1975 roku awansował na stanowisko starszego pilota, a 24 grudnia tego roku na stanowisko dowódcy klucza lotniczego. W okresie od 1 lutego 1977 roku do 6 czerwca 1977 roku ukończył kurs przeszkolenia na samoloty Su-20 w radzieckiej Wyższej Szkole Lotniczo-Technicznej. Po powrocie do kraju objął poprzednio zajmowane stanowisko w macierzystym pułku. 13 czerwca 1977 roku został dowódcą klucza lotniczego w 7 Brygadzie Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego w Powidzu, a 23 listopada 1979 roku awansował na stanowisko zastępcy dowódcy eskadry do spraw liniowych. W okresie od 11 września 1980 roku do 1 lipca 1983 roku był słuchaczem Wojskowej Akademii Lotniczej w Monino, w grupie dowódczo-sztabowej Wojsk Lotniczych.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (22 czerwca 1998)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. M.P. nr 25 z 1998, poz. 369.