Władysław Szczepaniak

Władysław Szczepaniak
	; Władysław Szczepaniak (w środku, 1938)
Data i miejsce urodzenia	19 maja 1910 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	6 maja 1979 ; Warszawa
Wzrost	170 cm
Pozycja	stoper (środkowy obrońca)
Kariera juniorska
Lata	Klub
1926–1928	Polonia Warszawa
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1948–1949	Gwardia Warszawa
1951–1952	Polonia Warszawa
1953	Polonia Warszawa
	Pogoń Grodzisk Mazowiecki
	Polonia Warszawa (młodzież)
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Władysław Szczepaniak (ur. 19 maja 1910 w Warszawie, zm. 6 maja 1979 tamże) – polski piłkarz, występujący na pozycji obrońcy. Symbol Polonii Warszawa, z warszawskim klubem był związany przez całą karierę.

W lidze debiutował w 1928, początkowo występując w napadzie. Krótko grał także w pomocy, by na początku lat 30. przekwalifikować się na obrońcę. Szybko stał się podporą defensywy Czarnych Koszul, z czasem zostając kapitanem drużyny. W Polonii Warszawa występował także w trakcie II wojny światowej, uczestnicząc wraz z klubem w nielegalnych podziemnych rozgrywkach piłkarskich^[1]. Pod jego kierownictwem konspiracyjna drużyna Polonii została mistrzem okręgu warszawskiego w podziemiu w 1942 i 1943 roku^[2]. Na piłkarskie boiska wybiegał do 1947, świętując w 1946 zdobycie pierwszego w historii mistrzostwa Polski dla Polonii, w pierwszej powojennej edycji MP.

W reprezentacji Polski debiutował w 1930 w meczu ze Szwecją, ostatni mecz rozegrał już po wojnie w 1947. Rywalem znowu była Szwecja. Po tym meczu aż do 2013 był najstarszym reprezentantem Polski w historii (37 lat i 118 dni). Łącznie w biało-czerwonych barwach rozegrał 34 spotkania, wielokrotnie pełniąc funkcję kapitana, także w historycznym meczu z Brazylią na MŚ 38. Brał udział w IO 36, gdzie polska reprezentacja zajęła 4. miejsce. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 33H-3-16)^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ JuliuszJ. Kulesza JuliuszJ., Zakazane gole. Futbol w okupowanej Warszawie, Instytut Wydawniczy Erica, Muzeum Powstania Warszawskiego, 2014, s. 69-70 i in., ISBN 978-83-64185-63-2 .
↑ Thomas Urban, “Football ‘Only for Germans’, in the Underground and in Auschwitz: Championships in Occupied Poland“ [w:] European Football During the Second World War. Ed. M. Herzog/F. Brändle. Oxford 2018, s. 373.
↑ PAMIĘTAJMY O TYCH, KTÓRZY JUŻ ODESZLI - GROBY POLONISTÓW. kspolonia.pl. [dostęp 2020-05-22].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017, s. 194
Sylwetka w portalu olimpijskim PKOl. [dostęp 2010-05-14].
Sylwetka na stronie klubu. [dostęp 2010-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-13)].

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[2] JuliuszJ. Kulesza JuliuszJ., Zakazane gole. Futbol w okupowanej Warszawie, Instytut Wydawniczy Erica, Muzeum Powstania Warszawskiego, 2014, s. 69-70 i in., ISBN 978-83-64185-63-2 .

[3] Thomas Urban, “Football ‘Only for Germans’, in the Underground and in Auschwitz: Championships in Occupied Poland“ [w:] European Football During the Second World War. Ed. M. Herzog/F. Brändle. Oxford 2018, s. 373.

[4] PAMIĘTAJMY O TYCH, KTÓRZY JUŻ ODESZLI - GROBY POLONISTÓW. kspolonia.pl. [dostęp 2020-05-22].

[n-5] trener nieformalny

[t-6] trener tymczasowy

[z-7] trener zastępczy

[a]

[1]

[2]

[3]

[A]

[B]

[C]