Wacław Ujejski

Wacław Ujejski
Data i miejsce urodzenia	1 kwietnia 1902 ; Kielce
Data i miejsce śmierci	3 września 1982 ; Warszawa
Narodowość	polska
Alma Mater	Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie; Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej;
Dziedzina sztuki	malarstwo, scenografia

Wacław Ujejski (ur. 1 kwietnia 1902 w Kielcach, zm. 3 września 1982 w Warszawie)^[1] – polski malarz, grafik i scenograf.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1923–1929 studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Był uczniem Tadeusza Pruszkowskiego (malarstwo) i Władysława Skoczylasa (grafika). W okresie studiów jeździł do Kazimierza Dolnego na plenery malarskie organizowane przez Pruszkowskiego^[2]. Przyjeżdżał tam później jeszcze przez wiele lat. W owym czasie przystąpił do grupy artystycznej „Szkoła Warszawska”, założonej przez uczniów Pruszkowskiego. Po ukończeniu SSP kształcił się w Paryżu. Wróciwszy do kraju w 1933, zajął się projektowaniem dekoracji i kostiumów dla teatrów warszawskich takich jak Nowe Ateneum, Teatr Nowy, Teatr Polski, Teatr Narodowy i Stołeczny Teatr Powszechny^[1].

W 1938 ukończył podjęte wcześniej studia scenograficzne na Wydziale Sztuki Reżyserskiej Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie. Od 1938 do 1939 współpracował z Teatrami Miejskimi w Grodnie i Białymstoku, a w latach 1939–1941 i 1944 – już po zagarnięciu ziem polskich przez bolszewików – z Polskim Teatrem Dramatycznym w Wilnie, dla którego zaprojektował kostiumy i scenografię do wielu przedstawień, m.in. Pastorałki Leona Schillera, Żeglarza Jerzego Szaniawskiego, Dam i huzarów Aleksandra| Fredry, Klubu kawalerów Michała Bałuckiego i Cyda Pierre’a Corneille’a w tłum. Stanisława Wyspiańskiego^[1].

W grudniu 1955 wrócił z ZSRR i kontynuował współpracę z teatrami stołecznymi: Teatrem Młodej Warszawy (1956), Narodowym (1957), Współczesnym (1957), Ludowym (1957–1961), Teatrem lalek Baj (1960–1968) i Rozmaitościami (1962). Sporadycznie wspierał swoimi projektami placówki prowincjonalne: Teatr Ziemi Łódzkiej (1957), Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie (1957) i Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie (1963).

Od 1959 współpracował z Telewizją Polską. W 1965 otrzymał III nagrodę w Konkursie Małoobsadowych Przedstawień w Teatrach Lalek^[1]. Trzy lata później przeszedł na emeryturę.