Wollastonit

Wollastonit
	Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	Ca3Si3O9 / CaO•SiO2
Twardość w skali Mohsa	4,5 - 5
Przełam	nierówny
Łupliwość	doskonała według (001)
Pokrój kryształu	tabliczkowy, listewkowy, igiełkowy
Układ krystalograficzny	trójskośny
Właściwości mechaniczne	izolator
Gęstość minerału	2,86 - 3,09 g/cm³
	Właściwości optyczne
Barwa	biała, zielonkawa, szarawa, niebieskawa
Rysa	biała
Połysk	szklisty, jedwabisty
Współczynnik załamania	nγ 1,631-1,635, nβ 1,628 - 1,650, nα 1,616 - 1,640
Inne	optycznie ujemny
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wollastonit – minerał z gromady krzemianów. Nazwa pochodzi od nazwiska angielskiego wynalazcy, lekarza, fizyka, botanika, mineraloga i chemika Williama Hyde’a Wollastona (1766-1828), który po raz pierwszy opisał ten minerał.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

Minerał kruchy, sporadycznie przezroczysty, azbestopodobny, włóknisty. Czasami zawiera domieszki: magnezu, żelaza, manganu. Tworzy kryształy słupkowe, pręcikowe, igiełkowe, rzadziej tabliczkowe. Występuje w skupieniach zbitych, skorupowych, pręcikowych, blaszkowych, pierzastych, spilśnionych.

Substancja CaO•SiO₂ tworzy trzy polimorfy: trójskośny wollastonit-1T, jednoskośny wollastonit-2M, oraz powyżej 1126^oC pseudowollastonit, który jest już krzemianem pierścieniowym.

Chemizm[edytuj | edytuj kod]

Wollastonity teoretycznie zawierają 51,71% SiO₂ i 48,29% CaO. Występują też domieszki diadochowe: ok. 9,5% FeO, i 1,3% MnO. Obecny bywa także magnez.

Geneza[edytuj | edytuj kod]

Jest produktem metamorfizmu kontaktowo-metasomatycznego skał węglanowych, głównie wapieni.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Minerał skał zmetamorfizowanych kontaktowo. Należy do grupy minerałów rzadkich, występuje tylko w niektórych rejonach Ziemi.

Miejsca występowania:

na świecie: USA – Willsboro, Essex, Kalifornia, Rumunia –okolice Banat, Finlandia – Pargas, Francja, Włochy, Kanada, Rosja, Niemcy, Czechy, Szwecja,

w Polsce: na Dolnym Śląsku – okolice Strzelina, Kłodzka, w Masywie Śnieżnika, i Górach Izerskich. Także na Wyżynie Krakowsko – Częstochowskiej.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Wykorzystywany w przemyśle ceramicznym (do wyrobu płytek i dachówek), papierniczym, metalurgicznym i farbiarskim. Jest doskonałym izolatorem elektrycznym.

Jest atrakcyjnym kamieniem kolekcjonerskim. Niekiedy używany jest do wyrobu biżuterii.