Zakon Bazylianów Melkitów Najświętszego Zbawcy
| Dewiza: Taki był Bazyli Wielki | |
| Pełna nazwa |
Zakon Bazylianów Melkitów Najświętszego Zbawcy |
|---|---|
| Nazwa łacińska |
Ordo Basilianus Sanctissimi Salvatoris Melkitarum |
| Skrót zakonny |
BS |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Założyciel |
Eutymiusz Saifi |
| Data założenia |
1684 |
| Data zatwierdzenia |
1717 |
| Liczba członków |
114 (2005) |
| Strona internetowa | |
Zakon Bazylianów Melkitów Najświętszego Zbawcy (vel bazylianie; łac. Ordo Basilianus Sanctissimi Salvatoris Melkitarum) – katolicki zakon obrządku greckiego, żyjący według reguły zakonnej Bazylego Wielkiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Powstanie zakonu bazylianów melkickich zbiegło się ze wzmocnieniem wpływów Kościoła rzymskokatolickiego na Bliskim Wschodzie w XVII wieku. Prawosławni kupcy syryjscy czuli się zagrożeni ze strony zarówno Osmanów, jak i piratów maltańskich. Bezpieczeństwo mogła im zapewnić obecność zachodnioeuropejskich konsulów. Aktywna obecność urzędników europejskich pociągnęła za sobą otworzenie misji łacińskich. Część duchowieństwa prawosławnego chętnie współpracowała z katolikami rzymskimi, mając na celu podniesienia poziomu wykształcenia wiernych.
20 grudnia 1683 roku metropolita tyrski i sydoński Eutymiusz Saifi przeszedł na wiarę katolicką, co pozwoliło mu na uniezależnienie się od prawosławnego patriarchy antiocheńskiego oraz na regularne pobieranie subsydiów z Rzymu. Przyjęcie katolicyzmu ułatwiło mu także nawiązanie stosunków ekonomicznych z emirami Druzów i osmańskimi władzami Sydonu.
Położenie geograficzne Sydonu pozwalało na skuteczną działalność misyjną wśród pielgrzymów, podążających do Ziemi Świętej. W 1684 roku Eutymiusz Saifi założył arabską kongregację Al-Muchallis – Zakon Bazylianów Melkitów Najświętszego Zbawcy. W 1711 roku w górach niedaleko Sydonu powstał pierwszym klasztor bazylianów melchickich – Deir-al-Muchallis (Monaster Zbawiciela). 25 grudnia 1717 roku zakon został zatwierdzony przez papieża Klemensa XI.
W 1934 roku kongregacja wspólnie z mniejszymi zakonami melchickimi opracowała nową konstytucję zakonną, która została zatwierdzona w 1956 roku przez papieża Piusa XII. Bazylianie melkiccy mają klasztory w osiemnastu miastach Bliskiego Wschodu – w Libanie, Egipcie, Syrii i Autonomii Palestyńskiej. Prowadzą również parafie w diecezjach Tyru, Sydonie, Akce, Trypolisie, Damaszku. Zakon ma siedem parafii i Seminarium duchowne w Stanach Zjednoczonych. Według danych z 1998 roku zakon liczy stu dwudziestu trzech mnichów, wśród których dziewięćdziesięciu czterech ma święcenia kapłańskie. W 2005 roku zakon liczył stu czternastu mnichów.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Annuario Pontificio per l'anno 2007, Città del Vaticano, 2007, s. 1464.
- Ordre Basilien Salvatorien, s. [1].