Zygfryd Kuchta

Zygfryd Kuchta
	; Zygfryd Kuchta (2013)
Data i miejsce urodzenia	5 stycznia 1944 ; Diepholz
Pozycja	189 cm
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Polska
	Igrzyska olimpijskie
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Zygfryd Kuchta (ur. 5 stycznia 1944 w Diepholz) – polski piłkarz ręczny grający na pozycji obrotowego i obrońcy, a także trener tej dyscypliny. Medalista olimpijski (jako zawodnik) i medalista mistrzostw świata (jako trener). Uznawany za najlepszego obrońcę w historii polskiego szczypiorniaka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Karierę sportową rozpoczął w 1960 jako zawodnik koszykówki w drużynie młodzików łódzkiego MKS MDK. Studiował na Akademii Wychowania Fizycznego, którą ukończył w 1968 z tytułem zawodowym magistra wychowania fizycznego i uprawnieniami trenera drugiej klasy w koszykówce i piłce ręcznej. W czasie studiów kontynuował bez sukcesów karierę zawodnika koszykówki (w stołecznym AZS-AWF), w wieku 23 lat zmienił dyscyplinę na piłkę ręczną. Otrzymał pseudonim boiskowy „Zyga”^[1].

Po ukończeniu studiów jako mierzący 189 cm i ważący 88 kg sportowiec został zawodnikiem Spójni Gdańsk, z którą zdobył dwa tytuły mistrza Polski (1969, 1970). W 1970 powrócił do Łodzi, grał kilka lat w Anilanie (ok. 500 spotkań).

W latach 1967–1976 rozegrał w polskiej reprezentacji narodowej 142 spotkania (wielokrotnie pełnił funkcję kapitana zespołu). Uczestniczył w mistrzostwach świata w 1970 i w 1974, a także dwukrotnie w igrzyskach olimpijskich. W Monachium w 1972 zajął z polską drużyną dziesiąte miejsce, zaś w Montrealu w 1976 wywalczył brązowy medal^[2].

W 1976 wyjechał do Austrii. Pracował tam do 1979 jako szkoleniowiec i zawodnik, dwukrotnie zdobył z ASKO Linz mistrzostwo kraju (1978 i 1979). Do Polski powrócił w 1980, by pracować jako szkoleniowiec Anilany (z którą wywalczył mistrzostwo Polski w 1983) i trener kadry narodowej (od 1981), która pod jego opieką zdobyła brązowy medal na mistrzostwach świata w 1982. Kierowana przez niego drużyna wywalczyła prawo udziału w Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles w 1984, które jednak zostały zbojkotowane przez Polskę. Zygfryd Kuchta podjął wówczas decyzję o wyjeździe do Zjednoczonych Emiratów Arabskich, gdzie pracował z zespołami klubowymi i reprezentacją tego kraju.

Po powrocie do Europy pełnił jeszcze ponownie funkcje szkoleniowe w klubach z Łodzi i Linzu, a w latach 2003–2006 był trenerem kobiecej reprezentacji Polski. Zamieszkał w Łodzi, gdzie został wykładowcą wychowania fizycznego na Wydziale Nauk o Wychowaniu Uniwersytetu Łódzkiego.

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim (2014)^[3] i Oficerskim (2021)^[4]^[5] Orderu Odrodzenia Polski. Wyróżniony jubileuszowym medalem na 600-lecie Łodzi (2023)^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Władysław Zieleśkiewicz: 95 lat piłki ręcznej. Warszawa: Związek Piłki Ręcznej w Polsce, 2013, s. 273.
↑ Zygfryd Kuchta. sports-reference.com. [dostęp 2015-04-04]. (ang.).
↑ M.P. z 2014 r. poz. 654.
↑ M.P. z 2021 r. poz. 636.
↑ Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski dla Zygfryda Kuchty. prezydent.pl, 27 czerwca 2021. [dostęp 2021-06-30].
↑ Trwają rozdania medali z okazji 600-lecia Łodzi!. Muzeum Miasta Łodzi, 14 września 2023. [dostęp 2023-11-05].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zygfryd Kuchta. olimpijski.pl. [dostęp 2015-04-04].

[zieleśkiewicz-1] Władysław Zieleśkiewicz: 95 lat piłki ręcznej. Warszawa: Związek Piłki Ręcznej w Polsce, 2013, s. 273.

[2] Zygfryd Kuchta. sports-reference.com. [dostęp 2015-04-04]. (ang.).

[3] M.P. z 2014 r. poz. 654.

[4] M.P. z 2021 r. poz. 636.

[5] Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski dla Zygfryda Kuchty. prezydent.pl, 27 czerwca 2021. [dostęp 2021-06-30].

[6] Trwają rozdania medali z okazji 600-lecia Łodzi!. Muzeum Miasta Łodzi, 14 września 2023. [dostęp 2023-11-05].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]