Przejdź do zawartości

Ángel Labruna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ángel Amadeo Labruna
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 września 1918
Buenos Aires

Data i miejsce śmierci

19 września 1983
Buenos Aires

Wzrost

174 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1939–1959 River Plate 516 (292)
1960 Rampla Juniors 16 (3)
1960 Rangers 5 (1)
1961–1961 Platense 2 (0)
W sumie: 539 (296)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1942–1958  Argentyna 37 (17)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1968–1970 River Plate
1971–1972 Rosario Central
1973 Racing Club
1974 Talleres
1975–1981 River Plate
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Copa América
złoto Argentyna 1946
złoto Chile 1955

Ángel Amadeo Labruna (ur. 28 września 1918 w Buenos Aires, zm. 19 września 1983 tamże) – argentyński piłkarz i trener.

Przez ekspertów uważany za jednego z najlepszych południowoamerykańskich piłkarzy wszech czasów.

Labruna jest najlepszym w historii strzelcem klubu River Plate i drugim w historii ligi argentyńskiej.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

W futbolu zawodowym Labruna zadebiutował w klubie River Plate 18 czerwca 1939 roku i pozostał wierny barwom klubowym przez długi okres 20 lat. Wraz ze swym klubem 9-krotnie sięgał po tytuł mistrza Argentyny (1941, 1942, 1945, 1947, 1952, 1953, 1955, 1956 oraz 1957), zdobywając przy tym dwukrotnie koronę króla strzelców (w roku 1943 z 23 golami i w roku 1945 z 25 golami).

Grając na pozycji lewego napastnika współtworzył potęgę klubu River Plate z takimi piłkarzami jak Juan Carlos Muñoz, José Manuel Moreno, Adolfo Pedernera oraz Félix Loustau.

W 1959 roku Labruna zakończył swoje występy w River Plate, w barwach którego rozegrał 516 meczów i zdobył 292 bramki. Następne dwa sezony spędził w CSD Rangers, potem zagrał w Rampla Juniors by ostatecznie w wieku 43 lat zakończyć karierę w klubie CA Platense.

Labruna w reprezentacji Argentyny rozegrał 37 meczów w trakcie których zdobył 17 goli. Wygrał Copa América (dwukrotnie – w 1946 i 1955) i w wieku 40 lat zagrał w szwedzkich finałach mistrzostw świata w 1958 roku.

Jak większość znakomitych graczy argentyńskich z jego generacji nie mógł udowodnić swej wielkiej wartości na mistrzostwach świata z powodu II wojny światowej. Tak się złożyło, że akurat lata 40. XX wieku były okresem, kiedy futbol argentyński osiągnął najwyższy poziom w całej swojej dotychczasowej historii.

Labruna (292 bramki) jest najlepszym w historii strzelcem klubu River Plate i drugim w historii pierwszej ligi argentyńskiej po słynnym paragwajskim piłkarzu Arsenio Erico (293 gole). Był częścią słynnego napadu River Plate, zwanego La Máquina i uważany jest za jednego z najlepszych południowoamerykańskich piłkarzy wszech czasów.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Labruna nie chcąc zrywać z futbolem postanowił zostać trenerem. Jako pomocnik trenera, a następnie już samodzielny trener pracował w następujących klubach: River Plate, Defensores de Belgrano Buenos Aires, Platense, Rosario Central, CA Talleres, Racing, CA Lanús, Chacarita Juniors i AA Argentinos Juniors.

W okresie, gdy Labruna opiekował się drużyną River Plate, klub ten odniósł wiele sukcesów na arenie krajowej, a grali w nim tacy piłkarze jak Daniel Passarella, Norberto Alonso czy Leopoldo Luque.

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

Labruna zmarł na zawał serca 20 września 1983 roku w wieku 64 lat. Został pochowany został na cmentarzu La Chacarita w Buenos Aires.

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Piłkarz

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]

River Plate

[edytuj | edytuj kod]
  • Primera División: 1941, 1942, 1945, 1947, 1952, 1953, 1955, 1956, 1957
  • Copa Ibarguren: 1937, 1941, 1942
  • Copa Adrián C. Escobar: 1941
  • Copa Aldao: 1941, 1945, 1947

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Argentyna

[edytuj | edytuj kod]

Trener

[edytuj | edytuj kod]

Rosario Central

[edytuj | edytuj kod]

River Plate

[edytuj | edytuj kod]
  • Primera División: Metropolitano 1975, Nacional 1975, Metropolitano 1977, Nacional 1979, Metropolitano 1979, Metropolitano 1980