STS Sanok

Ciarko PBS Bank Sanok

Pełna nazwa	Ciarko PBS Bank Klub Hokejowy Sanok spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
Barwy	czerwono-biało-niebieskie
Data założenia	1958
Debiut w najwyższej lidze	1976
Liga	PLH
Państwo	{{{państwo}}}
Adres	ul. Królowej Bony 4 38-500 Sanok Polska
Lodowisko	Arena Sanok
Prezes	Piotr Krysiak
Trener	Marek Ziętara
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Strona internetowa

{{Klub sportowy infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | menedżer = | komandor = | wikicytaty = | alt grafiki = | państwo = | siedziba = | kod = | sponsor techniczny = | menedżer generalny = Nieznane pola: "nr KRS". Nieoczekiwana grafika: "prezes", "trener" oraz "adres".

Torsan – poprzednie lodowisko klubu (1965-2006).

Arena Sanok - widok w środku (2012)

Ciarko PBS Bank Sanok – klub hokejowy z siedzibą w Sanoku, występujący w rozgrywkach polskiej ekstraligi PLH. Pierwotnie został założony w 1958 jako sekcja ZKS Stal Sanok. Po 1991 klub istniał jako STS Autosan Sanok, SKH Sanok i KH Sanok. Mecze w Sanoku rozgrywano od 1965 do końca sezonu ligowego 2005/2006 na lodowisku Torsan. Począwszy od sezonu 2006/2007 sanockiemu hokejowi służy nowoczesna hala widowiskowo-sportowa Arena Sanok.

Informacje ogólne

• Pełna nazwa: Ciarko PBS Bank KH Sanok
• Rok założenia: 2011 (pierwotnie 1958)
• Barwy: czerwono-biało-niebieskie
• Siedziba klubu: ul. Królowej Bony 4, 38-500 Sanok
• Przewodniczący Rady Nadzorczej: Lesław Wojtas (PBS Bank)
• Z-ca przwodniczącego RN: Ryszard Ziarko (Ciarko)
• Członkowie Rady Nadzorczej: Artur Wołczański (UM Sanok), Paweł Kowalski (Sandeco), Józef Folcik (KH Sanok)
• Prezes zarządu klubu: Piotr Krysiak
• Rzecznik prasowy: Wojciech Pajestka
• Trener: Marek Ziętara
• Trener bramkarzy: Marek Mily
• Kierownik drużyny: Jerzy Hućko
• Lekarz: dr Marek Wojnarowski
• Masażysta: Andrzej Sudoł
• Kapelan drużyny: o. Piotr Marszałkiewicz OFMConv
• Lodowisko: Arena Sanok
• Pojemność obiektu: 3000

Historia klubu

Historyczne nazwy

• Robotniczy Klub Sportowy (RKS) Sanoczanka Sanok (1958–1960)
• Zakładowy Klub Sportowy (ZKS) Stal Sanok (1960–1991)
• Sanockie Towarzystwo Sportowe (STS) Sanok (1991–1999)
  • STS "Autosan" Sanok (1994–1999)
• Sanocki Klub Hokejowy (SKH) Sanok (1999–2001)
• Klub Hokejowy (KH) Sanok (2001–2011)
  • "Ciarko" KH Sanok (2008–2011)
• Ciarko PBS Bank Klub Hokejowy Sanok sp. z o.o. (od 2011)

Stal Sanok

W 1958 z inicjatywy miejscowych sympatyków hokeja na lodzie powstała sekcja klubu ZKS Stal Sanok (sanockiego klubu sportowego działającego od 1946).

Drużyna ta pod kierownictwem Władysława Jasiewicza rozgrywała spotkania towarzyskie z okolicznymi drużynami m.in. z Krosna, Przemyśla, Rzeszowa, Jarosławia. Wprawdzie były to rozgrywki amatorskie, jednak prowadzone były w ramach rozgrywek III ligi. Stawką tych pojedynków było Mistrzostwo Województwa. Z upływem lat sanoczanie wprawdzie zdominowali te rozgrywki, jednak w walce o awans do II ligi przegrywali systematycznie z zespołami z okręgu krakowskiego i katowickiego.

Sekcja została rozwiązana w 1961. Dalsze problemy pojawiły się, gdy w 1962 na miejscu dotychczasowego naturalnego lodowiska postanowiono wybudować hotel (późniejszy "Dom Turysty"). W tym czasie podjęto decyzję o budowie sztucznego lodowiska, którego wykonawcą była Sanocka Fabryka Autobusów "Autosan". Budowę rozpoczęto w 1961 – w tym samym, w którym ponownie reaktywowano sekcję hokeja na lodzie. Drużyna została zgłoszona do rozgrywek ligi okręgowej w sezonie 1965/66 i pod szyldem Stal Sanok uplasowała się na 3. miejscu.

W latach 1967-1970 zespół Stali rywalizował w rozgrywkach klubowych z takimi drużynami jak Czuwaj Przemyśl, JKS Jarosław, Karpaty Krosno czy Glinik Gorlice. W 1968 oddane do użytku zostało sztuczne lodowisko przy ul. Mickiewicza w Sanoku (oficjalne otwarcie nastąpiło w listopadzie), jednak spotkania ligowe rozgrywane były sporadycznie. Główną przeszkodą były złe warunki atmosferyczne.

W sezonie 1969/70 hokeiści Stali wywalczyli w rozgrywkach ligowych pierwszą lokatę, która uprawniała do walki w barażach o awans do II ligi. Spora w tym zasługa trenera Józefa Kurka, którego działaczom Stali udało się pozyskać z zespołu Podhale Nowy Targ (współpracę z tym klubem działacze Stali nawiązali w 1967). Wkrótce jednak Józef Kurek został asystentem trenera reprezentacji Polski, Anatolija Jegorowa. Niemniej jednak w niedługim czasie działaczom Stali udało się pozyskać kolejnego trenera z Nowego Targu – Mieczysława Chmurę (zwanego "ojcem sanockiego hokeja"). Wraz z nowym szkoleniowcem do Sanoka przybyła także grupa kilku zawodników, którzy zostali wypożyczeni do Stali z Nowego Targu. Wzmocnienia te dosyć szybko zaowocowały dobrymi wynikami w rozgrywkach ligowych. Sanoczanie m.in. dwukrotnie rozgromili Karpaty Krosno (odpowiednio 20:1 i 18:2), Czuwaj Przemyśl (17:1 i 6:0). Wprawdzie podopieczni trenera Chmury bezproblemowo zwyciężyli w rozgrywkach ligowych, jednak w walce o awans do II ligi musieli jeszcze uznać wyższość drużyn: Dolmelu Wrocław, Elektro Łaziska i Polonii Bytom.

W 1970 z drużyny odszedł trener Chmura, a jego miejsce zajął były reprezentant Polski, Andrzej Wołkowski. Rok później (sezon 1970/71) z rozgrywek ligowych wycofały się drużyny z byłego województwa rzeszowskiego i w tej sytuacji zespół Stali Sanok został zgłoszony do rozgrywek okręgu krakowskiego.

Do zespołu dołączyło kilku zawodników z Podhala oraz Wisły, a także z Cracovii Kraków. Wzmocniona kadrowo drużyna Stali wywalczyła wicemistrzostwo okręgu i dzięki temu uzyskała awans do turnieju barażowego, którego stawką był awans do II ligi. Hokeiści Stali w swojej grupie eliminacyjnej rywalizowali z zespołami Elektro Łaziska, LZS Czarny Dunajec oraz Podhale II Nowy Targ. O awansie decydować miał ostatni mecz, w którym Stal zmierzyła się z zespołem Elektro (w Łaziskach górą byli gospodarze, którzy wygrali 7:5). W meczu rewanżowym, który rozegrany został w Sanoku po dwóch tercjach goście z Łazisk prowadzili 6:3 i byli o krok od awansu. W ostatniej odsłonie sanoczanie zagrali jednak koncertowo, wygrywając ostatecznie 10:6 i tym samym zapewniając sobie historyczny awans do II ligi. W sezonie tym kadrę Stali tworzyli: Ryszard Giera i Zbigniew Baran (bramkarze), Mieczysław Ćwikła, Adam Łakus, Tadeusz Glimas, Witold Szlendak, Franciszek Bryniarski (obrońcy) oraz Tadeusz Radzki, Tadeusz Garb, Wojciech Mrugała, Jan Paszkiewicz, Zbigniew Krawczyk, Zbigniew Buczek, Jan Łakus, Jan Błażowski (napastnicy).

W inauguracyjnym sezonie w II lidze (1971/72) Stal zajęła czwarte miejsce, w kolejnym na piąte, w 1973/74 także piąte. Trenerem był wówczas Jozef Stock, a drużyna regularnie była wzmacniana wychowankami Podhala. W sezonie 1974/75 Stal zajęła trzecie miejsce w II lidze. Pomimo gry utalentowanych zawodników w barwach sanockiego zespołu, najskuteczniejszym graczem Stali był regularnie sanoczanin – Jan Paszkiewicz.

Kolejny sezon przyniósł historyczne rozstrzygnięcie – w 1976 hokeiści z Sanoka (trenowani przez Tadeusza Bujara) uzyskali historyczny awans do I ligi. Królem strzelców był ponownie Jan Paszkiewicz. W składzie zespołu, który wywalczył awans do I ligi, byli: Jan Paszkiewicz (26 lat), Stanisław Zapała (26), Mieczysław Ćwikła (25), Kazimierz Szostak (20), Tomasz Zieliński (18), Zenon Borowik (22), Stanisław Vogel (21), Franciszek Rekucki (21), Kazimierz Iskrzycki (24), Tadeusz Garb (27), Kaziemierz Mrugała (25), Franciszek Pajerski (27), Czesław Radwański (19), Adam Wilusz (21), Zbigniew Buczek (24), Jan Mrugała (26), Wojciech Mrugała (25), Jan Łakus (28), Andrzej Bielec (19).

Był to jednak tylko jednoroczny epizod w najwyższej klasie rozgrywkowej. W rundzie rewanżowej drużynę prowadził Kazimierz Bryniarski. Sezon 1976/1977 Stal zakończyła na przedostatnim 11. miejscu i już po roku gry w I lidze została zdegradowana do II ligi. Najskuteczniejszym sanockim zawodnikiem był raz jeszcze Jan Paszkiewicz, który na pierwszoligowych taflach zdobył 31 bramek. Poza najwyższą klasą rozgrywkową drużyna występowała niezmiennie przez następnych kilkanaście lat.

W sezonie 1978/1979 II ligi klub zajął 5. miejsce, w sezonie 1979/1980 6. miejsce, w sezonie 1980/1981 7. miejsce, w finałach sezonu 1981/1982 3. miejsce, w 1982/1983 4. miejsce w Grupa Południowej II ligi.

Lata STS Sanok

Na kolejny awans sanoczanie czekali 15 lat. W barażach o grę w ekstraklasie w 1992 zespół z Sanoka, już pod nową nazwą STS Sanok, walczył ze Stoczniowcem Gdańsk. Obie drużyny miały do rozegrania cztery mecze. Pierwsze dwa spotkania rozegrano w Gdańsku i padły w nich dwa remisy (3:3 oraz 6:6). Dwa kolejne spotkania odbyły się w Sanoku. Pierwszy mecz wygrali gdańszczanie 3:1. Decydujący czwarty mecz zakończył się zwycięstwem sanoczan 9:0. Tym samym awans klubu z Sanoka do I ligi stał się faktem. Przegrany w barażach Stoczniowiec również dostąpił gry w ekstraklasie, gdyż zajął w niej ostatecznie miejsce drużyny Zofiówka Jastrzębie, która w międzyczasie wycofała się z rozgrywek.

W premierowym sezonie 1992/1993 STS Sanok był rewelacją rozgrywek i ostatecznie zajął w nich piąte miejsce. W trakcie sezonu w Sanoku zorganizowano mecz z byłymi gwiazdami reprezentacji ZSRR, które STS sensacyjnie wygrał 5:4 (3 gole w tym meczu zdobył Adrian Krzysztofik, obecnie gracz HC GKS Katowice).

Dwa kolejne sezony nie były już jednak tak udane, choć drużyna nadal była ważną siłą w lidze. W sezonie 1993/1994 po I rundzie drużyna zajmowała szóste miejsce, następnie grupę 5-10 ukończyła na siódmej pozycji, awansując do fazy play-off. W 1/4 finału STS stawił duży opór ówczesnym wicemistrzom Polski, Unii Oświęcim w stosunku 2:3 (w meczach 1:4, 5:4, 2:8, 5:4, 3:5). Ostatecznie STS uplasowało się na na siódmym miejscu w klasyfikacji końcowej sezonu.

W sezonie 1994/1995 zespół ukończył ligę na dziewiątym miejscu. W jego trakcie 23 stycznia 1995 drużyna z Sanoka została dotknięta tragedią – autobus, którym hokeiści wracali z meczu w Sosnowcu uległ wypadkowi w miejscowości Gniewoszówka koło Beska, w wyniku którego zginęli trzej pasażerowie, w tym jeden hokeista: Piotr Milan, czołowy napastnik STS-u.

W sezonie 1995/1996 zespół prowadzony przez rosyjskiego trenera Uładzimira Katajewa świetnie rozpoczął rozgrywki. Pierwszy etap w grupie A zakończył na drugim miejscu, potem było już gorzej – w grupie 1-6 drużyna zajęła 5. miejsce. W I rundzie play-off sanoczanie zmierzyli się z TTH Metron Toruń i ulegli w stosunku 0:2 (w meczach 2:5, 4:5). Ostatecznie STS zajął 5. miejsce w klasyfikacji końcowej.

W sezonie 1996/1997 klub po dokonaniu znaczących wzmocnień zakończył I rundę na wysokim czwartym miejscu. W ćwierćfinale rozgrywek drużyna spotkała się z TTH Toruń – rywalizacja tych drużyn była jednocześnie rewanżem za poprzedni sezon. W Sanoku STS wygrał pewnie 10:4, jednak w rewanżu równie zdecydowanie zwycięstwo odnieśli torunianie, zatem decydujący był trzeci mecz. 1 marca 1997 sanoczanie wygrali spotkanie 4:2 a całą rywalizację 2:1. Tym samym odnieśli historyczny sukces, po raz pierwszy awansując do najlepszej czwórki w kraju. W półfinale STS zmierzył się z Podhalem Nowy Targ, ulegając w stosunku 2:3 (w meczach 3:4, 4:3k., 5:3, 1:5, 7:2). Następnie w walce o brązowy medal zespół przegrał z ekipą KKH Katowice 1:3 (1:5, 4:2, 1:2k., 0:3).

W kolejnym sezonie 1997/1998 hokeiści z Sanoka początkowo wygrali grupę C, a następnie zajęli wysokie trzecie miejsce w II fazie (grupa 1-6). Jednakże następnie w I rundzie fazy play-off ulegli niżej notowanemu Stoczniowcowi w stosunku 1:3 (w meczach 2:4, 5:3, 2:3, 2:3 k.) i ostatecznie zakończyli sezon na szóstej pozycji. W sezonie 1998/1999, w związku z problemami finansowymi, drużyna z trudem obroniła się przed spadkiem.

SKH Sanok

W sezonie 1999/2000, już pod nazwą SKH Sanok zespół powtórzył sukces z sezonu 1996/1997, grając o brązowy medal i zajmując ostatecznie 4. miejsce. W fazie play-off wyeliminował drużynę GKS Tychy (3:1), zaś w 1/2 finału uległ Unii Oświęcim (1:2). W walce o brązowy medal SKH Sanok przegrał z ekipą KTH Krynica (1:3). Rok później, w sezonie 2000/01, sanoczanie przystąpili już do walki o utrzymanie (ze Stoczniowcem Gdańsk), jednak po pierwszym przegranym meczu drużyna nie stawiła się już na dwa kolejne do Gdańska, tym samym została zdegradowana o klasę niżej.

KH Sanok

Hokeiści przed ostatnim meczem na Torsanie (21.03.2006)

Drużyna KH Sanok w nowej hali Arena Sanok (29.12.2006)

W sezonie 2001/2002 pierwszej ligi sanoccy hokeiści już jako KH Sanok zajęli czwarte miejsce, a w sezonach 2002/2003 i 2003/2004 ocierali się o awans do ekstraligi. Przed sezonem 2004/2005 w związku z wycofaniem z rozgrywek drużyny Orlika Opole KH Sanok zagrał w barażach o awans do ekstraklasy ze spadkowiczem z ekstraligi KTH Krynica. Drużyna z Sanoka wygrała mecz 7:4 i po czterech latach absencji ponownie przystąpiła do rozgrywek w ekstralidze. Po rundzie zasadniczej zespół zajmował siódme miejsce, po meczach o miejsca 5.-8. drużyna zagrała o utrzymanie z GKS Katowice. W Sanoku gospodarze przegrali pierwszy mecz 4:2, następnie ulegli także w Katowicach 3:2, w rezultacie przegrywali już 2:0 w serii i spadek stawał się coraz bardziej prawdopodobny. Trzeci mecz Sanok wygrał 2:0, a czwarte spotkanie w Katowicach KH wygrał 4:2 i o losach rywalizacji miał zdecydować ostatni mecz w Sanoku. Do ostatecznego rozstrzygnięcia spotkania oraz całej serii potrzebna była dogrywka. W 63. minucie decydujący o wyniku strzał oddał Maciej Mermer – tym samym drużyna KH Sanok utrzymała się w ekstralidze.

W sezonie 2005/2006 zespół ponownie grał o utrzymanie, tym razem ze Stoczniowcem Gdańsk. KH Sanok przegrał rywalizację play-out 3:2 i spadł po raz kolejny do I ligi. Mimo degradacji hokej na lodzie w Sanoku pozostał jednak na poziomie ekstraligowym, jako że Polska Liga Hokejowa (PLH) została rozszerzona do 10 zespołów, w związku z czym sanoczanie powiększyli grono drużyn w ekstraklasie.

Kibice KH Sanok (2007)

Mecz KH Sanok – Unia (16.01.2007)

Przed nowym sezonem otwarta została nowa hala, Arena Sanok, która zastąpiła wysłużony obiekt Torsan. W sezonie 2006/2007 KH Sanok również nie potrafił nawiązać walki z najlepszymi i na jego koniec znów zmuszony był do walki o utrzymanie, tym razem z drużyną KTH Krynica, która w sezonie zasadniczym prezentowała się o wiele lepiej od sanoczan i była faworytem fazy play-out. W pierwszym meczu do rozstrzygnięcia konieczne były rzuty karne. Po ośmiu kolejkach nie padły bramki i wynik brzmiał 0:0. W dziewiątej serii Maciej Mermer trafił do siatki i dał wygraną sanoczanom. Mecze nr 2 i 3 odbyły się w Sanoku i zakończyły się pewnymi zwycięstwami KH odpowiednio 5:0 i 5:3. Prowadząc w rywalizacji z KTH 3:0, drużyna udała się na czwarty mecz do Krynicy, licząc na zakończenie serii. Kibice z Sanoka przybyli do zdrojowego miasta w liczbie szacowanej na ponad 500 osób (co stanowi najliczniejszy udział sanockich sympatyków w meczu wyjazdowym. Mecz zakończył się jednak zwycięstwem kryniczan 3:1 – potrzebne było zatem piąte spotkanie, wygrane już przez sanoczan 3:1. Raz jeszcze utrzymanie w ekstralidze stało się faktem.

W sezonie 2007/08 początkowe zwycięstwa z GKS Tychy 0:5 (walkowerem), z Cracovią 5:2 czy z Podhalem sprawiły, że po I rundzie sezonu zasadniczego Sanok zajmował drugie miejsce. Później zawodnicy nie grali już tak skutecznie jak w I rundzie. W trakcie sezonu zwolniony został trener Andrzej Słowakiewicz, a jego miejsce zajął słowacki trener Jozef Čontofalský. Po zakończonym sezonie zasadniczym przyszła pora na play-offy. W nich Sanok zmierzył się z GKS Tychy, przegrywając 0:3, zaś całe rozgrywki zakończył na ósmym miejscu.

Ciarko KH Sanok

Drużyna przed sezonem 2008/09

W sezonie 2008/2009 sanocki klub obchodził jubileusz 50-lecia swojego istnienia. Po słabej dyspozycji w sezonie zasadniczym, pomimo zmian w składzie (w trakcie rozgrywek nastąpiła wymiana czterech obcokrajowców, zaś słowackiego trenera Josefa Čontofalskiego zastąpił jego rodak Ľubomír Roháčik), zespołowi nie udało się awansować do fazy play-off. Mecze o utrzymanie KH Sanok rozegrał z Polonią Bytom i rozstrzygnął je na swoją korzyść. W trakcie tego sezonu klub zyskał sponsora tytularnego w postaci sanockiej firmy "Ciarko", produkującej okapy kuchenne.

Do nowego sezonu 2009/2010 zespół przygotowywany pod kierunkiem rosyjskiego szkoleniowca, Wiktora Jakimowa, jednakże tuż przed startem rozgrywek zakończono współpracę z nim oraz sprowadzonym przez niego zawodnikom z Rosji, którzy nie spełnili oczekiwań zarządu klubu, jak i kibiców. Drużyna rozpoczęła ligę pod okiem słowackiego szkoleniowca Jozefa Skokana, lecz także on nie zdołał osiągnąć oczekiwanych sukcesów i w trakcie sezonu został zastąpiony przez Ľubomíra Roháčika, który tym samym po raz drugi podjął się trenowania sanockich hokeistów. Po pierwszym etapie rozgrywek i podziale ligi KH Sanok znalazł się w słabszej Grupie B. Bilans meczów nie pozwolił jednak na zakwalifikowanie się do rundy play-off i sanoczanom pozostała walka o utrzymanie w ekstralidze. W jej ramach drużyna walczyła kolejno z 1-ligowymi zespołami Legii Warszawa, HC GKS Katowice rozstrzygając rywalizację play-down na swoją korzyść. Ostatecznie sanoczanie zmierzyli się z KTH Krynica o 9. miejsce w sezonie 2009/10. Wygrali tę rywalizację i zajęli przedostatnie miejsce w rozgrywkach PLH. Jednocześnie rozwiązano kontrakt z trenerem, Ľubomírem Roháčikiem.

KH Sanok-JKH Jastrzębie (19.09.2010)

Drużyna Ciarko KH Sanok (2010).

Przed nowym sezonem 2010/2011 klub poczynił znaczące wzmocnienia. Zaangażował m.in. duet trenerski Milan Jančuška wraz z asystentem Markiem Ziętarą, prowadzący dotąd Podhale Nowy Targ. Już po kilku miesiącach, 29 grudnia 2010 w Oświęcimiu, drużyna wywalczyła Puchar Polski, pokonując w finale edycji 2010/11 zespół Aksam Unii Oświęcim. Tym samym sanocki klub odniósł największy sukces w swojej dotychczasowej historii. Po rundzie zasadniczej sezonu 2010/11 drużyna uplasowała się na piątej pozycji, w rywalizacji play-off została wybrana do pary przez JKH Jastrzębie i przegrała tę rywalizację w stosunku 2:4 W rywalizacji o miejsca 5.-8. KH Sanok zwyciężył najpierw Zagłębie Sosnowiec, zaś w batalii o 5. miejsce uległ MMKS Podhale Nowy Targ i ostatecznie zajął 6. pozycję.

Ciarko PBS Bank Sanok

17 czerwca 2011 zapadła decyzja Urzędu Miasta Sanoka o przyłączeniu się urzędu miasta do nowo powstającej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w którą ma przekształcić Klub Hokejowy, do 2011 działający jako stowarzyszenie. Spółkę stworzą cztery podmioty – urząd miasta, klub oraz strategiczni sponsorzy – Podkarpacki Bank Spółdzielczy oraz firma Ciarko. Miasto Sanok ma odpowiadać za utrzymanie i bezpłatne użyczenie obiektów koniecznych do prowadzenia klubu (znajdujące się na lodowisku Arena Sanok). Działalność finansową będzie zapewniać bank PBS i firma Ciarko, którzy wejdą do spółki z jednakowym aportem finasowym. Stosowne porozumienie ma zostać podpisane do końca czerwca 2011. 30 czerwca 2011 aktem notarialnym została zawiązana Rada Nadzorcza spółki. Tworzą ją Wojciech Blecharczyk (burmistrz Sanoka), Ryszard Ziarko (prezes firmy Ciarko), Lesław Wojtas (prezes PBS Banku) i Piotr Krysiak (prezes Klubu Hokejowego). Nowa forma prawna ma działać pod nazwą Ciarko PBS Bank Klub Hokejowy Sanok spółka z o.o., jednak początkowo klub działa w formie stowarzyszenia.

Drużyna Ciarko PBS Bank Sanok (2012).

5 października 2011 po 10 kolejkach ligowych (w tym 4 porażkach) trener Milan Jančuška podał się do dymisji, a jego miejsce zajął dotychczasowy asystent Marek Ziętara. Jego podopieczni od 18. kolejki drużyna była liderem tabeli PLH. Równolegle drużyna zaklasyfikowała się do turnieju finałowego Puchar Polski 2011/2012, a Sanok został wybrany gospodarzem tej imprezy w dniach 28-29.12.2011. Drużyna pokonała w półfinale ComArch Cracovię 3:1, a w finale Aksam Unię Oświęcim 3:2 w rzutach karnych i tym samym zdobyła Puchar Polski powtarzając osiągnięcie sprzed roku. W lidze zespół pozostawał na pozycji lidera i w ostatniej rundzie rundy zasadniczej zapewnił sobie pierwsze miejsce przed fazą play-off. W rywalizacji półfinałowej drużyna z Sanoka pokonała JKH GKS Jastrzębie w stosunku 4:0 (w meczach 4:3 u siebie, 1:2 i 0:2 na wyjeździe i 4:1 ponownie w Sanoku) i tym samym 25 lutego 2012 po raz pierwszy w historii klubu awansowała do finału Mistrzostw Polski. W finale PLH sanoczanie zmierzyli się z aktualnym wówczas obrońcą tytułu, ComArch Cracovią. W ciągu siedmiu dni rozegrano 5 spotkań, w których Sanok okazał się lepszy (w stosunku 4:1, w meczach 3:2 d., 2:5, 3:2, 4:2, 5:1) i tym samym 14 marca 2012 wywalczył pierwsze w 54-letniej historii klubu Mistrzostwo Polski . Sezon 2011/12 drużyna z Sanoka zakończyła dubletem trofeów krajowych w Polsce.

Miejsca w rozgrywkach

1970/1971 – 1. Stal Sanok (III liga – awans) 1971/1972 – 4. Stal Sanok (II liga) 1972/1973 – 5. Stal Sanok (II liga) 1973/1974 – 6. Stal Sanok (II liga) 1974/1975 – 3. Stal Sanok (II liga) 1975/1976 – 1. Stal Sanok (II liga – awans) 1976/1977 – 11. Stal Sanok (I liga) 1978/1979 – 5. Stal Sanok (II liga) 1979/1980 – 6. Stal Sanok (II liga) 1980/1981 – 7. Stal Sanok (II liga) 1981/1982 – 3. Stal Sanok (II liga) 1982/1983 – 4. Stal Sanok (II liga Gr. Południowa) 1983-1991 – Występy w ramach II ligi

1991/1992 – 1. STS Sanok (II liga – awans) 1992/1993 – 5. STS Sanok 1993/1994 – 7. STS Sanok 1994/1995 – 9. STS Autosan Sanok 1995/1996 – 5. STS Autosan Sanok 1996/1997 – 4. STS Autosan Sanok 1997/1998 – 6. STS Autosan Sanok 1998/1999 – 8. STS Autosan Sanok 1999/2000 – 4. SKH Sanok 2000/2001 – 8. SKH Sanok 2001/2002 – 4. KH Sanok (I Liga) 2002/2003 – 2. KH Sanok (I liga) 2003/2004 – 2. KH Sanok (I liga)

2004/2005 – 7. KH Sanok 2005/2006 – 8. KH Sanok 2006/2007 – 9. KH Sanok 2007/2008 – 8. KH Sanok 2008/2009 – 9. Ciarko KH Sanok 2009/2010 – 9. Ciarko KH Sanok 2010/2011 – 6. Ciarko KH Sanok 2011/2012 – 1. Ciarko PBS Bank Sanok (Mistrzostwo Polski)

(Opracowano na podstawie strony Hockey.pl:)

Hokeiści Ciarko KH Sanok z trofeum Pucharu Polski.

Sukcesy

• Mistrzostwa Polski:
  • Złoty medal Mistrzostw Polski: 2012
  • 4. miejsce (2 razy): 1997, 2000
  • Awans do ekstraligi (3 razy): 1976, 1992, 2004
• Puchar Polski:
  • Zdobywca (2 razy): 2011, 2012
• Zwycięzca rundy zasadniczej PLH: 2011/2012

Turnieje towarzyskie

Na przestrzeni lat w Sanoku organizowano towarzyskie turnieje hokejowe.

• Puchar Autosanu rozgrywany w latach 70. (sezony 1972/1973, 1973/1974, 1974/1975, 1975/1976, 1977/1978, 1978/1979)
• Puchar Przewodniczącego NSZZ Pracowników Sanockiej Fabryki Autobusów (sezon 1988/1989)
• Turniej o Puchar Lotos Jasło (28-29.12.2006), zwycięstwo – KH Sanok
• Międzynarodowy Turniej o Puchar Burmistrza Sanoka I (10-12.08.2007), zwycięstwo: Zagłębie Sosnowiec; II (15-17.08.2008), zwycięstwo: HK LK Preszów; III (13-15.08.2009), zwycięstwo: HK Dukla Michalovce; IV (12-14.08.2010), zwycięstwo: Ciarko KH Sanok; V (11-13.08.2011), zwycięstwo: Ciarko PBS Bank Sanok.

Szkoleniowcy

Marek Ziętara i Milan Jančuška – szkoleniowcy od 2010.

Józef Kurek (1969) Mieczysław Chmura (1970) Andrzej Wołkowski (1970–1972) Jozef Stock (1972–1974) Tadeusz Bujar (1974–1977) Kazimierz Bryniarski (1977–1979) Milan Skokan (1979–VI.1981) Franciszek Pajerski (VI.1981–1983) Jan Mrugała (1983–1984) Mieczysław Ćwikła (1984) Tadeusz Glimas (1984–X.1987) Franciszek Pajerski (X.1987–1988) Jerzy Różdżyński (1988–1990) Franciszek Pajerski (1990) Tadeusz Garb (1990) Uładzimir Mieleńczuk (1991–1993) Czesław Radwański (1994–1995) Władimir Katajew (1995–1998) Borys Synicyn (1998–1999) Zygmunt Wójcik (1999) Wincenty Kawa (1999–2000)

Josef Čontofalský (2000) Milan Skokan (2000) Tadeusz Garb (2000–2001) Marián Brusil (I.2000–III.2001) Czesław Radwański (2001–2003) Tadeusz Garb (II.2003–VIII.2003) Tomasz Demkowicz (VIII.2003–I.2004) Marián Brusil (I–III.2004) Tomasz Demkowicz (IX–XI.2004) Miroslav Doležalík (XI.2004–III.2005) Marián Brusil (V–IX.2005) Tomasz Demkowicz (IX–X.2005) Adam Worwa (X.2005–III.2006) Andrzej Słowakiewicz (V.2006–XI.2007) Josef Čontofalský (XI.2007–XII.2008) Ľubomír Roháčik (XII.2008–IV.2009) Wiktor Jakimow (VII–VIII.2009) Jozef Skokan (VIII–XI.2009) Ľubomír Roháčik (XI.2009–IV.2010) Milan Jančuška (IV.2010–X.2011) Marek Ziętara (od X.2011)

Zawodnicy

Zastrzeżone numery P.Milana i J.Paszkiewicza

Zastrzeżone numery

Celem upamiętnienia dwóch nieżyjących zawodników klub zastrzegł numery, z jakimi występowali w swojej karierze:

7 – Piotr Milan (1971-1995), napastnik STS Autosan Sanok

17 – Jan Paszkiewicz (1950-2011), napastnik w barwach Stali Sanok, najskuteczniejszy strzelec w historii klubu

Wybitni hokeiści

Na przestrzeni lat aż do czasów obecnych w barwach sanockiej drużyny występowało wielu wybitnych zawodników. Byli wśród nich zarówno wychowankowie klubu i zarazem rodowici sanoczanie, jak też hokeiści przyjezdni – z jednej strony Polacy (w większości sprowadzeni z Podhala Nowy Targ), jak również obcokrajowcy - nierzadko reprezentanci swoich krajów i odnoszący w karierze znaczące sukcesy.

Wychowankowie:
Jan Paszkiewicz, Czesław Radwański, Tomasz Demkowicz (reprezentant Polski), Marcin Ćwikła (reprezentant Polski), Piotr Milan, Tomasz Rysz, Sebastian Pajerski, Grzegorz Mermer, Maciej Mermer (reprezentant Polski), Michał Radwański (reprezentant Polski).

Polacy z innych klubów:
Tadeusz Garb, Franciszek Pajerski, Tomasz Jękner, Władysław Balakowicz, Grzegorz Lowas, Andrzej Truty, Piotr Baryła, Jerzy Sobera (olimpijczyk, reprezentant Polski). Pozostali to reprezentanci Polski: Janusz Syposz, Tomasz Wawrzkiewicz, Sławomir Kiedewicz, Adam Fraszko, Krzysztof Zborowski, Piotr Gil, Filip Drzewiecki, Krystian Dziubiński, Tomasz Malasiński, Krzysztof Zapała, Przemysław Odrobny, Paweł Dronia, Marcin Kolusz, Sławomir Krzak.

Obcokrajowcy:

• Uładzimir Mieleńczuk, Walerij Usolcew, Leonid Fatikow (reprezentant Białorusi, olimpijczyk), Alaksandr Szumidub (reprezentant Białorusi), Andrej Koszkin, Uładzimir Swita (reprezentant Białorusi), Aleksiej Szczebłanow (reprezentant i trener Białorusi), Jurij Fajkow, Ilia Politsinski, Igor Mozgaliow.
• Wiktor Bieliakow, Aleksandr Nikołajew, Michaił Biełobragin, Andriej Dołgow, Siergiej Sziwrin.
• Siergiej Antipow (reprezentant Kazachstanu), Andriej Pruczkowski.
• Kostiantyn Riabenko (reprezentant Ukrainy), Mykoła Worosznow.
• Branislav Stolarik, Miroslav Zaťko, Roman Mucha, Viliam Čacho (reprezentant Słowacji), Martin Ivičič (reprezentant Słowacji).
• Kaupo Kaljuste, Dmitri Suur (obaj reprezentanci Estonii)
• Martin Vozdecký (reprezentant Czech w hokeju na rolkach), Lubomír Korhoň, Ivo Kotaška, Pavel Mojžíš, Josef Vítek.

Kadra w sezonie 2011/12

Sztab szkoleniowy: Marek Ziętara – I trener Marek Mily – trener bramkarzy Sztab techniczno-medyczny: Jerzy Hućko – kierownik drużyny Marek Wojnarowski – lekarz Andrzej Sudoł – masażysta

Bramkarze: Daniel Kachniarz Bartosz Maza Przemysław Odrobny

Obrońcy: Łukasz Bułanowski Paweł Dronia Roman Guričan Ivo Kotaška Zoltán Kubát Dawid Maciejewski Pavel Mojžíš Bogusław Rąpała Paweł Skrzypkowski

Napastnicy: Marcin Biały Krystian Dziubiński Dariusz Gruszka Marcin Kolusz Sławomir Krzak Tomasz Malasiński Maciej Mermer (kapitan) Wojciech Milan Michał Radwański Marek Strzyżowski Josef Vítek Martin Vozdecký Mateusz Wilusz Krzysztof Zapała

Bibliografia

• Józef Ząbkiewicz, Sport i rekreacja, w: Sanok. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka. Kraków 1995 (Str. 925-932)
• Adam Baszak, Józef Ząbkiewicz, 55 lat Klubu Sportowego Stal Sanok. Sanok 2001
• Praca magisterska Grzegorza Tokarskiego, Sport i jego rola w życiu młodzieży szkolnej na przykładzie Miasta Sanok

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona klubu