Aleś Puszkin
Aleś Puszkin | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
11 lipca 2023 |
Narodowość | |
Język |
białoruski |
Dziedzina sztuki | |
Epoka |
soc-art |
Odznaczenia | |
Aleś Puszkin (ur. 6 sierpnia 1965 w Bobrze, zm. w nocy z 10 na 11 lipca 2023 w Grodnie[1]) – białoruski malarz, performer, działacz opozycji. Członek Białoruskiego Związku Artystów[2][3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył Państwową Szkołę Muzyki i Sztuki im. I. Achremczuka w Mińsku. W 1983 r. rozpoczął studia w Białoruskim Państwowym Instytucie Artystyczno-Teatralnym (БДТМІ, obecnie Białoruska Państwowa Akademia Sztuki)[4][5] na Wydziale Malarstwa Monumentalnego i Dekoratorstwa. Rok później został zmobilizowany i odbył służbę w Afganistanie[6].
W 1988 r. współtworzył studencki komitet poparcia dla Białoruskiego Frontu Ludowego „Odrodzenie”. W tym samym roku aresztowano go za rozpowszechnianie ulotek zachęcających do udziału w „Dziadach-88”. W lipcu 1989 r. został skazany przez miński sąd za przygotowanie happeningu z okazji 71. rocznicy powstania Białoruskiej Republiki Ludowej[7].
Swoją ówczesną twórczość nazywał „soc-artem”. W 1990 r. zorganizował w BDTMI wystawę prac, określanych jako „sztuki deklaratywne”, w których protestował przeciwko totalitarnej naturze ZSRR[8]. Po ukończeniu studiów w 1990 r. został skierowany do pracy w Witebskim Zrzeszeniu Sztuki. Trzy lata później założył w Witebsku galerię sztuki współczesnej „U Puszkina”, która szybko zdobyła sobie uznanie wśród białoruskich i zagranicznych artystów[9]. Wraz z reżyserem Walerym Maślukiem pracował nad scenografią do inscenizacji „Króla Leara” w teatrze w Witebsku.
Po 1990 r. zajmował się restauracją wnętrz świątyń katolickich na terenie Białorusi, odnawiał m.in. freski w katedrze św. Stanisława w Mohylewie.
W 1994 r. został skazany na 15 dni pozbawienia wolności za organizację spotkania upamiętniającego rocznicę powstania słuckiego oraz urodziny Uładzimira Karatkiewicza. Rok później jego galeria została zamknięta przez władze[6].
W 1999 r. zorganizował happening z okazji formalnego zakończenia I kadencji Aleksandra Łukaszenki, przywożąc pod siedzibę prezydenta na taczce kupę gnoju z napisem: „Dla Prezydenta Łukaszenki”, za co został ukarany grzywną i więzieniem[10]. W 2004 roku z okazji 60. rocznicy ponownego zajęcia Białorusi przez wojska radzieckie przygotował wystawę portretów białoruskich narodowców, uznawanych przez władze za kolaborantów III Rzeszy, rozstawił je przed wejściem do Państwowego Muzeum Sztuki[11].
Od 1991 r. mieszkał w rodzinnym Bobrze w rejonie krupskim. Na dachu swojego domu wywieszał regularnie tradycyjną biało-czerwono-białą flagę białoruską. Stał się bohaterem skandalu, gdy w 2000 r. namalował dla cerkwi w Bobrze fresk przedstawiający Sąd Ostateczny, na którym znaleźli się Aleksandr Łukaszenka i metropolita Filaret stojący w otoczeniu diabłów i grzeszników[12].
Był bohaterem nakręconego w 2007 r. filmu dokumentalnego „Białoruski walc” w reżyserii Andrzeja Fidyka[13][14]. Film był wyświetlany w telewizji publicznej w Polsce (2007), Szwecji (2008) i USA (2008). 4 i 6 kwietnia 2009 r. został wyemitowany na międzynarodowym festiwalu filmów dokumentalnych „MOVIES THAT MATTER”, zorganizowanym przez Amnesty International w Hadze, gdzie artysta został zaproszony jako gość specjalny. Film był nominowany do nagrody Emmy w 2009 roku[15].
Zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach w nocy z 10 na 11 lipca 2023 roku[16].
Postępowanie karne (2021)
[edytuj | edytuj kod]W marcu 2021 r. centrum kulturalne w Grodnie zostało zamknięte, zaś Puszkin aresztowany za zamieszczenie portretu Auhiena Żychara na wystawie malarstwa i tym samym „propagowanie faszyzmu”[17]. 6 kwietnia 2021 r. osiem organizacji, m.in.: Centrum Obrony Praw Człowieka Wiasna, Białoruskie Stowarzyszenie Dziennikarzy, Białoruski Komitet Helsiński, Białoruski PEN-Centrum, uznały go za więźnia politycznego[18]. 30 kwietnia 2021 r. patronat nad więźniem politycznym objęła posłanka do Riksdagu Camilla Hansén[19][20].
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]Działania perfomance
[edytuj | edytuj kod]- 5 kwietnia 1989 – pierwszy peformance artysty, który miał na celu upamiętnienie 71 rocznicy powstania Białoruskiej Republiki Ludowej[9].
- listopad 1990 – „Precz idola” Witebsk.
- marzec 1991 – „Wiosna, wolność, miłość” Witebsk, wzgórze Wniebowzięcia NMP.
- 20 sierpnia 1991 – „flaga and Ratuszą”, Witebsk.
- marzec 1992 – „Avec, abandon...”, Mińsk, Dom Literatora.
- 12 listopada 1995 – „Drogą Świętego Jozafata Kuncewicza” Witebsk.
- 21 lipca 1999 – „Gnój dla prezydenta”, Mińsk. Otrzymał 2 lata umownego więzienia.
- 9 września 1999 – „lipcowy poranek Dudajewa”, Mińsk, Pałac Sztuk Pięknych.
- 4 kwietnia 2000 – „New MINSK”, Poznań (Polska), galeria „Arsenał”.
- 9 września 2000 – „na Krapiwieńskim polu”, w pobliżu Orszy.
- maj 2001 – „Festiwal Interakcje 2001”[21], Piotrków Trybunalski, Polshcha.Perfomans „Nemiga” -99.
- 25 marca 2001 – performance Wiosny, razem z poetą Andrejem Chadanowiczem i piosenkarką Tatianą Cybulską, Mińsk, Czerwony Kościół.
- 3 lipca 2002 – performance „Solder of Fortune” z okazji dnia Niepodległości, Mińsk, Plac Niepodległości.
- 9 września 2004 – performance „Zmartwychpowstają tam, gdzie znajdują się trumny...” na moście Karola w Pradze.
- 28 listopada 2005 – performance „Puszkin w Warszawie” Warszawa, Centrum spotkań.
- 10 czerwca 2007 – „Ochrona” w Grodnie, w pobliżu Starej Synagogi.
- 6 lipca 2007 – „Kupalle w Bobrach”, Bobr.
- 27 marca 2008 – performance „90 lat BNR” przy Placu Centralnym w Bobrze. Został skazany na grzywnę w wysokości 875.000 BYR.
- 25 marca 2009 – plener wolności na centralnym placu w miasteczku Bobr. Pierwszy raz nie został ukarany za swoje działania.
- 4 listopada 2009 – „Modlitwa za Wolność”. Oslo, Norwegia.
- 15 marca 2011 – „Spotkanie Nowego Roku na Białorusi”, Uniwersytet Warszawski, Warszawa, Krakowskie Przedmieście.
- 18 maja 2011 – „Ostatni dzień wizy Schengen” Wilno, ul. Pieles 16.
Co roku, każdego 25 marca, w dzień Niepodległości BNR Aleś Puszkin, malował „Obraz Wolności”. Jak mówił sam o swoim dziele: „Ona powoli nabiera światła i kiedy z ciemnej przetworzy się w białą i kiedy Muzeum Narodowe wywiesi ten „Obraz Wolności” – wtedy będę pewny, że do naszej Białorusi weszła wolność i demokracja!”[potrzebny przypis].
Malarstwo ścienne
[edytuj | edytuj kod]- 1983 – sgraffito z przodu szkoły dla dzieci muzyka № 11, Mińsk. Grushavka.
- 1987 – malowanie dance hall dziecko sanatorium „Białoruś”, Druskienniki, Litwa.
- 1990 – malowanie holu National College of Arts, Mińsk (praca dyplomową).
- 1992–1996 – renowacja i rekonstrukcja fresków w Katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i Świętego Stanisława w Mohylewie.
- 1995–1998 – obraz z kościoła św. Mikołaja Cudotwórcy, w Bobrze.
- 2002 – malarstwo „Historia polowania na Białorusi” w Sakalavitskim leśnictwa, Krupski dzielnicy, obwód Mińsk.
- 2003 – barwienie ołtarzu kaplicy Św. Jana Chrzciciela, w dzielnicy Serebryanka w Mińsku, .
- 2004 – malowane ośrodek wypoczynkowy „Pallas Atena” w Mińsku, ul. Arlouskaya, 40.
- 2006 – sgraffito-malarstwo „Długie polowanie”; Samochwałowicze, ul. Nabyarezhnaya, 5.
- 2008 – mozaika „Święty Prorok Jan Chrzciciel” na fasadzie kaplicy Jana Chrzciciela w dzielnicy Serebryanka, Mińsk.
- 2010 – malarstwo „Kalwaria”(o powierzchni 8 m²) i witraże „St Cecilia” w inżynierii „tyffani” (pow. 1 m²) w Kościele Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Wiszniewie, rejon wołożyński, obwód miński.
Wystawy
[edytuj | edytuj kod]Od 1986 r. zaczął wystawiać swoje pracy na rocznych wystawach w Republikańskim Pałacu Kultury w Mińsku.
- 1989 – wystawa prac studentów z całego Związku, Leningrad.
- 1989 – wystawa młodych białoruskich artystów, Lipsk.
- 1990 – I kongres założycielski Białoruskiego Frontu Ludowego „Odrodzenie”. Wystawa młodych artystów.
- 1990 – wystawa pokonkursowa prac dyplomowych w ASP, Leningrad.
- 1990 – wystawa „Skań” młodych białoruskich artystów, Moskwa.
- marzec 1991 – I indywidualna wystawa w ANMC „Artefakty, instalacje, obiekty”, Witebsk.
- czerwiec 1991 – indywidualna wystawa w Grodnie w salach muzeum historyczno-archeologicznego, która została zamknięta ze względu na cenzurę ZSRR. Odpowiedzialność za zamknięcie wystawy wzięła dyrektor muzeum Sołowjowa.
- 25 marca 1992 – indywidualna wystawa w Domu Pisarzy, Mińsk[9].
- październik 1992 – wystawa indywidualna w miejscowej galerii, Mohylew[9].
- 1993–1999 – coroczna wystawa twórczego stowarzyszenia „Pogoń”.
- 1994 – Republikańska wystawa scenografii i teatru. Pałac Artystyczny, Opera, Mińsk.
- kwiecień 1995 – wystawa „Barok na Białorusi” w historyczno-archeologicznym muzeum, Połock.
- 1997 – indywidualna wystawa „Biografia”, estetyczne centrum „Maladzik”, Witebsk[9].
- 1998 – wystawa białoruskich artystów w Galeria „Trend”, Steinfurt, Niemcy.
- 1998 – wystawa „Kobieta w twórczości Puszkina” miejska galeria, Orsza.
- styczeń 1999 – Republikańska Wystawa Plakatów, Pałac Sztuki, Mińsk.
- marzec 1999 – wystawa „Martwa natura z Puszkina”, Orsza.
- maj 1999 – „Festiwal Sztuki Sakralnej Białorusi”, Narodowe Muzeum Historii i Kultury Białorusi, Mińsk.
- wrzesień 1999 – I Międzynarodowy Festiwal perfomance „New-99”, Pałac Sztuki, Mińsk.
- 1–5 kwietnia 2000 – Festiwal sztuki białoruskiej w Galerii Miejska Arsenał w Poznaniu.
- 14–25 kwietnia 2000 – wystawa „Renaissance – 2000”, Pałac Sztuki, Mińsk.
- 29 marca–8 kwietnia 2000 – wystawa w bibliotece miejskiej w Nowołukomliu.
- 1–8 maja 2000 – wystawa w kulturze Kohanava. Dom.
- 2 lipca 2000 – wystawa „Nowa Szuka Białorusi”, Zamek Ujazdowski w Warszawie.
- 25 marca 2001 – pokazuje „spektakl wiosny”, „Panorama 2001”, Mińsk, Czerwony Kościół, Pałac Sztuk Pięknych – 8 Zjazd Związku Artystów Białorusi.
- 13 grudnia 2001 – wystawa „Nie może cenzor”, Mińsk, galeria „Gold”, ul. Surganova 16.
- 2002 (wiosna) – wystawa w Bracławiu. Dom Ramestvau.
- marzec–kwiecień 2003 – „Puszkina i jego Białoruś” wystawa w Moskwie, zorganizowanej przez Moskiewską Społeczność Białorusinów „Skorina.” Galeria Miejska „Varshavka” .
- sierpień 2003 – wystawa w Pradze, w galerii „Na Dominikanie”.
- październik 2004 – wystawa w galerii Vyaleytsy w sali wystawowej nazwę miasta Mikadima Silivonovicha.
- grudzień 2004 – wystawa w muzeum V. Korotkevich, Orsza”. Puszkina i Białorusi”.
- listopad 2005 – wystawa w Warszawie w ramach „Spotkanie BIAŁORUŚ” Uniwersytetu Warszawskiego.
- W latach 2006–2008 – DESIGN-GIEŁDA-roczny projekt ekspozycji na 27, Kupały, ENEA.
- 1–11 kwietnia 2007 – wystawa „Together”, Pałac Sztuki, Mińsk.
- 19–28 kwietnia 2007 – I Międzynarodowy Plener w Węgrowie, Polska.
- 4–20 czerwca 2008 – „Martwa natura” Wystawa Republikańskiej, Pałac Sztuki, Mińsk.
- 24 listopada 2008 – Wystawa 50 lat pracy duszpasterskiej ks. Alekandra Nadsana. Czerwony Kościół, Mińsk.
- 22 lutego–4 marca 2009 – wystawa „Ikony byłych żołnierzy-internacjonalistów” w muzeum, VS Korotkevich w Orszy.
- 29 marca–19 kwietnia 2009 – wystawy „Puszkin w Dobre myśli” galeria „Dobre myśli”, Mińsk, ul. Magilevskaya, 12.
- 1 czerwca, 22 lipca–1 sierpnia 2009 – plener w Polsce.
- 22 października–15 listopada 2009 – Millennium LITWA Republikańskiej vystava.Palats Pięknych w Mińsku.
- 29 października–5 listopada 2009 – ART Wystawa przeciwko dyktaturze-Hall, Oslo, Norwegia.
- 23 listopada–23 grudnia 2009 – ART przeciwko dyktaturze-wystawa w U. S. Congress, Washington.
- 4 grudnia 2009 – 10 lutego 2010 – wystawa „Puszkin Galeria Białorusi” w Museum of Modern Art, Kalmar Szwecja.
- 25 maja 2010 – wystawa „Art Witebska przestrzeni” poświęcona 40 rocznicy organizacji obwód Witebsk CM Belarusi.Vitsebski Centrum Sztuki Współczesnej.
- 3–14 sierpnia 2010 – II Międzynarodowy Plener w Suche Bator (Polska).
- 7 września 2010 – wystawa „Ziemia pod białymi skrzydłami” w 85 rocznicę pierwszej wystawy sztuki obschebelorusskoy (1925), Centrum Sztuki Współczesnej Witebsku.
- 7–21 listopada 2010 – Międzynarodowy Plener wystawy Air na zamku w Liwie, Polska.
- marzec 2011 – wystawa „20 lat wydawnictwa”, Mińsk, Pałac Sztuk Pięknych.
- 2–16 kwietnia 2011 – „Białoruś Ales Puszkin” – galeria „Kryga,” Grodno, ul. Sowieckich 3.
- czerwiec 2011 – „Białoruś nadal życia przez pół wieku od 1961 do 2011 roku.” Krajowa Wystawa Psów Rasowych. Mińsk Pałac Sztuki.
- 1–15 lipca 2011 – Wystawa „100 Artyści biloruskih”, Pałac Sztuki we Lwowie.
- 30 lipca 2011 – indywidualne wystawy i spotkania jeden dzień w g.Verhnyadvinsk. Center „Rubon”.
- 4–21 sierpnia 2011 – udział w Międzynarodowym Biennale „Shiryaev”, Samara, Rosja (kurator Martin Schibli, Kalmar Museum of Modern Art, Roman Korzhov-Samara Centrum Sztuki Współczesnej).
- 20 października–6 listopada 2011 – „Monumentalne sztuki Białorusi w 2000 r. do 2011 r.”. Minsk.Palats Republikańskiej Wystawie Sztuki.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Medal 100-lecia Białoruskiej Republiki Ludowej – Rada BRL, 2019[22]
- Medal "Honor i Godność" – Zjednoczony Gabinet Przejściowy Białorusi, 2023, pośmiertnie[23]
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]- Laureat II nagrody Narodowej „Chartyja – 97" w dziedzinie ochrony praw człowieka w nominacji „za odwagę w twórczości”, 1999.
- Nagroda „Za wolność myśli” im. Wasila Bykaua – od Ruchu „Za Wolność” (22 czerwca 2009, Białoruś)[24].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ У шпіталі памёр палітзьняволены мастак Алесь Пушкін. svaboda.org, 2023-07-11. [dostęp 2023-07-13].
- ↑ Мой хросны бацька Алесь Пушкін
- ↑ «Непрыхаваны пераслед за творчую дзейнасць». Мастак Алесь Пушкін расказаў сваю версію прычыны зняволення
- ↑ Белорусская государственная академия искусств (Минск)
- ↑ Пушкин в Белоруссии: как художник хулиганов "достал"
- ↑ a b Anna Kuleszewicz. Aleś Puszkin – czołowa postać białoruskiej awangardy?. „Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog”. t.VII, s. 90–92, 2017. [dostęp 2018-08-22].
- ↑ Sprawa „rehabilitacji nazizmu”: dziennikarz zwolniony, malarz zatrzymany [online], belsat.eu [dostęp 2021-12-31] (pol.).
- ↑ „Walczy o wolność myślenia na Białorusi”. Dyrektor CSW o Alesiu Puszkinie [online], PolskieRadio24.pl [dostęp 2021-12-31] .
- ↑ a b c d e Anna Kuleszewicz , Aleś Puszkin – czołowa postać białoruskiej awangardy?, „Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog” (7), 2018, s. 87–98, DOI: 10.14746/kw.2017.7.7, ISSN 2391-470X [dostęp 2022-08-19] .
- ↑ 10 лет самому громкому перфомансу Алеся Пушкина «Навоз для президента». 2009-07-21. [dostęp 2018-08-23].
- ↑ Informacja na stronach „Rzeczpospolitej”.
- ↑ Informacja na stronach „Gazety Wyborczej”.
- ↑ Informacja na stronach Stowarzyszenia Wolna Białoruś. [dostęp 2009-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-15)].
- ↑ Białoruski walc | Film | 2007. 2012-07-04. [dostęp 2023-11-19].
- ↑ „Białoruski walc” nominowany do nagrody Emmy. 2009-07-15. [dostęp 2018-08-23].
- ↑ Zmarł białoruski opozycjonista Aleś Puszkin [online], Rzeczpospolita [dostęp 2023-08-18] (pol.).
- ↑ Grodno: długoletnie więzienie za portret bojownika z władzą radziecką? [online], Biełsat TV [dostęp 2021-06-08] (pol.).
- ↑ Мастака Алеся Пушкіна прызналі палітвязнем [online], Polskie Radio, 6 kwietnia 2021 [dostęp 2021-08-06] [zarchiwizowane z adresu 2021-08-06] (biał.).
- ↑ Members of Parliament from Sweden and Ireland take over godparenthood for Aliaksandr Tseleshman, Ales Pushkin and Artsiom Miadzvedski. Libereco – Partnership for Human Rights, 2021-04-30. [dostęp 2021-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-20)]. (ang.).
- ↑ Jakop Dalunde , Camilla Hansén , Säg deras namn [online], ETC , 10 czerwca 2021 [dostęp 2021-09-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-09-14] (szw.).
- ↑ Ryszard Piegza , ALES PUSCHKIN /INTERAKCJE 2001/ [online], wizya.net, maj 2002 [dostęp 2021-04-03] .
- ↑ Siarhiej Nawumczyk: Алексіевіч, Пазьняк, Вольскі, Эрыксан, Белавус. Хто яшчэ ўзнагароджаны мэдалём у гонар БНР-100. svaboda.org, 27 marca 2019. [dostęp 2024-08-25]. (biał.).
- ↑ Аб'яднаны пераходны кабінет пасмяротна ўзнагародзіў Алеся Пушкіна медалём «Гонар і годнасць». nashaniva.com, 13 lipca 2023. [dostęp 2024-08-25]. (biał.).
- ↑ Walancina Aksak , ''Siońnia – dzień pamiaci Wasila Bykawa'' [online], Radio Swaboda, 22 czerwca 2009 [dostęp 2011-06-20] (biał.).