Bazylika św. Marka w Rzymie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Bazylika św. Marka
San Marco
Kościół tytularny
Ilustracja
Wnętrze bazyliki. Widok na ołtarz główny
Państwo  Włochy
Miejscowość Rzym
Wyznanie katolickie
Kościół rzymskokatolicki
Parafia Basilica di San Marco Evangelista al Campidoglio
Wezwanie św. Marek Ewangelista
Wspomnienie liturgiczne 25 kwietnia
Położenie na mapie Włoch
41,895724°N 12,481448°E/41,895724 12,481448
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Bazylika św. Marka Ewangelisty w Rzymie (wł. San Marco) – rzymskokatolicka bazylika mniejsza i tytularny kościół kardynalski w Rzymie, poświęcony św. Markowi Ewangeliście, jeden z najstarszych w Wiecznym Mieście[1]. Znajduje się przy placu św. Marka, obok placu Weneckiego. Fasada bazyliki łączy się z elewacją Pałacu Weneckiego. Została zbudowana w IV wieku z inicjatywy papieża św. Marka, którego szczątki znajdują się w urnie pod ołtarzem głównym.

W 336 roku papież Marek zlecił budowę kościoła poświęconego swemu patronowi, św. Markowi Ewangeliście, w miejscu zwanym ad Pallacinas. Początkowo nosił nazwę Titulus Marci i tak widniał na dokumentach synodu zwołanego przez papieża Symmachusa w 499 roku. W 792 roku papież Hadrian I dokonał renowacji bazyliki, a w 833 roku papież Grzegorz IV przebudował świątynię. W 1154 roku dobudowano romańską dzwonnicę. Z polecenia pochodzącego z Wenecji papieża Pawła II w latach 1465–70 przebudowano fasadę bazyliki, nadając mu styl renesansowy (wybudowano m.in. portyk i loggię). Autorstwo projektu przypisuje się Leonowi Battiście Albertiemu[1]. Do przebudowy wykorzystano marmur z Koloseum i Teatru Marcellusa. Ostatnia główna przebudowa wnętrza, w duchu baroku, zaczęła się pomiędzy 1654-57 i kończyła się w latach 1735-50 przez kardynała Angelo Marię Quiriniego.

Wnętrze[edytuj | edytuj kod]

Podłoga bazyliki znajduje się poniżej poziomu z doby renesansu. Wnętrze świątyni zachowuje starożytną strukturę bazylikalną, choć jego wystrój jest barokowy. Widoczne są jednak pewne elementy wskazujące na jego długą historię, m.in.:

  • mozaika w absydzie ukazuje papieża Grzegorza IV ofiarującego bazylikę Chrystusowi w otoczeniu świętych i apostołów, w tym św. Marka Ewangelisty i św. Marka papieża[2];
  • drewniane, renesansowe, kasetonowe sklepienie zawiera herb papieża Pawła II;
  • grobowiec Leonardo Pesaro z 1796 roku dłuta Antonio Canovy.

W portyku znajduje się kilka wczesnochrześcijańskich nagrobków, jak i płyta nagrobkowa Vannozzy Cattanei, kochanki Rodriga Borgii, późniejszego papieża Aleksandra VI.

Kardynałowie prezbiterzy[edytuj | edytuj kod]

Dwupiętrowa fasada bazyliki. Po prawej Pałac Wenecki, dawna ambasada Republiki Weneckiej, którego patronem jest św. Marek

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Maria Derwich, Anna Heine, Monika Kaczmarek: Petit Futé – Rzym. Petit Futé, 2014, s. 179.
  2. ↑ Rzym - kościół San Marco z IV-IX wieku. AlbumRomański.pl. [dostęp 2015-12-31].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bazylika_św._Marka_w_Rzymie&oldid=53817395”