David Geffen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
David Geffen
ilustracja
Prawdziwe imię i nazwisko

David Lawrence Geffen

Data i miejsce urodzenia

21 lutego 1943
Nowy Jork

Zawód

przedsiębiorca, producent muzyczny i filmowy

David Lawrence Geffen[1] (ur. 21 lutego 1943 w Nowym Jorku) – amerykański producent muzyczny, filmowy i teatralny oraz filantrop. Założyciel wytwórni płytowych Asylum Records, Geffen Records i DGC Records[2][3][4] oraz wytwórni filmowych, Geffen Pictures[5] i DreamWorks[6].

We wrześniu 2014 magazyn „Forbes” oszacował jego majątek na 6,9 miliarda dolarów, co uczyniło go 211. najbogatszą osobą na świecie[7].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Borough Park, południowo-zachodniej części Brooklynu, w Nowym Jorku w rodzinie żydowskiej o korzeniach polsko-ukraińskich jako syn Batyi (1909—1988; z domu Volovskaya) Geffen i Abrahama Geffena[8]. Ojciec pracował jako telegrafista w Western Union[9]. Rodzice poznali się w Palestynie i po ślubie prowadzili razem sklep odzieżowy w Borough Park o nazwie Chic Corsets Geffen. W 1960 ukończył New Utrecht High School[10]. W szkole miał problemy z dysleksją. Uczęszczał przez semestr na Uniwersytet Teksański w Austin[8], a następnie uczył się w Brooklyn College przy City University of New York[8]. Następnie przeniósł się do Los Angeles w Kalifornii, aby znaleźć drogę do branży rozrywkowej. Przez jakiś czas uczęszczał do Santa Monica College (wówczas znanego jako Santa Monica City College)[8] w Santa Monica w Kalifornii.

Po epizodzie w filmie The Explosive Generation z 1961, Geffen rozpoczął swoją karierę rozrywkową w biurze pocztowym w William Morris Agency (WMA), gdzie szybko stał się agentem talentów[11]. Kiedy Geffen był zaangażowany w proces poszukiwania rekordowej umowy dla młodego Jacksona Browne, założyciel Atlantic Records – Ahmet Ertegün – zasugerował, aby Geffen założył własną wytwórnię płytową. Podpisał umowę z takimi artystami jak Eagles, Joni Mitchell, Bob Dylan, Tom Waits, Linda Ronstadt i Warren Zevon[12]. Asylum został później przejęty przez firmę macierzystą Atlantic, Warner Communications, i w 1972 połączył się z Elektra Records, by stać się Elektra / Asylum Records[11].

Geffen pozostawał u władzy do grudnia 1975, kiedy rozpoczął pracę jako wiceprezes studia filmowego Warner Bros.[8]. W 1980 założył Geffen Records i zatrudnił Eda Rosenblatta na stanowisko prezesa Warner Bros. Records. Błyskawiczny wzrost znaczenia marki Geffen w ciągu roku okazał się słodko-gorzkim sukcesem. Pierwszym artystą Geffena, który podpisał kontrakt, była Donna Summer, która pragnęła opuścić Casablanca / PolyGram Records[11]. Geffen niedługo potem wydał jej album The Wanderer, którego główny singiel osiągnął 3 miejsce na liście Billboardu Hot 100, a album stał się złotą płytą[11]. Casablanca przeciwstawiła się, wydając więcej singli z albumu Bad Girls z 1979, takiego jak piosenka „Walk Away” i podobna kompilacja hitów, aby konkurować, ale do tego czasu dominowała nowa fala[8].

W czerwcu 1980 roku założył wytwórnię filmową Geffen Pictures[5] po zwerbowaniu Erica Eisnera na stanowisko prezesa[13] i rozprowadzał swoje filmy przez Warner Bros. Pictures[14].

Wytwórnia wyprodukowała czarne komedie, takie jak Ryzykowny interes (1983), Krwiożercza roślina (Little Shop of Horrors, 1986) i Sok z żuka (1988).

W listopadzie 1980 wydał album Johna Lennona Double Fantasy. Yoko Ono, żona Lennona twierdziła, że Geffen był jedyną osobą, która zwracała na nią uwagę[8]. W grudniu 1980 Lennon został zamordowany, a Double Fantasy stał się wielkim hitem na rynku[8]. Z biegiem lat Geffen Records / DGC stał się znany jako wytwórnia, wydając utwory takich wykonawców jak Olivia Newton-John, Asia ze Steve Howe i Johnem Wettonem, Elton John, Cher, Sonic Youth, Sonic Youth, XTC, Peter Gabriel, Blink-182, Guns N’ Roses, Nirvana, Lifehouse, Pat Metheny, The Stone Roses, Neil Young i Whitesnake[8]. Etykieta została rozprowadzona przez Warner Bros. Records od momentu jej powstania, ale w 1990 wytwórnia została sprzedana MCA Records. W 1999 powstał Universal Music Group.

Geffen był producentem musicali na Broadwayu: Dreamgirls i Koty. W 1994 wspólnie ze Stevenem Spielbergiem i Jeffreyem Katzenbergiem założył wytwórnię filmową DreamWorks[6].

W 1992 ujawnił się w mediach jako homoseksualista[15][16][17].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Personalidade: David Geffen (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2019-03-22]. (port.).
  2. ↑ John Shepherd: Continuum Encyclopedia of Popular Music of the World: Performance and production. Volume II. A&C Black, 2003, s. 724. ISBN 978-0-8264-6321-0.
  3. ↑ Dave Thompson: The Music Lover's Guide to Record Collecting. Backbeat Books, 2002, s. 200. ISBN 978-1-61713-202-5.
  4. ↑ Frank Hoffmann: Encyclopedia of Recorded Sound. Routledge, 2004, s. 627. ISBN 978-1-135-94949-5.
  5. ↑ a b CNN Editorial Research, David Geffen Fast Facts [online], CNN Digital, 12 września 2014 [dostęp 2021-01-27] (ang.).
  6. ↑ a b Laura Bufano Edge: Steven Spielberg: Director of Blockbuster Films. Enslow Publishers, Inc., 2008, s. 89. ISBN 978-0-7660-2888-3.
  7. ↑ David Geffen. Forbes. [dostęp 2014-09-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-22)]. (ang.).
  8. ↑ a b c d e f g h i David Geffen Fast Facts. CNN. [dostęp 2014-09-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-22)]. (ang.).
  9. ↑ David Lawrence Geffen [online], encyclopedia.com [dostęp 2022-01-07].
  10. ↑ David Geffen Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2019-03-22]. (ang.).
  11. ↑ a b c d Steve Kurutz: Artist Biography: David Geffen. AllMusic. [dostęp 2019-03-22]. (ang.).
  12. ↑ Laura M. Holson (2016-02-21): The Boy From Brooklyn: David Geffen Comes Home, With Cash to. The New York Times. [dostęp 2014-09-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-22)]. (ang.).
  13. ↑ Don Shewey, ON THE GO WITH DAVID GEFFEN (Published 1985), „The New York Times”, 21 lipca 1985, ISSN 0362-4331 [dostęp 2021-01-27] (ang.).
  14. ↑ Facebook i inni, Sean Daniel Quits Universal to Head Geffen's Film Unit, Los Angeles Times, 10 stycznia 1989 [dostęp 2021-01-27] (ang.).
  15. ↑ Snejana Farberov (2015-07-10): Gay porn actor reveals his ties to David Geffen and says he 'fears for his safety'. Daily Mail. [dostęp 2019-04-29]. (ang.).
  16. ↑ Graham Gremore (2015-03-11): David Geffen Is On A Quest To Give It All Away. Queerty. [dostęp 2014-09-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-22)]. (ang.).
  17. ↑ Daniel Bates (2012-02-21): Billionaire David Geffen, 69, splits from toyboy lover 41 years his junior after six years together. Daily Mail. [dostęp 2014-09-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-22)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=David_Geffen&oldid=71885818”