Despotat Epiru

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Epir do 1251 roku

Despotat Epiru – jedno z państw greckich powstałych obok Cesarstwa Nicejskiego i Cesarstwa Trapezuntu po rozbiciu Cesarstwa Bizantyjskiego przez IV krucjatę w 1204 r. Znajdowało się ono na terenie Epiru, w północno-zachodniej Grecji. Pierwszym władcą i założycielem despotatu był kuzyn bizantyjskiego cesarza Aleksego III Angelosa, Michał Angelos.

W 1224 Teodor Dukas Komnen, nowy władca despotatu podbił królestwo Tesaloniki a następnie przyjął tytuł cesarza, który jednak nie został uznany przez innych władców greckich.

W 1337 despotat został ponownie przyłączony do odnowionego Cesarstwa Bizantyjskiego.

Katedra z XIII wieku w mieście Arta.

Despoci Epiru[edytuj | edytuj kod]

Dynastia Angelosów (Komnenodukasi)[edytuj | edytuj kod]

Dynastia Orsini[edytuj | edytuj kod]

Panowanie Bizancjum (1337-1348), a następnie Serbii (1348-1356)

Dynastia Tocco[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]