Teodor I Laskarys
![]() Teodor I Laskarys, manuskrypt z XV w. | |
Cesarz bizantyński | |
Okres | |
---|---|
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Teodor I Laskarys (1174–1222) – cesarz nicejski w latach 1204-1222.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był zięciem cesarza Aleksego III. Odznaczył się podczas oblężenia Konstantynopola przez wojska IV wyprawy krzyżowej (1203–1204). Po zdobyciu miasta przez krzyżowców zebrał pozostałych żołnierzy w Bitynii i osiedlił się w mieście Nicei, która stała się teraz nową stolicą. W 1204 został pokonany przez krzyżowców, ale z powodu najazdu Bułgarów musieli oni wrócić do Europy. Utworzył w Azji Mniejszej, Cesarstwo Nicejskie i w 1206 przyjął tytuł cesarza. W 1211 odniósł zwycięstwo nad Seldżukami w bitwie nad rzeką Menderes.
Jego pierwszą żoną była Anna, córka Aleksego III Angelosa. Z tego małżeństwa miał trzy córki:
- Irenę Laskarinę, późniejszą żonę Andronika Paleologa, a potem Jana III Watatzesa,[1]
- Marię Laskarinę, późniejszą żonę króla Węgier Beli IV,
- Eudoksję Laskarinę, zaręczoną z cesarzem łacińskim – Robertem de Courtenay.
Gdy Anna umarła w 1212, ożenił się z Filippą, córką króla Armenii Rubena III. Małżeństwo to było anulowane rok później, a syn Konstantyn został wydziedziczony. Trzecią jego żoną była Maria de Courtenay, córka cesarza Piotra II de Courtenay i cesarzowej-regentki Jolanty Flandryjskiej. Z tego małżeństwa nie miał żadnych dzieci.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Paleologowie, seria: "Dynastie świata", Warszawa 2011, s. 12.