Ewa Skibińska
| ||
| ||
| Imię i nazwisko | Ewa Skibińska | |
| Data i miejsce urodzenia | 11 lutego 1963 Wrocław | |
| Zawód | aktorka | |
| Lata aktywności | od 1986 | |
| Zespół artystyczny | ||
| Teatr Polski we Wrocławiu (1986–2016) Teatr Powszechny w Warszawie (od 2017) | ||
| Odznaczenia | ||
 
| ||
Ewa Skibińska (ur. 11 lutego 1963 we Wrocławiu) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna.
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jako licealistka wystąpiła po raz pierwszy na deskach amatorskiego Teatru Zielona Latarnia we Wrocławiu, gdzie rozpoczynał swoją karierę także Andrzej Kopiczyński. Po ukończeniu w 1981 IX Liceum Ogólnokształcącego we Wrocławiu[1] zdecydowała się na Wydział Lalkarski, jednak za namową Igora Przegrodzkiego przeniosła się na Wydział Aktorski we wrocławskiej filii Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, którą ukończyła w 1986 roku.
Jeszcze podczas studiów wystąpiła jako senna zjawa Krysia w spektaklu Witolda Gombrowicza Historia (1985) we wrocławskim Teatrze Polskim, z którym związała się na stałe. Występowała także gościnnie w teatrach: Rozrywki w Chorzowie (1986) i Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego we Wrocławiu (2005). Miała okazję pracować z takimi reżyserami jak Maciej Wojtyszko, Jerzy Jarocki, Tadeusz Różewicz, Feliks Falk, Andrzej Wajda i Krystian Lupa.
Debiutowała na kinowym ekranie niewielką rolą Ewy Borecznej, żony Janusza (Jerzy Zelnik) w melodramacie Romana Załuskiego Głód serca (1986) u boku Ewy Kasprzyk. W telewizyjnym dramacie Zero życia (1987) zagrała pielęgniarkę Anię, młodzieńczą miłość maturzysty (Tomasz Hudziec). W serialu Krzysztofa Kieślowskiego Dekalog VIII (1988) pojawiła się jako studentka opowiadająca skomplikowaną historię skrzypaczki (Krystyna Janda).
Uznanie krytyki i publiczności zdobyła rolą Oli Watowej w ekranizacji jej autobiograficznej opowieści w reżyserii Roberta Glińskiego Wszystko, co najważniejsze... (1992).
Największą popularność przyniosła jej postać Elżbiety Walickiej, żony Bruna (Krzysztof Pieczyński) w serialu TVP2 Na dobre i na złe (1999–2002). Wielu telewidzom kojarzy się także z rolą Teresy Kopytko-Żukowskiej, żony ginekologa Marka (Maciej Tomaszewski), matki Kingi (Aleksandra Zienkiewicz) i ciotki Marysi Radosz (Aneta Zając) w serialu Polsatu Pierwsza miłość, którą przyjęła w 2004.
Od 2017 roku jest związana z Teatrem Powszechnym w Warszawie[2].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Ma córkę Helenę z Krzysztofem Mieszkowskim.
Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Ma na swoim koncie trzy nagrody Złotej Iglicy 1989, 2000, 2003 i jedną nagrodę Brązowej Iglicy 2002. W 1993 odebrała Nagrodę Towarzystwa Przyjaciół Teatru we Wrocławiu za najciekawszy epizod jako Jana, narzeczona Franza w sztuce Tadeusza Różewicza Pułapka w reżyserii Jerzego Jarockiego. Rola Mariedl w spektaklu Prezydentki (2000) przyniosła jej nagrodę na XL Kaliskich Spotkaniach Teatralnych. Jest także laureatką nagrody z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru za najciekawszą rolę kobiecą w 2001. Za postać Ireny w przedstawieniu Przypadek Klary (2002) otrzymała nagrodę aktorską na XLII Kaliskich Spotkaniach Teatralnych.
W 2002 została odznaczona Brązowym Krzyżem Zasługi[3], a w 2011 – Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[4].
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
- Na kłopoty... Bednarski (1986) jako Karin Wagner
- Głód serca (1986) jako Ewa Boreczna
- Zero życia (1987) jako Anka
- Dekalog VIII (1988) jako studentka
- Gdańsk 39 (1989) jako Helma Torlemans
- Ostatni prom (1989) jako Ania, kochanka Andrzeja
- Porno (1989) jako Julia
- Urodziny Kaja (Kaj's fødselsdag, 1990) jako prostytutka
- Piggate (1990) jako Lucy Crawford
- In flagranti (1991) jako Ewa
- Latające machiny kontra Pan Samochodzik (1991) jako Diana Denver
- Wszystko, co najważniejsze... (1992) jako Ola Wat
- Podróż do Polski (Voyage en Pologne, 1994) jako Krystyna
- Dlaczego moje koleżanki to mają, a ja nie (1994)
- Tato (1995) jako przyjaciółka Ewy, zeznawała w sądzie
- Ekstradycja 3 (1998) jako panienka
- Na dobre i na złe (1999–2002) jako Elżbieta Walicka
- Tydzień z życia mężczyzny (1999) jako Marta, kochanka Adama
- Gorący Temat (2002–2003) jako Barbara Dereń-Gromska
- Na Wspólnej (2003) jako Joanna Rawska, była kochanka Andrzeja Brzozowskiego
- O czym są moje oczy (2004) jako mama Marty
- Pierwsza miłość (2004–2010) jako Teresa Żukowska
- Świat według Kiepskich (2007) jako babka Paździocha (gościnnie)
- Matka Teresa od kotów (2010) jako Teresa
- Hotel 52 (2010) jako Magda
- Świat według Kiepskich (2010) jako Teresa Żukowska (gościnnie)
- Paradoks (2012) jako Barbara Bartke
- Barwy szczęścia (2012–2015) jako Urszula Korzeniak
- Oszukane (2013) jako Grażyna Szarucka
- Lekarze (2013) jako Jolka, żona Czarka
- Prawo Agaty (2014) jako Jadwiga Woźniak
- Artyści (2016) jako redaktorka Marzena Ochab
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Absolwenci, Nauczyciele i Olimpijczycy. IX Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego we Wrocławiu 1954–2004, Wrocław 2004, s. 144.
- ↑ SoftCOM, Ewa Skibińska – Teatr Powszechny, www.powszechny.com [dostęp 2018-02-15] (pol.).
- ↑ Ewa Skibińska – Teatr Polski. teatr.wroclaw.pl. [dostęp 2013-01-25].
- ↑ Magda Piekarska: Teatrowi Polskiemu życzyli 100 lat i dużo pieniędzy. wroclaw.gazeta.pl, 6 stycznia 2011. [dostęp 2013-01-25].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Ewa Skibińska w bazie IMDb (ang.)
- Ewa Skibińska w bazie Filmweb
- Ewa Skibińska w bazie filmpolski.pl
- Ewa Skibińska w bazie e-teatr.pl
- Absolwenci Filii we Wrocławiu Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie
- Ludzie związani z IX Liceum Ogólnokształcącym im. Juliusza Słowackiego we Wrocławiu
- Polskie aktorki filmowe
- Polskie aktorki teatralne
- Aktorki związane z Wrocławiem
- Odznaczeni Brązowym Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
- Urodzeni w 1963
- Ludzie urodzeni we Wrocławiu
