Formuła E Sezon 2017/2018

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sezon 2017/2018 Mistrzostw Formuły E
Ilustracja
Jean-Éric Vergne – mistrz świata kierowców
Inauguracja

2 grudnia

Zakończenie

15 lipca

Liczba wyścigów

12

Mistrzowie
Kierowcy

Jean-Éric Vergne

Zespoły

Audi Sport ABT Schaeffler

Poprzedni sezon • Następny sezon
Multimedia w Wikimedia Commons

Sezon 2017/2018 Formuły E[1] – czwarty sezon Formuły E. Sezon rozpoczął się 2 grudnia 2017 w Hongkongu, a zakończył się 15 lipca 2018 w Nowym Jorku. Tytuł mistrza świata kierowców zdobył Jean-Éric Vergne z ekipy Techeetah. Tytuł mistrza świata wśród zespołów po raz pierwszy zdobył zespół Audi Sport ABT Schaeffler. Sezon składał się z dwunastu wyścigów.

9 stycznia 2018, koncern ABB został sponsorem tytularnym serii, zmieniając nazwę serii FIA Formula E Championship na ABB FIA Formula E Championship[1].

Sezon 2017/2018 był ostatnim sezonem, w którym zespoły używały samochodu Spark-Renault SRT_01E, gdyż od sezonu 2018/2019 kierowcy będą korzystać z nowego samochodu, który został zaprezentowany 30 stycznia 2018[2].

Lista startowa[edytuj | edytuj kod]

Zespół Konstruktor Samochód Opony Nr Kierowcy wyścigowi Rundy
Niemcy Audi Sport ABT Schaeffler Spark-Audi[3] Audi e-tron FE04[3] M 1 Brazylia Lucas Di Grassi[3] 1–12
66 Niemcy Daniel Abt[3] 1–12
Wielka Brytania DS Virgin Racing Spark-Citroën Virgin DSV-03 M 2 Wielka Brytania Sam Bird[4] 1–12
36 Wielka Brytania Alex Lynn[4] 1–12
Wielka Brytania Panasonic Jaguar Racing Spark-Jaguar Jaguar I-Type II M 3 Brazylia Nelson Piquet Jr.[5] 1–12
20 Nowa Zelandia Mitch Evans[5] 1–12
Monako Venturi Formula E Team Spark-Venturi Venturi VM200-FE-03 M 4 Szwajcaria Edoardo Mortara[6] 1–8
Francja Tom Dillmann[7] 9, 11–12
5 Niemcy Maro Engel[6] 1–12
Stany Zjednoczone Dragon Racing Spark-Penske Penske EV-2 M 6 Szwajcaria Neel Jani[8] 1–2
Argentyna José María López[9] 3–12
7 Belgia Jérôme d’Ambrosio[10] 1–12
Francja Renault e.Dams Spark-Renault Renault Z.E 17 M 8 Francja Nicolas Prost[11] 1–12
9 Szwajcaria Sébastien Buemi[11] 1–12
Wielka Brytania NIO Formula E Team[12] Spark-NIO NextEV NIO Sport 003 M 16 Wielka Brytania Oliver Turvey[13] 1–11
Ma Qinghua[14] 12
68 Włochy Luca Filippi[13] 1–7, 9–12
Ma Qinghua[15] 8
Techeetah Spark-Renault Renault Z.E 17 M 18 Niemcy André Lotterer[16] 1–12
25 Francja Jean-Éric Vergne[16] 1–12
Indie Mahindra Racing Formula E Team Spark-Mahindra Mahindra M4Electro M 19 Szwecja Felix Rosenqvist[17] 1–12
23 Niemcy Nick Heidfeld[17] 1–12
Stany Zjednoczone MS A&D Andretti Formula E Spark-Andretti[18] Andretti ATEC-03 M 27 Monako Kamui Kobayashi[19][a] 1–2
Wielka Brytania Tom Blomqvist[20] 3–8
Francja Stéphane Sarrazin[20] 9–12
28 Portugalia António Félix da Costa[21] 1–12

Zmiany wśród zespołów[edytuj | edytuj kod]

Nazwy zespołów[edytuj | edytuj kod]

Zmiany wśród kierowców[edytuj | edytuj kod]

Przed sezonem[edytuj | edytuj kod]

W trakcie sezonu[edytuj | edytuj kod]

Zmiany w regulaminie[edytuj | edytuj kod]

  • Maksymalna moc podczas wyścigu została zwiększona z 170kW do 180kW[26].
  • Punkt za najszybsze okrążenie jest przydzielane kierowcy, który ukończył wyścig w pierwszej dziesiątce. Dzięki temu kierowcy, którzy nie ukończyli lub ukończyli wyścig poza dziesiątką, nie uzyskują punktu za najszybsze okrążenie.

Kalendarz[edytuj | edytuj kod]

Runda Data Miasto Tor Schemat
1 2 grudnia 2017 Hongkong Hongkong Hong Kong Central Harbourfront Circuit
2 3 grudnia 2017
3 13 stycznia 2018 Maroko Marrakesz Circuit International Automobile Moulay El Hassan
4 3 lutego 2018 Chile Santiago Santiago Street Circuit
5 3 marca 2018 Meksyk Meksyk Autódromo Hermanos Rodríguez
6 17 marca 2018 Urugwaj Punta del Este Punta del Este Street Circuit
7 14 kwietnia 2018 Włochy Rzym Circuto Cittadino dell'EUR
8 28 kwietnia 2018 Francja Paryż Paris Street Circuit
9 19 maja 2018 Niemcy Berlin Port lotniczy Berlin-Tempelhof
10 10 czerwca 2018 Szwajcaria Zurych Zürich Street Circuit
11 14 lipca 2018 Stany Zjednoczone Nowy Jork Brooklyn Street Circuit
12 15 lipca 2018

Zmiany w kalendarzu[edytuj | edytuj kod]

  • W kalendarzu znalazły się nowe wyścigi: w Santiago, Rzymie i Zurychu. Wyścig w Zurychu jest pierwszym wyścigiem na terenie Szwajcarii od 1955[27].
  • Pierwotnie w kalendarzu znajdował się wyścig w São Paulo, zaplanowany na 17 marca 2018. Ze względu na prywatyzację Anhembi Park, władze miasta postanowiły przenieść wyścig na sezon 2018/2019[28]. Podczas posiedzenia Światowej Rady Sportów Motorowych FIA postanowiono, że miejsce São Paulo zajmie Punta del Este, gdzie ścigano się w pierwszych dwóch sezonach[29].
  • Pierwotnie w kalendarzu znajdowała się także podwójna runda w Montrealu, zaplanowana na 28 i 29 lipca 2018. Jednak runda w Kanadzie została odwołana przez nową burmistrz miasta, Valérie Plante, powołując się na rosnące koszty[30]. Pod uwagę brano możliwość przeniesienia wyścigu do Birmingham lub na tor Norisring, ostatecznie jednak porzucono wyścig w Montrealu[31].
  • Wyścig w Monako nie odbył się w tym sezonie, ze względu na ich organizację co dwa lata.
  • Ze względu na przebudowę w rejonie Puerto Madero nie odbył się wyścig w Buenos Aires[32]. Do tej pory wyścig w stolicy Argentyny był jedynym wyścigiem, który był organizowany nieprzerwanie od początku serii.

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Runda Miasto Pole position Najszybsze okrążenie Zwycięzca (kierowcy) Zwycięzca (zespoły) Wyniki
1 Hongkong Hongkong Francja Jean-Éric Vergne Belgia Jérôme d’Ambrosio[b] Wielka Brytania Sam Bird Wielka Brytania DS Virgin Racing Wyniki
2 Szwecja Felix Rosenqvist Brazylia Lucas Di Grassi[c] Szwecja Felix Rosenqvist[d] Indie Mahindra Racing
3 Maroko Marrakesz Szwajcaria Sébastien Buemi Brazylia Nelson Piquet Jr. Szwecja Felix Rosenqvist Indie Mahindra Racing Wyniki
4 Chile Santiago Francja Jean-Éric Vergne Wielka Brytania Sam Bird Francja Jean-Éric Vergne Techeetah Wyniki
5 Meksyk Meksyk Szwecja Felix Rosenqvist Brazylia Lucas Di Grassi Niemcy Daniel Abt Niemcy Audi Sport ABT Schaeffler Wyniki
6 Urugwaj Punta del Este Francja Jean-Éric Vergne Argentyna José María López Francja Jean-Éric Vergne Techeetah Wyniki
7 Włochy Rzym Szwecja Felix Rosenqvist Niemcy Daniel Abt Wielka Brytania Sam Bird Wielka Brytania DS Virgin Racing Wyniki
8 Francja Paryż Francja Jean-Éric Vergne Brazylia Lucas Di Grassi Francja Jean-Éric Vergne Techeetah Wyniki
9 Niemcy Berlin Niemcy Daniel Abt Niemcy Daniel Abt Niemcy Daniel Abt Niemcy Audi Sport ABT Schaeffler Wyniki
10 Szwajcaria Zurych Nowa Zelandia Mitch Evans Niemcy André Lotterer Brazylia Lucas Di Grassi Niemcy Audi Sport ABT Schaeffler Wyniki
11 Stany Zjednoczone Nowy Jork Szwajcaria Sébastien Buemi Szwecja Felix Rosenqvist[e] Brazylia Lucas Di Grassi Niemcy Audi Sport ABT Schaeffler Wyniki
12 Szwajcaria Sébastien Buemi Niemcy Daniel Abt Francja Jean-Éric Vergne Techeetah

Klasyfikacje[edytuj | edytuj kod]

Punkty zostały przyznane dziesięciu najszybszym kierowcom w każdym wyścigu, zdobywcy pole position i kierowcy, który wykonał najszybsze okrążenie, według klucza:

Pozycja  1   2   3   4   5   6   7   8   9   10  PP NO
Punkty 25 18 15 12 10 8 6 4 2 1 3 1

Kierowcy[edytuj | edytuj kod]

Poz. Kierowca Hongkong Maroko Chile Meksyk Urugwaj Włochy Francja Niemcy Szwajcaria Stany Zjednoczone Punkty
1 Francja Jean-Éric Vergne 2 4 5 1 5 1 5 1 3 10 5* 1* 198
2 Brazylia Lucas Di Grassi 17 14 NU NU 9* 2 2* 2* 2 1* 1 2 144
3 Wielka Brytania Sam Bird 1 5 3 5 17 3 1 3 7 2 9 10 143
4 Szwajcaria Sébastien Buemi 11 10 2* 3* 3* NU 6 5* 4* 5* 3* 4* 125
5 Niemcy Daniel Abt 5*¹ DSQ* 10* Ret* 1 14* 4* 7* 1* 13* 2*¹ 3* 120
6 Szwecja Felix Rosenqvist 14 1¹ 1 4 NU* 5* NU 8 11* 15 14 5 96
7 Nowa Zelandia Mitch Evans 12 3 11 7 6 4 9 15 6 7 NU 6 68
8 Niemcy André Lotterer DSQ 13 NU 2 13 12 3 6 9 4 7 9 64
9 Brazylia Nelson Piquet Jr. 4 12 4 6 4 NU NU NU 12 NU NU 7 51
10 Wielka Brytania Oliver Turvey 16 6 NU 14 2 7 12 9 5 9 NW – 46
11 Niemcy Nick Heidfeld 3 16 7 NU NU NU 16 11 10 6 6 8 42
12 Niemcy Maro Engel 13 7 12 NU 16 10 8 4 8 11 8 NU 31
13 Szwajcaria Edoardo Mortara 7 2 17† 13 8 17 10 13 – NU – – 29
14 Belgia Jérôme d’Ambrosio NS 15 15 8 11 9 7 12 19 3 13 NU 27
15 Portugalia António Félix da Costa 6 11 14 9 7 11 11 NU 15 8 11 15 20
16 Wielka Brytania Alex Lynn 8 9 9 NU 10 6 NU 14 16 16 NU 14 17
17 Argentyna José María López – – 6 NU 12 8 17† 10 18 12 NU NU 14
18 Francja Tom Dillmann – – – – – – – – 13 – 4 NU 12
19 Francja Nico Prost 9 8 13 10 NU 15 14 16 14 NU 10 11 8
20 Wielka Brytania Tom Blomqvist – – 8 11 15 16 15 NU – – – – 4
21 Włochy Luca Filippi 10* NU* 16 12 14 13 13* – 17 NU 15 NU 1
22 Francja Stéphane Sarrazin – – – – – – – – 20 14 12 12 0
23 Ma Qing Hua – – – – – – – 17 – – – 13 0
24 Japonia Kamui Kobayashi 15* 17* – – – – – – – – – – 0
25 Szwajcaria Neel Jani 18 18 – – – – – – – – – – 0
Poz. Kierowca Hongkong Maroko Chile Meksyk Urugwaj Włochy Francja Niemcy Szwajcaria Stany Zjednoczone Punkty

Uwagi:
Pogrubienie – PP
Kursywa – Najszybsze okrążenie
* – FanBoost
† – Kierowca, który nie ukończył wyścigu, ale przejechał 90% dystansu wyścigu
¹ – Kierowca, który wykonał najszybsze okrążenie i znalazł się w pierwszej dziesiątce wyścigu

Zespoły[edytuj | edytuj kod]

Poz. Zespół # Hongkong Maroko Chile Meksyk Urugwaj Włochy Francja Niemcy Szwajcaria Stany Zjednoczone Punkty
1 Niemcy Audi Sport ABT Schaeffler 1 17 14 NU NU 9 2 2 2 2 1 1 2 264
66 5 DSQ 10 NU 1 14 4 7 1 13 2 3
2 Techeetah 18 DSQ 13 NU 2 13 12 3 6 9 4 7 9 262
25 2 4 5 1 5 1 5 1 3 10 5 1
3 Wielka Brytania DS Virgin Racing 2 1 5 3 5 NU 3 1 3 7 2 9 10 160
36 8 9 9 NU 10 6 NU 14 16 16 NU 14
4 Indie Mahindra Racing 19 14 1 1 4 NU 5 NU 8 11 15 14 5 138
23 3 16 7 NU NU NU 16 11 10 6 6 8
5 Francja Renault e.dams 8 9 8 13 10 NU 15 14 16 14 NU 10 11 133
9 11 10 2 3 3 NU 6 5 4 5 3 4
6 Wielka Brytania Panasonic Jaguar Racing 3 4 12 4 6 4 NU NU NU 12 NU NU 7 119
20 12 3 11 7 6 4 9 12 6 7 NU 6
7 Monako Venturi Formula E Team 4 7 2 17† 13 8 17 10 4 13 NU 4 NU 72
5 13 7 12 NU 16 10 8 13 8 11 8 NU
8 Wielka Brytania NIO Formula E Team 16 16 6 NU 14 2 7 12 9 5 9 NW 13 47
68 10 NU 16 12 14 13 13 17 17 NU 15 NU
9 Stany Zjednoczone Dragon Racing 6 18 18 6 NU 12 8 17† 10 18 12 NU NU 41
7 NS 15 15 8 11 9 7 12 19 3 13 NU
10 Stany Zjednoczone MS&AD Andretti Formula E 27 15 17 8 11 15 16 15 NU 20 14 12 12 24
28 6 11 14 9 7 11 11 NU 15 8 11 15
Poz. Zespół # Hongkong Maroko Chile Meksyk Urugwaj Włochy Francja Niemcy Szwajcaria Stany Zjednoczone Punkty

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kamui Kobayashi startował z monakijską licencją
  2. ↑ Punkt za najszybsze okrążenie uzyskał Daniel Abt, ponieważ d’Ambrosio nie ukończył wyścigu
  3. ↑ Punkt za najszybsze okrążenie uzyskał Felix Rosenqvist, ponieważ di Grassi ukończył wyścig poza pierwszą dziesiątką
  4. ↑ Wyścig pierwotnie wygrał Daniel Abt, jednak został zdyskwalifikowany, ponieważ jego silniki i inwertery miały naklejki FIA z kodami kreskowymi, nieodpowiadające kodom zapisanym w technicznym paszporcie bolidu
  5. ↑ Punkt za najszybsze okrążenie uzyskał Daniel Abt, ponieważ Rosenqvist ukończył wyścig poza pierwszą dziesiątką

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Formula E adds series title sponsor for 2017-18 season. fiaformulae.com, 2018-01-09. [dostęp 2018-07-17].
  2. ↑ Grzegorz Filiks: Formuła E prezentuje nowy, futurystyczny bolid. motorsport.v10.pl, 2018-01-30. [dostęp 2018-07-17].
  3. ↑ a b c d Audi unveils e-tron FE04. fiaformulae.com, 2017-09-27. [dostęp 2018-07-17].
  4. ↑ a b c Alex Lynn steps up to full-time Formula E race seat with DS Virgin Racing. ds-virginracing.com, 2017-09-05. [dostęp 2018-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-17)].
  5. ↑ a b c Nelson Piquet Jr joins Jaguar for season four. fiaformulae.com, 2017-09-21. [dostęp 2018-07-17].
  6. ↑ a b c Scott Mitchell: Venturi picks Mortara to partner Engel in Formula E. motorsport.com, 2017-10-20. [dostęp 2018-07-17].
  7. ↑ a b Alex Kalinauckas: Dillmann to replace Mortara for Berlin ePrix. motorsport.com, 2018-04-29. [dostęp 2018-07-17].
  8. ↑ Topher Smith: Faraday Future Dragon Racing announces Jani season four. e-racing.net, 2017-08-24. [dostęp 2018-07-17].
  9. ↑ a b Jose Maria Lopez replaces Neel Jani at Dragon. fiaformulae.com, 2018-01-05. [dostęp 2018-07-17].
  10. ↑ Sam Smith: D’Ambrosio to stay at Dragon for fourth season. motorsport.com, 2018-06-07. [dostęp 2018-07-17].
  11. ↑ a b Scott Mitchell: Sebastien Buemi, Nico Prost extend Renault e.dams Formula E deals. autosport.com, 2017-06-09. [dostęp 2018-07-17].
  12. ↑ Teams and Drivers – Formula E. [dostęp 2018-07-17].
  13. ↑ a b c Topher Smith: Fillippi joins Turvey at NIO. e-racing.net, 2017-10-02. [dostęp 2018-07-17].
  14. ↑ a b Jamie Klein: Ma replaces injured Turvey for second New York race. autosport.com, 2018-07-14. [dostęp 2018-07-17].
  15. ↑ a b Sam Smith: FORMULA EMa Qing Hua Replaces Filippi at NIO for Paris. e-racing365.com, 2018-04-17. [dostęp 2018-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-18)].
  16. ↑ a b Lotterer and Vergne complete TECHEETAH line-up. fiaformulae.com, 2017-09-25. [dostęp 2018-07-17].
  17. ↑ a b Scott Douglas: Mahindra stick with Rosenqvist and Heidfeld. thecheckeredflag.co.uk, 2016-08-22. [dostęp 2018-07-17].
  18. ↑ Scott Mitchell: Alexander Sims set for Andretti Formula E 2017/18 development role. autosport.com, 2017-05-23. [dostęp 2018-07-17].
  19. ↑ Scott Mitchell: Kobayashi to make Formula E debut in Hong Kong. motorsport.com, 2017-11-15. [dostęp 2018-07-17].
  20. ↑ a b c Topher Smith: Sarrazin makes surprise return to Formula E. e-racing.net, 2017-08-24. [dostęp 2018-07-17].
  21. ↑ Topher Smith: da Costa confirmed MS&AD Andretti. e-racing.net, 2017-10-02. [dostęp 2018-07-17].
  22. ↑ Announcing MS&AD Andretti – the re-branded MS Amlin Formula E Team. msamlin.com, 2017-10-02. [dostęp 2018-07-17].
  23. ↑ Jamie Klein: Blomqvist named as Andretti's second driver for 2017/18. motorsport.com, 2017-11-03. [dostęp 2018-07-17].
  24. ↑ a b Grzegorz Filiks: Formuła E: Niespodziewany debiut Kobayashiego. motorsport.v10.pl, 2017-11-15. [dostęp 2018-07-17].
  25. ↑ Grzegorz Filiks: Formuła E: Jani zrezygnował po jednym ePrix, Lopez typowany na jego miejsce. motorsport.v10.pl, 2018-01-03. [dostęp 2018-07-17].
  26. ↑ Formula E raises race power for Season 4. fiaformulae.com, 2017-06-20. [dostęp 2018-07-17].
  27. ↑ Formula E brings racing return to Switzerland. fiaformulae.com, 2017-09-21. [dostęp 2018-07-17].
  28. ↑ Luke Smith: Sao Paulo Formula E race postponed until season five. motorsports.nbcsports.com, 2017-11-30. [dostęp 2018-07-17].
  29. ↑ Grzegorz Filiks: Formuła E zmodyfikowała kalendarza sezonu 2017/2018. Urugwaj zamiast Sao Paulo. motorsport.v10.pl, 2017-12-07. [dostęp 2018-07-17].
  30. ↑ Antonia Grzelak: Mayor Plante: No return to Montreal "under these conditions". e-racing.net, 2017-12-18. [dostęp 2018-07-17].
  31. ↑ Grzegorz Filiks: Formuła E skróciła kalendarz sezonu 2017/2018. Nie wystartuje w Montrealu. motorsport.v10.pl, 2018-01-22. [dostęp 2018-07-17].
  32. ↑ New Buenos Aires circuit from Season 4. e-racing.net, 2016-11-02. [dostęp 2018-07-17].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Sezony Formuły E
←2016 2017 w sportach motorowych 2018→
Sport samochodowy
Sport motocyklowy
Sport żużlowy
Wyścigi samolotów
Wyścigi ciężarówek
Wyścigi quadów
Sport motorowodny
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Formuła_E_Sezon_2017/2018&oldid=67318078”