Przejdź do zawartości

Formuła E Sezon 2018/2019

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sezon 2018/2019 Mistrzostw Formuły E
Ilustracja
Jean-Éric Vergne – mistrz świata kierowców
Inauguracja

15 grudnia

Zakończenie

14 lipca

Liczba wyścigów

13

Mistrzowie
Kierowcy

Jean-Éric Vergne

Zespoły

DS Techeetah

Poprzedni sezon • Następny sezon
Multimedia w Wikimedia Commons

Sezon 2018/2019 Formuły E – piąty sezon Formuły E. Sezon rozpoczął się 15 grudnia 2018 w mieście Ad-Dirijja, a zakończył się 14 lipca 2019 w Nowym Jorku. Tytuł mistrza świata kierowców obronił Jean-Éric Vergne z zespołu DS Techeetah, zostając tym samym pierwszym kierowcą Formuły E, któremu udało się dwukrotnie zdobyć tytuł mistrzowski. Ponadto Francuz uczynił to drugi raz z rzędu. Mistrzem świata wśród zespołów został po raz pierwszy zespół DS Techeetah. Sezon składał się z trzynastu wyścigów.

Wyścig o ePrix Hongkongu było 50. wyścigiem w historii Mistrzostw Formuły E, od momentu powstania serii w 2014. Czterech kierowców startowało w każdym wyścigu tych mistrzostw od samego początku – są to Lucas Di Grassi, Sam Bird, Daniel Abt i Jérôme d’Ambrosio[1].

W tym sezonie Formuła E miała także serię towarzyszącą – Jaguar I-Pace eTrophy. Seria ta wspierała Formułę E w dziesięciu z trzynastu wyścigów będących w kalendarzu[2].

Lista startowa

[edytuj | edytuj kod]
Zespół Konstruktor Samochód Opony Nr Kierowcy wyścigowi Rundy
Wielka Brytania Envision Virgin Racing Spark-Audi[3] Audi e-tron FE05 M 2 Wielka Brytania Sam Bird[4] 1-13
4 Holandia Robin Frijns[5] 1-13
Wielka Brytania Panasonic Jaguar Racing Spark-Jaguar Jaguar I-Type III M 3 Brazylia Nelson Piquet Jr.[6] 1-6
Wielka Brytania Alex Lynn[7] 7-13
20 Nowa Zelandia Mitch Evans[6] 1-13
Niemcy HWA Racelab[8] Spark-Venturi[9] Venturi VFE-05 M 5 Belgia Stoffel Vandoorne[8] 1-13
17 Wielka Brytania Gary Paffett[8] 1-13
Stany Zjednoczone Geox Dragon[10] Spark-Penske Penske EV-3 M 6 Niemcy Maximilian Günther[11] 1-3, 7-13
Brazylia Felipe Nasr[12] 4-6
7 Argentyna José María López[13] 1-13
Wielka Brytania NIO Formula E Team Spark-NIO NIO Sport 004 M 8 Francja Tom Dillmann[14] 1-13
16 Wielka Brytania Oliver Turvey[14] 1-13
Niemcy Audi Sport ABT Schaeffler Formula E Team Spark-Audi Audi e-tron FE05 M 11 Brazylia Lucas Di Grassi[15] 1-13
66 Niemcy Daniel Abt[16] 1-13
Monako Venturi Formula E Team Spark-Venturi Venturi VFE-05 M 19 Brazylia Felipe Massa[17] 1-13
48 Szwajcaria Edoardo Mortara[18] 1-13
Francja Nissan e.dams[19] Spark-Nissan Nissan IM01 M 22 Wielka Brytania Oliver Rowland[20] 1-13
23 Szwajcaria Sébastien Buemi[21] 1-13
DS Techeetah[22] Spark-DS Automobiles DS E-Tense FE 19[23] M 25 Francja Jean-Éric Vergne[23] 1-13
36 Niemcy André Lotterer[24] 1-13
Stany Zjednoczone BMW i Andretti Autosport Spark-BMW[25] BMW iFE-18[26] M 27 Wielka Brytania Alexander Sims[26] 1-13
28 Portugalia António Félix da Costa[26] 1-13
Indie Mahindra Racing Spark-Mahindra Mahindra M5Electro[27] M 64 Belgia Jérôme d’Ambrosio[28] 1-13
94 Szwecja Felix Rosenqvist[29] 1
Niemcy Pascal Wehrlein[28] 2-13

Zmiany wśród zespołów

[edytuj | edytuj kod]
  • BMW wszedł do Formuły E jako producent, współpracując z zespołem Andretti Autosport[25].
  • Przedsiębiorstwo HWA AG dołączyło do serii i nawiązało współpracę techniczną z Venturi. W ramach umowy, HWA otrzyma napęd monakijskiego producenta na sezon 2018/2019. Ponadto przedsiębiorstwo ma być prekursorem wejścia Mercedesa do tej serii w sezonie 2019/2020[30].
  • Nissan wejdzie do mistrzostw jako producent, zastępując Renault we współpracy z zespołem DAMS. Renault motywowało tę decyzję chęcią skupienia się na programie Formuły 1[19].
  • Ekipa Techeetah została oficjalnym zespołem DS Automobiles, zastępując na tym miejscu zespół Virgin Racing[22]. Brytyjska stajnia zacznie używać napędu Audi[3][22].

Zmiany wśród kierowców

[edytuj | edytuj kod]

Przed sezonem

[edytuj | edytuj kod]

W trakcie sezonu

[edytuj | edytuj kod]

Kalendarz

[edytuj | edytuj kod]
Runda Kraj Miasto Tor Schemat Data
1  Arabia Saudyjska Ad-Dirijja Riyadh Street Circuit 15 grudnia 2018
2  Maroko Marrakesz Circuit International Automobile Moulay El Hassan 12 stycznia 2019
3  Chile Santiago Parque O’Higgins Circuit[36][37] 26 stycznia 2019
4  Meksyk Meksyk Autódromo Hermanos Rodríguez 16 lutego 2019
5  Hongkong Hongkong Hong Kong Central Harbourfront Circuit 10 marca 2019
6  Chiny Sanya Haitang Bay Circuit 23 marca 2019
7  Włochy Rzym Circuto Cittadino dell’EUR 13 kwietnia 2019
8  Francja Paryż Circuit des Invalides 27 kwietnia 2019
9  Monako Monte Carlo Circuit de Monaco 11 maja 2019
10  Niemcy Berlin Port lotniczy Berlin-Tempelhof 25 maja 2019
11  Szwajcaria Berno Bern Street Circuit 22 czerwca 2019
12  Stany Zjednoczone Nowy Jork Brooklyn Street Circuit 13 lipca 2019
13 14 lipca 2019

Zmiany w kalendarzu

[edytuj | edytuj kod]
  • W kalendarzu znalazły się trzy nowe wyścigi: w Ad-Dirijja, Sanyi i Bernie. Wyścig w Arabii Saudyjskiej będzie wyścigiem inaugurującym sezon[38][39]. Runda w Sanyi jest powrotem Chin do kalendarza Formuły E[40]. Wyścig w stolicy Szwajcarii zastąpi dotychczas rundę rozgrywaną w Zurychu[41].
  • Do kalendarza powrócił wyścig w Monako, który jest organizowany naprzemiennie z historycznym Grand Prix Monako.
  • Wyścig o ePrix Santiago odbędzie się na nowym torze, zlokalizowanym przy Parku O’Higginsa. Stało się tak wskutek protestu mieszkańców Barrio Lastarria[37]
  • W kalendarzu miał się znajdować wyścig w São Paulo. Poprzednia próba, w sezonie 2017/2018 nie doszła do skutku ze względu na prywatyzację Anhembi Park. Władze miasta postanowiły przenieść wyścig na sezon 2018/2019[42]. Runda ta nie została uwzględniona w prowizorycznym kalendarzu.
  • Z kalendarza usunięto wyścigi w Zurychu i Punta del Este.

voestalpine European Races

[edytuj | edytuj kod]
Trofeum voestalpine European Races
Jean-Éric Vergne
Jean-Éric Vergne zdobył najwięcej razy miejsca na podium, otrzymując trofeum od sponsora tytularnego, voestalpine. Jednocześnie Francuz stał się tym samym pierwszym w historii laureatem tej nagrody.

Od tego sezonu, w ramach mistrzostw wprowadzono miniserię voestalpine European Races, na który składają się wyścigi rozgrywane w Europie. Kierowca, który zdobędzie najwięcej miejsc na podium we wszystkich pięciu wyścigach otrzyma trofeum wyprodukowane przez firmę voestalpine[43].

Zmiany

[edytuj | edytuj kod]

Przepisy techniczne

[edytuj | edytuj kod]
Spark SRT_05e
  • Dotychczasowy samochód używany w Formule E, Spark-Renault SRT_01E został zastąpiony modelem SRT05e[44]. Nowe podwozie opracowane przez Spark Racing Technology zawiera dwa skrzydełka zamiast standardowego tylnego skrzydła, ogromny dyfuzor, przednie nakola i osłonę "halo", używaną w innych samochodach jednomiejscowych[44].
  • W samochodzie znajduje się nowa standardowa bateria, wyprodukowana przez McLaren Applied Technologies i Lucid[45][46]. Dzięki temu kierowca będzie mógł przejechać cały dystans wyścigu bez zmiany samochodu[46]. Pojemność baterii wzrosła z 28 do 54 kWh[47].
  • Maksymalna moc wyjściowa samochodów wzrośnie do 250 kW w kwalifikacjach i do 200 kW w wyścigu[47][48].
  • Seria wprowadziła doładowanie, zwane trybem ataku bądź Mario Kart Mode[49]. W niej kierowcy otrzymują dodatkowe 25kW mocy, jadąc przez wyznaczoną specjalną strefę, znajdującą się poza wyścigową linią jazdy[49]. Ich dostępna liczba oraz długość są ustalane indywidualnie dla każdego wyścigu[49].

Przepisy sportowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Od tego sezonu wyścigi liczą 45 minut + jedno okrążenie, zamiast dotychczasowej określonej liczby okrążeń[49].

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]
Runda Miasto Pole position Najszybsze okrążenie Zwycięzca (kierowcy) Zwycięzca (zespoły) Wyniki
1 Arabia Saudyjska Ad-Dirijja Portugalia António Félix da Costa Niemcy André Lotterer Portugalia António Félix da Costa Stany Zjednoczone BMW i Andretti Autosport[a] Wyniki
2 Maroko Marrakesz Wielka Brytania Sam Bird Brazylia Lucas Di Grassi Belgia Jérôme d’Ambrosio Indie Mahindra Racing Wyniki
3 Chile Santiago Szwajcaria Sébastien Buemi[b] Niemcy Daniel Abt Wielka Brytania Sam Bird Wielka Brytania Envision Virgin Racing Wyniki
4 Meksyk Meksyk Niemcy Pascal Wehrlein Niemcy Pascal Wehrlein Brazylia Lucas Di Grassi Niemcy Audi Sport ABT Schaeffler Formula E Team Wyniki
5 Hongkong Hong Kong Belgia Stoffel Vandoorne Niemcy André Lotterer[c] Szwajcaria Edoardo Mortara[d] Monako Venturi Formula E Team Wyniki
6 Sanya Wielka Brytania Oliver Rowland Francja Jean-Éric Vergne Francja Jean-Éric Vergne DS Techeetah Wyniki
7 Włochy Rzym Niemcy André Lotterer Francja Jean-Éric Vergne[e] Australia Mitch Evans Wielka Brytania Panasonic Jaguar Racing Wyniki
8 Francja Paryż Wielka Brytania Oliver Rowland[f] Francja Tom Dillmann[g] Holandia Robin Frijns Wielka Brytania Envision Virgin Racing Wyniki
9 Monako Monako Wielka Brytania Oliver Rowland[h] Niemcy Pascal Wehrlein Francja Jean-Éric Vergne DS Techeetah Wyniki
10 Niemcy Berlin Szwajcaria Sébastien Buemi Brazylia Lucas Di Grassi Brazylia Lucas Di Grassi Niemcy Audi Sport ABT Schaeffler Formula E Team Wyniki
11 Szwajcaria Berno Francja Jean-Éric Vergne Portugalia António Félix da Costa[i] Francja Jean-Éric Vergne DS Techeetah Wyniki
12 Stany Zjednoczone Nowy Jork Szwajcaria Sébastien Buemi Francja Jean-Éric Vergne[j] Szwajcaria Sébastien Buemi Francja Nissan e.dams Wyniki
13 Wielka Brytania Alexander Sims Niemcy Daniel Abt Holandia Robin Frijns Wielka Brytania Envision Virgin Racing

Klasyfikacje

[edytuj | edytuj kod]

Punkty zostały przyznane dziesięciu najszybszym kierowcom w każdym wyścigu, zdobywcy pole position i kierowcy, który wykonał najszybsze okrążenie, według klucza:

Pozycja  1   2   3   4   5   6   7   8   9   10  PP NO
Punkty 25 18 15 12 10 8 6 4 2 1 3 1

Kierowcy

[edytuj | edytuj kod]
Poz. Kierowca Arabia Saudyjska Maroko Chile Meksyk Hongkong Włochy Francja Monako Niemcy Szwajcaria Stany Zjednoczone Punkty
1 Francja Jean-Éric Vergne 2 5 NU 13 13 1 14 6 1 3 1 15 7 136
2 Szwajcaria Sébastien Buemi 6 8* NU* 21†* NU* 8* 5* 15* 5* 2* 3* 1* 3* 119
3 Brazylia Lucas Di Grassi 9* 7 12 1* 2 15†* 7* 4 NU 1 9* 5* 18* 108
4 Holandia Robin Frijns 12 2 5 11 3 14† 4 1 17† 13 NU NU 1 106
5 Nowa Zelandia Mitch Evans 4 9 6 7 7 9 1 16 6 12 2 2 17 105
6 Portugalia António Félix da Costa 1* NU* NU* 2* 10* 3* 9* 7* DK* 4* 12* 3* 9* 99
7 Niemcy Daniel Abt 8* 10 3* 10* 4* 5* 18†* 3* 15* 6* 6* 6* 5* 95
8 Niemcy André Lotterer 5 6 13 5 14 4 2 2 7 NU 14 17 NU 86
9 Wielka Brytania Sam Bird 11 3 1 9 6 NU 11 11 16† 9 4 8 4 85
10 Wielka Brytania Oliver Rowland 7 15 NU 20† NU 2 6 12 2 8 NU 14 6 71
11 Belgia Jérôme d’Ambrosio 3 1 10* 4 NU 6 8 17† 11 17 13 9 11 67
12 Niemcy Pascal Wehrlein NU* 2 6 NU* 7 10 10 4 10 NU 7 13 58
13 Wielka Brytania Alexander Sims 18 4 7 14 NU NU 17 NU 13 7 11 4 2 57
14 Szwajcaria Edoardo Mortara 19 13 4 3 1 13 NU NU NU 11 NU NU NU 52
15 Brazylia Felipe Massa 17* 18* NU 8 5 10 NU 9* 3 15* 8 16† 16 36
16 Belgia Stoffel Vandoorne 16* NU* NU* 18* NU* NU* 3* NU* 9* 5* 10* 13* 8* 35
17 Niemcy Maximilian Günther 15 12 NU 19† 5 NU 14 5 NU 19 20
18 Wielka Brytania Alex Lynn 12 NU 8 NU 7 NU NU 10
19 Wielka Brytania Gary Paffett NU NU 14 16 8 NU NU 8 12 16 17 11 10 9
20 Wielka Brytania Oliver Turvey 13 16 8 12 9 11 13 14 NU 18 16 10 14 7
21 Argentyna José María López NU 11 9 17 11 NU 16 13 10* 20 DK 12 NU 3
22 Brazylia Nelson Piquet Jr. 10 14 11 NU NU NU 1
23 Francja Tom Dillmann 14 17 NU 15 12 12 15 NU 14 19 15 NU 0
24 Brazylia Felipe Nasr 19 NU NU 0
25 Szwecja Felix Rosenqvist NU 0
Poz. Kierowca Arabia Saudyjska Maroko Chile Meksyk Hongkong Włochy Francja Monako Niemcy Szwajcaria Stany Zjednoczone Punkty

Uwagi:
Pogrubienie – PP
Kursywa – Najszybsze okrążenie
* – FanBoost
† – Kierowca, który nie ukończył wyścigu, ale przejechał 90% dystansu wyścigu

Zespoły

[edytuj | edytuj kod]
Poz. Zespół # Arabia Saudyjska Maroko Chile Meksyk Hongkong Włochy Francja Monako Niemcy Szwajcaria Stany Zjednoczone Punkty
1 DS Techeetah 25 2 5 NU 13 13 1 14 6 1 3 1 15 7 222
36 5 6 13 5 14 4 2 2 7 NU 14 17 NU
2 Niemcy Audi Sport ABT Schaeffler Formula E Team 11 9 7 12 1 2 15† 7 4 NU 1 9 5 18 203
66 8 10 3 10 4 5 18† 3 15 6 6 6 5
3 Wielka Brytania Envision Virgin Racing 2 11 3 1 9 6 NU 11 11 16† 9 4 8 4 191
4 12 2 5 11 3 14† 4 1 17† 13 NU NU 1
4 Francja Nissan e.dams 22 7 15 NU 20† NU 2 6 12 2 8 NU 14 6 190
23 6 8 NU 21† NU 8 5 15 5 2 3 1 3
5 Stany Zjednoczone BMW i Andretti Motorsport 27 18 4 7 14 NU NU 17 NU 13 7 11 4 2 156
28 1 NU NU 2 10 3 9 7 DK 4 12 3 9
6 Indie Mahindra Racing 64 3 1 10 4 NU 6 8 17† 11 17 13 9 11 125
94 NU NU 2 6 NU 7 10 10 4 10 NU 7 13
7 Wielka Brytania Panasonic Jaguar Racing 3 10 14 11 NU NU NU 12 NU 8 NU 7 NU NU 116
20 4 9 6 7 7 9 1 16 6 12 2 2 17
8 Monako Venturi Formula E Team 19 17 18 NU 8 5 10 NU 9 3 15 8 16† 16 88
48 19 13 4 3 1 13 NU NU NU 11 NU NU NU
9 Niemcy HWA Racelab 5 16 NU NU 18 NU NU 3 NU 9 5 10 13 8 44
17 NU NU 14 16 8 NU NU 8 12 16 17 11 10
10 Stany Zjednoczone Geox Dragon 6 15 12 NU 19 NU NU 19† 5 NU 14 5 NU 19 23
7 NU 11 9 17 11 NU 16 13 10 20 DK 12 NU
11 Wielka Brytania NIO Formula E Team 8 14 17 NU 15 12 12 15 NU 14 19 15 NU 15 7
16 13 16 8 12 9 11 13 14 NU 18 16 10 14
Poz. Zespół # Arabia Saudyjska Maroko Chile Meksyk Hongkong Włochy Francja Monako Niemcy Szwajcaria Stany Zjednoczone Punkty

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Zespół startował z brytyjską licencją
  2. ↑ Pierwotnie pole position zdobył Lucas Di Grassi, ale później został wykluczony wskutek złamania procedury okrążenia zjazdowego podczas pierwszej części kwalifikacji
  3. ↑ Punkt za najszybsze okrążenie uzyskał Sam Bird, ponieważ Lotterer ukończył wyścig poza pierwszą dziesiątką
  4. ↑ Wyścig pierwotnie wygrał Sam Bird, jednak został ukarany doliczeniem pięciu sekund do końcowego rezultatu wskutek kolizji z André Lottererem
  5. ↑ Punkt za najszybsze okrążenie uzyskał Sébastien Buemi, ponieważ Vergne ukończył wyścig poza pierwszą dziesiątką
  6. ↑ Pole position pierwotnie zdobył Pascal Wehrlein, jednak został wykluczony po niezaliczeniu badania technicznego
  7. ↑ Punkt za najszybsze okrążenie uzyskał Robin Frijns, ponieważ Dillmann ukończył wyścig poza pierwszą dziesiątką
  8. ↑ Oliver Rowland zdobył pole position i otrzymał trzy punkty za pole position, jednak w wyniku kolizji z Alexandrem Simsem w ePrix Paryża został ukarany cofnięciem o trzy pozycje. Ostatecznie brytyjski kierowca ruszał z trzeciego pola startowego, a z pierwszego pola ruszał Jean-Éric Vergne
  9. ↑ Punkt za najszybsze okrążenie uzyskał Sam Bird, ponieważ da Costa ukończył wyścig poza pierwszą dziesiątką
  10. ↑ Punkt za najszybsze okrążenie uzyskał Daniel Abt, ponieważ Vergne ukończył wyścig poza pierwszą dziesiątką

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Stat Attack: 10 things you didn't know about the race in Hong Kong. fiaformulae.com, 2019-03-07. [dostęp 2019-07-15]. (ang.).
  2. ↑ Lewis Larkam: Jaguar I-PACE eTROPHY to race at 10 Formula E rounds in 2018/19. crash.net, 2018-09-12. [dostęp 2019-07-15]. (ang.).
  3. ↑ a b “We will be a customer team next season”: Tai. formulaezone.com, 2018-07-26. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  4. ↑ Timo Pape: Sam Bird schlägt BMW-Angebot aus und bleibt wohl bei Virgin Racing. e-formel.de, 2018-07-26. [dostęp 2018-09-24]. (niem.).
  5. ↑ a b Sam Smith: Frijns Confirmed Alongside Bird at Envision Virgin. e-racing365.com, 2018-09-05. [dostęp 2018-10-16]. (ang.).
  6. ↑ a b Sam Smith: Unchanged Lineup for Jaguar in Season Five. e-racing365.com, 2018-06-20. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  7. ↑ a b Sam Smith: Lynn Confirmed as Piquet Replacement. e-racing365.com, 2019-03-28. [dostęp 2019-03-28]. (ang.).
  8. ↑ a b c d Grzegorz Filiks: Vandoorne przejdzie z Formuły 1 do Formuły E. motorsport.v10.pl, 2018-10-15. [dostęp 2018-10-16]. (pol.).
  9. ↑ Grzegorz Filiks: Nowy zespół w Formule E. motorsport.v10.pl, 2018-05-10. [dostęp 2018-09-24]. (pol.).
  10. ↑ Mat Coch: Formula E confirms pre-season test lineup. speedcafe.com, 2018-10-16. [dostęp 2018-10-16]. (ang.).
  11. ↑ a b Grzegorz Filiks: Formuła E: Jest pełna lista kierowców na sezon 2018/2019. motorsport.v10.pl, 2018-11-13. [dostęp 2018-11-26]. (ang.).
  12. ↑ a b Grzegorz Filiks: Nasr spróbuje sił w Formule E. motorsport.v10.pl, 2019-02-06. [dostęp 2019-02-06]. (ang.).
  13. ↑ Sam Smith: Dragon Confirms Lopez Return. e-racing365.com, 2018-10-05. [dostęp 2018-10-16]. (ang.).
  14. ↑ a b Nathan Hine: NIO sign Dillmann and Turvey for 2018-19 Formula E campaign. thecheckeredflag.co.uk, 2018-10-09. [dostęp 2018-10-16]. (ang.).
  15. ↑ Scott Mitchell: Di Grassi's Audi Formula E deal runs to 2020. motorsport.com, 2017-09-28. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  16. ↑ John Dagys: Abt Confirmed at Audi for Season Five. e-racing365.com, 2018-06-09. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  17. ↑ a b Topher Smith: Venturi announces Massa for season five. e-racing.net, 2018-05-15. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  18. ↑ Sam Smith: Venturi Retains Mortara, Completes Season Five Lineup. e-racing365.com, 2018-09-14. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  19. ↑ a b Alan Baldwin: Nissan to replace Renault in Formula E. reuters.com, 2017-10-25. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  20. ↑ a b Grzegorz Filiks: Formuła E: Rowland zastąpił Albona na liście kierowców na sezon 2018/2019. 2018-11-30. [dostęp 2018-11-30].
  21. ↑ Grzegorz Filiks: Formuła E: Nissan zakontraktował czołowego kierowcę Formuły 2. motorsport.v10.pl, 2018-09-20. [dostęp 2018-09-24]. (pol.).
  22. ↑ a b c Grzegorz Filiks: Formuła E: Zespół mistrza staje się fabrycznym teamem DS. motorsport.v10.pl, 2018-07-24. [dostęp 2018-09-24]. (pol.).
  23. ↑ a b Sam Smith: DS Techeetah Unveils DS E-Tense FE19 Gen 2 Car. e-racing365.com, 2018-10-01. [dostęp 2018-10-16]. (ang.).
  24. ↑ Tobias Bluhm: Exklusiv: Andre Lotterer bestätigt Techeetah-Vertrag für 5. Formel-E-Saison. e-formel.de, 2018-05-02. [dostęp 2018-09-24]. (niem.).
  25. ↑ a b Tony DiZinno: BMW confirms season five Formula E works role with Andretti team. sports.yahoo.com, 2017-07-11. [dostęp 2018-09-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-26)]. (ang.).
  26. ↑ a b c d Topher Smith: BMW unveils iFE.18; announces da Costa and Sims. e-racing.net, 2018-09-14. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  27. ↑ Sammer Contractor: Formula E: Mahindra Racing Reveals Gen2 M5 Electro Season 5 Challenger. auto.ndtv.com, 2018-03-29. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  28. ↑ a b c Nataniel Piórkowski: Pascal Wehrlein dołączył do ekipy Mahindry w Formule E. f1wm.pl, 2018-10-16. [dostęp 2018-10-16]. (pol.).
  29. ↑ a b Rosenqvist returns to Mahindra for Saudi season opener. fiaformulae.com, 2018-11-15. [dostęp 2018-11-26]. (ang.).
  30. ↑ Grzegorz Filiks: Mercedes opuści DTM i wejdzie do Formuły E. motorsport.v10.pl, 2017-07-25. [dostęp 2018-09-24]. (pol.).
  31. ↑ Nico Prost to leave Renault e.dams after New York finale. fiaformulae.com, 2017-06-12. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  32. ↑ Nataniel Piórkowski: Alexander Albon będzie kierowcą Toro Rosso w sezonie 2019. 2018-11-26. [dostęp 2018-11-26]. (pol.).
  33. ↑ Sam Smith: Heidfeld Set to Leave Mahindra. e-racing365.com, 2018-07-17. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  34. ↑ Sam Smith: Guenther Returns to GEOX Dragon for Rome. e-racing365.com, 2019-03-26. [dostęp 2019-03-28]. (ang.).
  35. ↑ Sam Smith: Jaguar, Piquet Part Ways; Lynn Set to Replace. e-racing365.com, 2019-03-28. [dostęp 2019-03-28]. (ang.).
  36. ↑ Santiago set to return in Season 5. fiaformulae.com, 2018-10-09. [dostęp 2018-10-16].
  37. ↑ a b Francisco Aure: Santiago added to season five calendar. e-racing.net, 2018-10-09. [dostęp 2018-10-16]. (ang.).
  38. ↑ Alex Kalinauckas: Formula E reveals 10-year deal to race in Saudi Arabia from 2018/19. autosport.com, 2018-05-17. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  39. ↑ Alex Kalinauckas: Why Formula E is racing in Saudi Arabia. motorsport.com, 2018-05-18. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  40. ↑ Alex Kalinauckas: Sanya joins season five Formula E calendar. motorsport.com, 2018-07-03. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  41. ↑ Ryan Wood: Bern completes Formula E's 2018/19 calendar. motorsportweek.com, 2018-10-12. [dostęp 2018-10-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-10)]. (ang.).
  42. ↑ Luke Smith: Sao Paulo Formula E race postponed until season five. motorsports.nbcsports.com, 2017-11-30. [dostęp 2018-07-17].
  43. ↑ a b voestalpine European Races. voestalpine.com. [dostęp 2019-05-19].
  44. ↑ a b Grzegorz Filiks: Formuła E prezentuje nowy, futurystyczny bolid. motorsport.v10.pl, 2018-01-30. [dostęp 2018-09-24]. (pol.).
  45. ↑ Sam Smith: McLaren Applied Technologies to supply next generation Formula E battery. motorsport.com, 2016-09-28. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  46. ↑ a b Maria Guerra: Under the Hood of the EVs in the FIA Formula E Championship. electronicdesign.com, 2017-05-09. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  47. ↑ a b Grzegorz Filiks: McLaren wybrany na nowego dostawcę baterii w Formule E. motorsport.v10.pl, 2016-09-29. [dostęp 2018-09-24]. (pol.).
  48. ↑ Grzegorz Filiks: Nowy bolid Formuły E pokazany na żywo. motorsport.v10.pl, 2018-03-06. [dostęp 2018-09-24]. (pol.).
  49. ↑ a b c d Grzegorz Filiks: Kierowcy Formuły E będą się ścigać jak w grze Mario Kart. motorsport.v10.pl, 2018-06-08. [dostęp 2018-09-24]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Sezony Formuły E
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Formuła_E_Sezon_2018/2019&oldid=67318074”