Przejdź do zawartości

Formuła E Sezon 2018/2019

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sezon 2018/2019 Mistrzostw Formuły E
Ilustracja
Jean-Éric Vergne – mistrz świata kierowców
Inauguracja

15 grudnia

Zakończenie

14 lipca

Liczba wyścigów

13

Mistrzowie
Kierowcy

Jean-Éric Vergne

Zespoły

DS Techeetah

Poprzedni sezonNastępny sezon

Sezon 2018/2019 Formuły E – piąty sezon Formuły E. Sezon rozpoczął się 15 grudnia 2018 w mieście Ad-Dirijja, a zakończył się 14 lipca 2019 w Nowym Jorku. Tytuł mistrza świata kierowców obronił Jean-Éric Vergne z zespołu DS Techeetah, zostając tym samym pierwszym kierowcą Formuły E, któremu udało się dwukrotnie zdobyć tytuł mistrzowski. Ponadto Francuz uczynił to drugi raz z rzędu. Mistrzem świata wśród zespołów został po raz pierwszy zespół DS Techeetah. Sezon składał się z trzynastu wyścigów.

Wyścig o ePrix Hongkongu było 50. wyścigiem w historii Mistrzostw Formuły E, od momentu powstania serii w 2014. Czterech kierowców startowało w każdym wyścigu tych mistrzostw od samego początku – są to Lucas Di Grassi, Sam Bird, Daniel Abt i Jérôme d’Ambrosio[1].

W tym sezonie Formuła E miała także serię towarzyszącą – Jaguar I-Pace eTrophy. Seria ta wspierała Formułę E w dziesięciu z trzynastu wyścigów będących w kalendarzu[2].

Lista startowa

[edytuj | edytuj kod]
Zespół Konstruktor Samochód Opony Nr Kierowcy wyścigowi Rundy
Wielka Brytania Envision Virgin Racing Spark-Audi[3] Audi e-tron FE05 M 2 Wielka Brytania Sam Bird[4] 1-13
4 Holandia Robin Frijns[5] 1-13
Wielka Brytania Panasonic Jaguar Racing Spark-Jaguar Jaguar I-Type III M 3 Brazylia Nelson Piquet Jr.[6] 1-6
Wielka Brytania Alex Lynn[7] 7-13
20 Nowa Zelandia Mitch Evans[6] 1-13
Niemcy HWA Racelab[8] Spark-Venturi[9] Venturi VFE-05 M 5 Belgia Stoffel Vandoorne[8] 1-13
17 Wielka Brytania Gary Paffett[8] 1-13
Stany Zjednoczone Geox Dragon[10] Spark-Penske Penske EV-3 M 6 Niemcy Maximilian Günther[11] 1-3, 7-13
Brazylia Felipe Nasr[12] 4-6
7 Argentyna José María López[13] 1-13
Wielka Brytania NIO Formula E Team Spark-NIO NIO Sport 004 M 8 Francja Tom Dillmann[14] 1-13
16 Wielka Brytania Oliver Turvey[14] 1-13
Niemcy Audi Sport ABT Schaeffler Formula E Team Spark-Audi Audi e-tron FE05 M 11 Brazylia Lucas Di Grassi[15] 1-13
66 Niemcy Daniel Abt[16] 1-13
Monako Venturi Formula E Team Spark-Venturi Venturi VFE-05 M 19 Brazylia Felipe Massa[17] 1-13
48 Szwajcaria Edoardo Mortara[18] 1-13
Francja Nissan e.dams[19] Spark-Nissan Nissan IM01 M 22 Wielka Brytania Oliver Rowland[20] 1-13
23 Szwajcaria Sébastien Buemi[21] 1-13
DS Techeetah[22] Spark-DS Automobiles DS E-Tense FE 19[23] M 25 Francja Jean-Éric Vergne[23] 1-13
36 Niemcy André Lotterer[24] 1-13
Stany Zjednoczone BMW i Andretti Autosport Spark-BMW[25] BMW iFE-18[26] M 27 Wielka Brytania Alexander Sims[26] 1-13
28 Portugalia António Félix da Costa[26] 1-13
Indie Mahindra Racing Spark-Mahindra Mahindra M5Electro[27] M 64 Belgia Jérôme d’Ambrosio[28] 1-13
94 Szwecja Felix Rosenqvist[29] 1
Niemcy Pascal Wehrlein[28] 2-13

Zmiany wśród zespołów

[edytuj | edytuj kod]
  • BMW wszedł do Formuły E jako producent, współpracując z zespołem Andretti Autosport[25].
  • Przedsiębiorstwo HWA AG dołączyło do serii i nawiązało współpracę techniczną z Venturi. W ramach umowy, HWA otrzyma napęd monakijskiego producenta na sezon 2018/2019. Ponadto przedsiębiorstwo ma być prekursorem wejścia Mercedesa do tej serii w sezonie 2019/2020[30].
  • Nissan wejdzie do mistrzostw jako producent, zastępując Renault we współpracy z zespołem DAMS. Renault motywowało tę decyzję chęcią skupienia się na programie Formuły 1[19].
  • Ekipa Techeetah została oficjalnym zespołem DS Automobiles, zastępując na tym miejscu zespół Virgin Racing[22]. Brytyjska stajnia zacznie używać napędu Audi[3][22].

Zmiany wśród kierowców

[edytuj | edytuj kod]

Przed sezonem

[edytuj | edytuj kod]

W trakcie sezonu

[edytuj | edytuj kod]

Kalendarz

[edytuj | edytuj kod]
Runda Kraj Miasto Tor Schemat Data
1  Arabia Saudyjska Ad-Dirijja Riyadh Street Circuit 15 grudnia 2018
2  Maroko Marrakesz Circuit International Automobile Moulay El Hassan 12 stycznia 2019
3  Chile Santiago Parque O’Higgins Circuit[36][37] 26 stycznia 2019
4  Meksyk Meksyk Autódromo Hermanos Rodríguez 16 lutego 2019
5  Hongkong Hongkong Hong Kong Central Harbourfront Circuit 10 marca 2019
6  Chiny Sanya Haitang Bay Circuit 23 marca 2019
7  Włochy Rzym Circuto Cittadino dell’EUR 13 kwietnia 2019
8  Francja Paryż Circuit des Invalides 27 kwietnia 2019
9  Monako Monte Carlo Circuit de Monaco 11 maja 2019
10  Niemcy Berlin Port lotniczy Berlin-Tempelhof 25 maja 2019
11  Szwajcaria Berno Bern Street Circuit 22 czerwca 2019
12  Stany Zjednoczone Nowy Jork Brooklyn Street Circuit 13 lipca 2019
13 14 lipca 2019

Zmiany w kalendarzu

[edytuj | edytuj kod]
  • W kalendarzu znalazły się trzy nowe wyścigi: w Ad-Dirijja, Sanyi i Bernie. Wyścig w Arabii Saudyjskiej będzie wyścigiem inaugurującym sezon[38][39]. Runda w Sanyi jest powrotem Chin do kalendarza Formuły E[40]. Wyścig w stolicy Szwajcarii zastąpi dotychczas rundę rozgrywaną w Zurychu[41].
  • Do kalendarza powrócił wyścig w Monako, który jest organizowany naprzemiennie z historycznym Grand Prix Monako.
  • Wyścig o ePrix Santiago odbędzie się na nowym torze, zlokalizowanym przy Parku O’Higginsa. Stało się tak wskutek protestu mieszkańców Barrio Lastarria[37]
  • W kalendarzu miał się znajdować wyścig w São Paulo. Poprzednia próba, w sezonie 2017/2018 nie doszła do skutku ze względu na prywatyzację Anhembi Park. Władze miasta postanowiły przenieść wyścig na sezon 2018/2019[42]. Runda ta nie została uwzględniona w prowizorycznym kalendarzu.
  • Z kalendarza usunięto wyścigi w Zurychu i Punta del Este.

voestalpine European Races

[edytuj | edytuj kod]
Trofeum voestalpine European Races
Jean-Éric Vergne
Jean-Éric Vergne zdobył najwięcej razy miejsca na podium, otrzymując trofeum od sponsora tytularnego, voestalpine. Jednocześnie Francuz stał się tym samym pierwszym w historii laureatem tej nagrody.

Od tego sezonu, w ramach mistrzostw wprowadzono miniserię voestalpine European Races, na który składają się wyścigi rozgrywane w Europie. Kierowca, który zdobędzie najwięcej miejsc na podium we wszystkich pięciu wyścigach otrzyma trofeum wyprodukowane przez firmę voestalpine[43].

Zmiany

[edytuj | edytuj kod]

Przepisy techniczne

[edytuj | edytuj kod]
Spark SRT_05e
  • Dotychczasowy samochód używany w Formule E, Spark-Renault SRT_01E został zastąpiony modelem SRT05e[44]. Nowe podwozie opracowane przez Spark Racing Technology zawiera dwa skrzydełka zamiast standardowego tylnego skrzydła, ogromny dyfuzor, przednie nakola i osłonę "halo", używaną w innych samochodach jednomiejscowych[44].
  • W samochodzie znajduje się nowa standardowa bateria, wyprodukowana przez McLaren Applied Technologies i Lucid[45][46]. Dzięki temu kierowca będzie mógł przejechać cały dystans wyścigu bez zmiany samochodu[46]. Pojemność baterii wzrosła z 28 do 54 kWh[47].
  • Maksymalna moc wyjściowa samochodów wzrośnie do 250 kW w kwalifikacjach i do 200 kW w wyścigu[47][48].
  • Seria wprowadziła doładowanie, zwane trybem ataku bądź Mario Kart Mode[49]. W niej kierowcy otrzymują dodatkowe 25kW mocy, jadąc przez wyznaczoną specjalną strefę, znajdującą się poza wyścigową linią jazdy[49]. Ich dostępna liczba oraz długość są ustalane indywidualnie dla każdego wyścigu[49].

Przepisy sportowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Od tego sezonu wyścigi liczą 45 minut + jedno okrążenie, zamiast dotychczasowej określonej liczby okrążeń[49].

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]
Runda Miasto Pole position Najszybsze okrążenie Zwycięzca (kierowcy) Zwycięzca (zespoły) Wyniki
1 Arabia Saudyjska Ad-Dirijja Portugalia António Félix da Costa Niemcy André Lotterer Portugalia António Félix da Costa Stany Zjednoczone BMW i Andretti Autosport[a] Wyniki
2 Maroko Marrakesz Wielka Brytania Sam Bird Brazylia Lucas Di Grassi Belgia Jérôme d’Ambrosio Indie Mahindra Racing Wyniki
3 Chile Santiago Szwajcaria Sébastien Buemi[b] Niemcy Daniel Abt Wielka Brytania Sam Bird Wielka Brytania Envision Virgin Racing Wyniki
4 Meksyk Meksyk Niemcy Pascal Wehrlein Niemcy Pascal Wehrlein Brazylia Lucas Di Grassi Niemcy Audi Sport ABT Schaeffler Formula E Team Wyniki
5 Hongkong Hong Kong Belgia Stoffel Vandoorne Niemcy André Lotterer[c] Szwajcaria Edoardo Mortara[d] Monako Venturi Formula E Team Wyniki
6 Sanya Wielka Brytania Oliver Rowland Francja Jean-Éric Vergne Francja Jean-Éric Vergne DS Techeetah Wyniki
7 Włochy Rzym Niemcy André Lotterer Francja Jean-Éric Vergne[e] Australia Mitch Evans Wielka Brytania Panasonic Jaguar Racing Wyniki
8 Francja Paryż Wielka Brytania Oliver Rowland[f] Francja Tom Dillmann[g] Holandia Robin Frijns Wielka Brytania Envision Virgin Racing Wyniki
9 Monako Monako Wielka Brytania Oliver Rowland[h] Niemcy Pascal Wehrlein Francja Jean-Éric Vergne DS Techeetah Wyniki
10 Niemcy Berlin Szwajcaria Sébastien Buemi Brazylia Lucas Di Grassi Brazylia Lucas Di Grassi Niemcy Audi Sport ABT Schaeffler Formula E Team Wyniki
11 Szwajcaria Berno Francja Jean-Éric Vergne Portugalia António Félix da Costa[i] Francja Jean-Éric Vergne DS Techeetah Wyniki
12 Stany Zjednoczone Nowy Jork Szwajcaria Sébastien Buemi Francja Jean-Éric Vergne[j] Szwajcaria Sébastien Buemi Francja Nissan e.dams Wyniki
13 Wielka Brytania Alexander Sims Niemcy Daniel Abt Holandia Robin Frijns Wielka Brytania Envision Virgin Racing

Klasyfikacje

[edytuj | edytuj kod]

Punkty zostały przyznane dziesięciu najszybszym kierowcom w każdym wyścigu, zdobywcy pole position i kierowcy, który wykonał najszybsze okrążenie, według klucza:

Pozycja  1   2   3   4   5   6   7   8   9   10  PP NO
Punkty 25 18 15 12 10 8 6 4 2 1 3 1

Kierowcy

[edytuj | edytuj kod]
Poz. Kierowca Arabia Saudyjska Maroko Chile Meksyk Hongkong Włochy Francja Monako Niemcy Szwajcaria Stany Zjednoczone Punkty
1 Francja Jean-Éric Vergne 2 5 NU 13 13 1 14 6 1 3 1 15 7 136
2 Szwajcaria Sébastien Buemi 6 8* NU* 21†* NU* 8* 5* 15* 5* 2* 3* 1* 3* 119
3 Brazylia Lucas Di Grassi 9* 7 12 1* 2 15†* 7* 4 NU 1 9* 5* 18* 108
4 Holandia Robin Frijns 12 2 5 11 3 14† 4 1 17† 13 NU NU 1 106
5 Nowa Zelandia Mitch Evans 4 9 6 7 7 9 1 16 6 12 2 2 17 105
6 Portugalia António Félix da Costa 1* NU* NU* 2* 10* 3* 9* 7* DK* 4* 12* 3* 9* 99
7 Niemcy Daniel Abt 8* 10 3* 10* 4* 5* 18†* 3* 15* 6* 6* 6* 5* 95
8 Niemcy André Lotterer 5 6 13 5 14 4 2 2 7 NU 14 17 NU 86
9 Wielka Brytania Sam Bird 11 3 1 9 6 NU 11 11 16† 9 4 8 4 85
10 Wielka Brytania Oliver Rowland 7 15 NU 20† NU 2 6 12 2 8 NU 14 6 71
11 Belgia Jérôme d’Ambrosio 3 1 10* 4 NU 6 8 17† 11 17 13 9 11 67
12 Niemcy Pascal Wehrlein NU* 2 6 NU* 7 10 10 4 10 NU 7 13 58
13 Wielka Brytania Alexander Sims 18 4 7 14 NU NU 17 NU 13 7 11 4 2 57
14 Szwajcaria Edoardo Mortara 19 13 4 3 1 13 NU NU NU 11 NU NU NU 52
15 Brazylia Felipe Massa 17* 18* NU 8 5 10 NU 9* 3 15* 8 16† 16 36
16 Belgia Stoffel Vandoorne 16* NU* NU* 18* NU* NU* 3* NU* 9* 5* 10* 13* 8* 35
17 Niemcy Maximilian Günther 15 12 NU 19† 5 NU 14 5 NU 19 20
18 Wielka Brytania Alex Lynn 12 NU 8 NU 7 NU NU 10
19 Wielka Brytania Gary Paffett NU NU 14 16 8 NU NU 8 12 16 17 11 10 9
20 Wielka Brytania Oliver Turvey 13 16 8 12 9 11 13 14 NU 18 16 10 14 7
21 Argentyna José María López NU 11 9 17 11 NU 16 13 10* 20 DK 12 NU 3
22 Brazylia Nelson Piquet Jr. 10 14 11 NU NU NU 1
23 Francja Tom Dillmann 14 17 NU 15 12 12 15 NU 14 19 15 NU 0
24 Brazylia Felipe Nasr 19 NU NU 0
25 Szwecja Felix Rosenqvist NU 0
Poz. Kierowca Arabia Saudyjska Maroko Chile Meksyk Hongkong Włochy Francja Monako Niemcy Szwajcaria Stany Zjednoczone Punkty

Uwagi:
Pogrubienie – PP
Kursywa – Najszybsze okrążenie
* – FanBoost
† – Kierowca, który nie ukończył wyścigu, ale przejechał 90% dystansu wyścigu

Zespoły

[edytuj | edytuj kod]
Poz. Zespół # Arabia Saudyjska Maroko Chile Meksyk Hongkong Włochy Francja Monako Niemcy Szwajcaria Stany Zjednoczone Punkty
1 DS Techeetah 25 2 5 NU 13 13 1 14 6 1 3 1 15 7 222
36 5 6 13 5 14 4 2 2 7 NU 14 17 NU
2 Niemcy Audi Sport ABT Schaeffler Formula E Team 11 9 7 12 1 2 15† 7 4 NU 1 9 5 18 203
66 8 10 3 10 4 5 18† 3 15 6 6 6 5
3 Wielka Brytania Envision Virgin Racing 2 11 3 1 9 6 NU 11 11 16† 9 4 8 4 191
4 12 2 5 11 3 14† 4 1 17† 13 NU NU 1
4 Francja Nissan e.dams 22 7 15 NU 20† NU 2 6 12 2 8 NU 14 6 190
23 6 8 NU 21† NU 8 5 15 5 2 3 1 3
5 Stany Zjednoczone BMW i Andretti Motorsport 27 18 4 7 14 NU NU 17 NU 13 7 11 4 2 156
28 1 NU NU 2 10 3 9 7 DK 4 12 3 9
6 Indie Mahindra Racing 64 3 1 10 4 NU 6 8 17† 11 17 13 9 11 125
94 NU NU 2 6 NU 7 10 10 4 10 NU 7 13
7 Wielka Brytania Panasonic Jaguar Racing 3 10 14 11 NU NU NU 12 NU 8 NU 7 NU NU 116
20 4 9 6 7 7 9 1 16 6 12 2 2 17
8 Monako Venturi Formula E Team 19 17 18 NU 8 5 10 NU 9 3 15 8 16† 16 88
48 19 13 4 3 1 13 NU NU NU 11 NU NU NU
9 Niemcy HWA Racelab 5 16 NU NU 18 NU NU 3 NU 9 5 10 13 8 44
17 NU NU 14 16 8 NU NU 8 12 16 17 11 10
10 Stany Zjednoczone Geox Dragon 6 15 12 NU 19 NU NU 19† 5 NU 14 5 NU 19 23
7 NU 11 9 17 11 NU 16 13 10 20 DK 12 NU
11 Wielka Brytania NIO Formula E Team 8 14 17 NU 15 12 12 15 NU 14 19 15 NU 15 7
16 13 16 8 12 9 11 13 14 NU 18 16 10 14
Poz. Zespół # Arabia Saudyjska Maroko Chile Meksyk Hongkong Włochy Francja Monako Niemcy Szwajcaria Stany Zjednoczone Punkty
  1. Zespół startował z brytyjską licencją
  2. Pierwotnie pole position zdobył Lucas Di Grassi, ale później został wykluczony wskutek złamania procedury okrążenia zjazdowego podczas pierwszej części kwalifikacji
  3. Punkt za najszybsze okrążenie uzyskał Sam Bird, ponieważ Lotterer ukończył wyścig poza pierwszą dziesiątką
  4. Wyścig pierwotnie wygrał Sam Bird, jednak został ukarany doliczeniem pięciu sekund do końcowego rezultatu wskutek kolizji z André Lottererem
  5. Punkt za najszybsze okrążenie uzyskał Sébastien Buemi, ponieważ Vergne ukończył wyścig poza pierwszą dziesiątką
  6. Pole position pierwotnie zdobył Pascal Wehrlein, jednak został wykluczony po niezaliczeniu badania technicznego
  7. Punkt za najszybsze okrążenie uzyskał Robin Frijns, ponieważ Dillmann ukończył wyścig poza pierwszą dziesiątką
  8. Oliver Rowland zdobył pole position i otrzymał trzy punkty za pole position, jednak w wyniku kolizji z Alexandrem Simsem w ePrix Paryża został ukarany cofnięciem o trzy pozycje. Ostatecznie brytyjski kierowca ruszał z trzeciego pola startowego, a z pierwszego pola ruszał Jean-Éric Vergne
  9. Punkt za najszybsze okrążenie uzyskał Sam Bird, ponieważ da Costa ukończył wyścig poza pierwszą dziesiątką
  10. Punkt za najszybsze okrążenie uzyskał Daniel Abt, ponieważ Vergne ukończył wyścig poza pierwszą dziesiątką

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Stat Attack: 10 things you didn't know about the race in Hong Kong. fiaformulae.com, 2019-03-07. [dostęp 2019-07-15]. (ang.).
  2. Lewis Larkam: Jaguar I-PACE eTROPHY to race at 10 Formula E rounds in 2018/19. crash.net, 2018-09-12. [dostęp 2019-07-15]. (ang.).
  3. a b “We will be a customer team next season”: Tai. formulaezone.com, 2018-07-26. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  4. Timo Pape: Sam Bird schlägt BMW-Angebot aus und bleibt wohl bei Virgin Racing. e-formel.de, 2018-07-26. [dostęp 2018-09-24]. (niem.).
  5. a b Sam Smith: Frijns Confirmed Alongside Bird at Envision Virgin. e-racing365.com, 2018-09-05. [dostęp 2018-10-16]. (ang.).
  6. a b Sam Smith: Unchanged Lineup for Jaguar in Season Five. e-racing365.com, 2018-06-20. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  7. a b Sam Smith: Lynn Confirmed as Piquet Replacement. e-racing365.com, 2019-03-28. [dostęp 2019-03-28]. (ang.).
  8. a b c d Grzegorz Filiks: Vandoorne przejdzie z Formuły 1 do Formuły E. motorsport.v10.pl, 2018-10-15. [dostęp 2018-10-16]. (pol.).
  9. Grzegorz Filiks: Nowy zespół w Formule E. motorsport.v10.pl, 2018-05-10. [dostęp 2018-09-24]. (pol.).
  10. Mat Coch: Formula E confirms pre-season test lineup. speedcafe.com, 2018-10-16. [dostęp 2018-10-16]. (ang.).
  11. a b Grzegorz Filiks: Formuła E: Jest pełna lista kierowców na sezon 2018/2019. motorsport.v10.pl, 2018-11-13. [dostęp 2018-11-26]. (ang.).
  12. a b Grzegorz Filiks: Nasr spróbuje sił w Formule E. motorsport.v10.pl, 2019-02-06. [dostęp 2019-02-06]. (ang.).
  13. Sam Smith: Dragon Confirms Lopez Return. e-racing365.com, 2018-10-05. [dostęp 2018-10-16]. (ang.).
  14. a b Nathan Hine: NIO sign Dillmann and Turvey for 2018-19 Formula E campaign. thecheckeredflag.co.uk, 2018-10-09. [dostęp 2018-10-16]. (ang.).
  15. Scott Mitchell: Di Grassi's Audi Formula E deal runs to 2020. motorsport.com, 2017-09-28. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  16. John Dagys: Abt Confirmed at Audi for Season Five. e-racing365.com, 2018-06-09. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  17. a b Topher Smith: Venturi announces Massa for season five. e-racing.net, 2018-05-15. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  18. Sam Smith: Venturi Retains Mortara, Completes Season Five Lineup. e-racing365.com, 2018-09-14. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  19. a b Alan Baldwin: Nissan to replace Renault in Formula E. reuters.com, 2017-10-25. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  20. a b Grzegorz Filiks: Formuła E: Rowland zastąpił Albona na liście kierowców na sezon 2018/2019. 2018-11-30. [dostęp 2018-11-30].
  21. Grzegorz Filiks: Formuła E: Nissan zakontraktował czołowego kierowcę Formuły 2. motorsport.v10.pl, 2018-09-20. [dostęp 2018-09-24]. (pol.).
  22. a b c Grzegorz Filiks: Formuła E: Zespół mistrza staje się fabrycznym teamem DS. motorsport.v10.pl, 2018-07-24. [dostęp 2018-09-24]. (pol.).
  23. a b Sam Smith: DS Techeetah Unveils DS E-Tense FE19 Gen 2 Car. e-racing365.com, 2018-10-01. [dostęp 2018-10-16]. (ang.).
  24. Tobias Bluhm: Exklusiv: Andre Lotterer bestätigt Techeetah-Vertrag für 5. Formel-E-Saison. e-formel.de, 2018-05-02. [dostęp 2018-09-24]. (niem.).
  25. a b Tony DiZinno: BMW confirms season five Formula E works role with Andretti team. sports.yahoo.com, 2017-07-11. [dostęp 2018-09-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-26)]. (ang.).
  26. a b c d Topher Smith: BMW unveils iFE.18; announces da Costa and Sims. e-racing.net, 2018-09-14. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  27. Sammer Contractor: Formula E: Mahindra Racing Reveals Gen2 M5 Electro Season 5 Challenger. auto.ndtv.com, 2018-03-29. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  28. a b c Nataniel Piórkowski: Pascal Wehrlein dołączył do ekipy Mahindry w Formule E. f1wm.pl, 2018-10-16. [dostęp 2018-10-16]. (pol.).
  29. a b Rosenqvist returns to Mahindra for Saudi season opener. fiaformulae.com, 2018-11-15. [dostęp 2018-11-26]. (ang.).
  30. Grzegorz Filiks: Mercedes opuści DTM i wejdzie do Formuły E. motorsport.v10.pl, 2017-07-25. [dostęp 2018-09-24]. (pol.).
  31. Nico Prost to leave Renault e.dams after New York finale. fiaformulae.com, 2017-06-12. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  32. Nataniel Piórkowski: Alexander Albon będzie kierowcą Toro Rosso w sezonie 2019. 2018-11-26. [dostęp 2018-11-26]. (pol.).
  33. Sam Smith: Heidfeld Set to Leave Mahindra. e-racing365.com, 2018-07-17. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  34. Sam Smith: Guenther Returns to GEOX Dragon for Rome. e-racing365.com, 2019-03-26. [dostęp 2019-03-28]. (ang.).
  35. Sam Smith: Jaguar, Piquet Part Ways; Lynn Set to Replace. e-racing365.com, 2019-03-28. [dostęp 2019-03-28]. (ang.).
  36. Santiago set to return in Season 5. fiaformulae.com, 2018-10-09. [dostęp 2018-10-16].
  37. a b Francisco Aure: Santiago added to season five calendar. e-racing.net, 2018-10-09. [dostęp 2018-10-16]. (ang.).
  38. Alex Kalinauckas: Formula E reveals 10-year deal to race in Saudi Arabia from 2018/19. autosport.com, 2018-05-17. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  39. Alex Kalinauckas: Why Formula E is racing in Saudi Arabia. motorsport.com, 2018-05-18. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  40. Alex Kalinauckas: Sanya joins season five Formula E calendar. motorsport.com, 2018-07-03. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  41. Ryan Wood: Bern completes Formula E's 2018/19 calendar. motorsportweek.com, 2018-10-12. [dostęp 2018-10-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-10)]. (ang.).
  42. Luke Smith: Sao Paulo Formula E race postponed until season five. motorsports.nbcsports.com, 2017-11-30. [dostęp 2018-07-17].
  43. a b voestalpine European Races. voestalpine.com. [dostęp 2019-05-19].
  44. a b Grzegorz Filiks: Formuła E prezentuje nowy, futurystyczny bolid. motorsport.v10.pl, 2018-01-30. [dostęp 2018-09-24]. (pol.).
  45. Sam Smith: McLaren Applied Technologies to supply next generation Formula E battery. motorsport.com, 2016-09-28. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  46. a b Maria Guerra: Under the Hood of the EVs in the FIA Formula E Championship. electronicdesign.com, 2017-05-09. [dostęp 2018-09-24]. (ang.).
  47. a b Grzegorz Filiks: McLaren wybrany na nowego dostawcę baterii w Formule E. motorsport.v10.pl, 2016-09-29. [dostęp 2018-09-24]. (pol.).
  48. Grzegorz Filiks: Nowy bolid Formuły E pokazany na żywo. motorsport.v10.pl, 2018-03-06. [dostęp 2018-09-24]. (pol.).
  49. a b c d Grzegorz Filiks: Kierowcy Formuły E będą się ścigać jak w grze Mario Kart. motorsport.v10.pl, 2018-06-08. [dostęp 2018-09-24]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]