Przejdź do zawartości

Główczyce (gmina)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Główczyce
gmina wiejska
Ilustracja
Budynek urzędu gminy w Główczycach
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

słupski

TERC

2212042

Wójt

Rafał Teterka

Powierzchnia

323,81 km²

Populacja (30.06.2023)
• liczba ludności


8 282[1]

• gęstość

26 os./km²

Nr kierunkowy

59

Tablice rejestracyjne

GSL

Adres urzędu:
ul. Kościuszki 8
76-220 Główczyce
Szczegółowy podział administracyjny
Plan gminy Główczyce
Liczba sołectw

27

Położenie na mapie województwa
Położenie na mapie województwa
54°37′09″N 17°22′14″E/54,619167 17,370556
Strona internetowa
Biuletyn Informacji Publicznej

Główczycegmina wiejska w województwie pomorskim, w powiecie słupskim. W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie słupskim.

Siedziba gminy to Główczyce.

Według danych z 31 grudnia 2010[2] gminę zamieszkiwało 9432 osób. Według danych z 31 grudnia 2017 roku[3] gminę zamieszkiwało 9148 osób. Natomiast według danych z 30 czerwca 2023 roku gminę zamieszkiwało 8282 osób[1].

Struktura powierzchni

[edytuj | edytuj kod]

Według danych z roku 2002 gmina Główczyce ma obszar 323,81 km², w tym:

  • użytki rolne: 58%
  • użytki leśne: 28%[4].

Gmina stanowi 14,05% powierzchni powiatu[4].

Pod względem powierzchni jest to największa gmina w powiecie słupskim i szósta co do wielkości w województwie pomorskim[5].

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Dane z 30 czerwca 2004[2]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób % osób % osób %
populacja 9359 100 4586 49 4773 51
gęstość zaludnienia
(mieszk./km²)
28,9 14,2 14,7
  • Piramida wieku mieszkańców gminy Główczyce w 2014 roku[6].


Gmina Główczyce

[edytuj | edytuj kod]

Położona w północno–wschodniej części powiatu słupskiego, w zlewniach rzek Łupawy i Łeby, około 10 tys. mieszkańców (2000), powierzchnia 323,81 km², z czego lasy 91,14 km² (30%), użytki rolne 186,31 km² (57%).

Wytyczono turystyczne szlaki piesze, rowerowe i kajakowe, dogodne warunki do uprawiania wędkarstwa. W miejscowości Cecenowo bardzo duża kolonia bociana białego (ponad 28 gniazd bocianich).

Ślady przeszłości

[edytuj | edytuj kod]

Liczne odkrycia archeologiczne, między innymi z III okresu epoki brązu około 1200 roku p.n.e. związane z kulturą łużycką, której ludność zajmowała się żarową uprawą roli i chowem zwierząt, zbieractwem, łowiectwem i rybołówstwem. Ludność tej kultury osiągnęła wysoki poziom metalurgii brązowej i garncarstwa, charakterystyczną formą pochówku były płaskie pola popielnicowe.

Tradycje kaszubskie

[edytuj | edytuj kod]

Gmina o silnych tradycjach kaszubskich, w 1828 r. dwie trzecie mieszkańców Główczyc i Cecenowa posługiwało się mową kaszubską. Ostatnie nabożeństwo w miejscowym języku odbyło się tu w 1886 roku. Dokładny opis stroju Kaszubów zamieszkujących Cecenowo i okoliczne wsie oraz informacje o zwyczajach związanych z obrzędowością rodzinną i doroczną zawdzięczamy pastorowi Lorkowi z Cecenowa, który swój opis wzbogacony rysunkami letnich i zimowych strojów kaszubskich zamieścił w "Pommersche Provcinzialblatter" w 1821 roku.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Liczne pałace, parki podworskie i kościoły:

  • Cecenowo – kościół z 1867–1868 roku oraz klasycystyczno-eklektyczny pałac z XVII–XIX wieku, z parkiem o powierzchni około 6 ha z końca XVII wieku,
  • Izbica – kościół, założenie parkowe z XIX wieku o powierzchni 1,9 ha, zachowane zabytkowe budownictwo wiejskie,
  • Skórzyno – klasycystyczny pałac z XIX wieku wraz z parkiem leśnym o powierzchni 2 ha z XIX wieku,
  • Stowięcino – kościół z XV wieku, przebudowany w XVIII wieku z wieżą kościelną gotycko-renesansowo-barokową,
  • Szczypkowice – pałac z XIX wieku,
  • Wolinia – pałac z połowy XIX wieku z parkiem i ogrodem w miejscu dawnego grodziska,
  • Wykosowo – późnoklasycystyczny pałac z połowy XIX wieku,
  • Żelkowo – kościół i park podworski z drugiej połowy XIX w. o powierzchni około 12 ha ze stawem,
  • Żoruchowo – klasycystyczny pałac z 1833 roku z parkiem leśnym o powierzchni około 4 ha,

Ochrona przyrody

[edytuj | edytuj kod]

Sołectwa[7]

[edytuj | edytuj kod]

Sąsiednie gminy

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2023-11-20].
  2. a b Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast. GUS. [dostęp 2010-09-14]. (pol.).
  3. Gmina Główczyce w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-04-30], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  4. a b Gmina Główczyce. Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset. [dostęp 2022-06-23]. (pol.).
  5. Gmina w liczbach. Urząd Gminy w Główczycach. [dostęp 2022-06-23]. (pol.).
  6. Gmina Główczyce w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-03-16], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  7. BIP UG Główczyce. Organizacja działania samorządu. Organy pomocnicze. Sołectwa [dostęp 15-11-2017]