Gare de l’Est

Gare de I'Est

nr rej. PA00086491
Państwo	Francja
Miejscowość	Paryż
Data otwarcia	1850
Poprzednie nazwy	Embarcadere de Strasbourg
Dane techniczne
Liczba peronów	15
Liczba krawędzi peronowych	29
Kasy
Położenie na mapie Paryża Gare de I'Est
Położenie na mapie Francji Gare de I'Est
Położenie na mapie Île-de-France Gare de I'Est
48°52′37″N 2°21′33″E
Strona internetowa

Gare de l’Est (Dworzec Wschodni), także Paris-Est – stacja jednego z sześciu głównych dworców czołowych Paryża. Korzysta z niego ok. 34 mln pasażerów rocznie.

Wnętrze Gare de l’Est

Historia

Dworzec Wschodni otwarto w 1850 roku. Zbudowany został przez kompanię Le Chemin de Fer de Paris à Strasbourg. Dworzec posiadał dwa tory przy krawędziach peronowych, przykryte dużą halą. Ta najstarsza część budynku odpowiada obecnej hali odjazdów pociągów dalekobieżnych (zachodnia część dworca). Projektantem dworca był architekt François-Alexandre Duquesney, budową kierował inżynier Pierre Cabanel de Sermet. Prace rozpoczęto w roku 1847, trzy lata później Napoleon III dokonał oficjalnego otwarcia nowego dworca. Początkowo nosił on nazwę Embarcadere de Strasbourg, lecz już w 1854 roku zmieniono ją na Gare de l’Est po tym, jak na dworzec dotarły pociągi korzystające z nowo otwartej linii Paryż – Miluza. Dobudowano wtedy dwa nowe tory na zewnątrz hali.

4 października 1883 z dworca odjechał pierwszy ze słynnych pociągów Orient Express relacji Paryż – Konstantynopol.

Dwie poważne przebudowy dworca miały miejsce w 1885 oraz 1900 roku. Skrócono tory, w ten sposób, że nie kończyły się już w hallu dworca. W latach 1924-1931 dworzec został dwukrotnie powiększony przez dobudowanie części wschodniej, identycznej z istniejącą. Przebudowa ta pociągnęła za sobą znaczne zmiany w zabudowie dzielnicy, a Dworzec Wschodni uzyskał obecną formę.

Ze względu na swoje położenie, dworzec często służył jako miejsce wyjazdu transportów wojskowych na front, szczególnie w czasie I i II wojny światowej. Wydarzenia te upamiętniał obraz autorstwa Alberta Hertera, o wymiarach 12 na 5 metrów, umieszczony w hallu dworca, przedstawiający wyjazd żołnierzy na front. Obraz usunięto z hallu w marcu 2006 i przewieziono do muzeum kolejnictwa w Miluzie, w celu wykonania prac renowacyjnych.

Dworzec został poddany modernizacji związanej z oddaniem w 2007 roku do użytku linii LGV Est européenne.

Infrastruktura

Stacja posiada 15 peronów obsługujących 29 torów.

Relacje pociągów

Międzynarodowe

• SNCF – DB – ÖBB – CFF:
  • Luksemburg
  • Niemcy: Hamburg, Frankfurt nad Menem, Stuttgart, Monachium, Karlsruhe, Ulm, Augsburg, Kaiserslautern, Mannheim, Darmstadt, Heidelberg, Berlin
  • Szwajcaria: Bazylea, Zurych, Chur
  • Austria: Wiedeń, Innsbruck

Krajowe

• SNCF TGV/Intercités: Reims, Metz, Nancy, Strasburg i inne większe miasta w północno-wschodniej części Francji.
• SNCF TER: pociągi regionalne do miast regionu Szampania-Ardeny.

Połączenia z siecią komunikacji miejskiej

Stacja umożliwia przesiadki na:

• 
• 
• autobusy dzienne RATP i nocne Noctilien

Zobacz też

• SNCF