Hubert Pierlot
Hubert Pierlot (1947) | |
Pełne imię i nazwisko |
Hubert Marie Eugène Pierlot |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
23 grudnia 1883 |
Data i miejsce śmierci |
13 grudnia 1963 |
Premier Belgii | |
Okres |
od 22 lutego 1939 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Hubert Marie Eugène Pierlot (ur. 23 grudnia 1883 w Cugnon, zm. 13 grudnia 1963 w Uccle[1]) – belgijski polityk oraz prawnik, parlamentarzysta i minister. Od 22 lutego 1939 do 12 lutego 1945 premier Belgii, urzędujący w okresie okupacji swojego kraju przez wojska niemieckie w czasie II wojny światowej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Kształcił się na Katolickim Uniwersytecie w Lowanium, gdzie uzyskał licencjat z nauk politycznych oraz doktorat z prawa. Praktykował jako adwokat w ramach brukselskiej palestry[1].
Jako ochotnik walczył w trakcie I wojny światowej, kończąc służbę w randze porucznika. Zaangażował się następnie w działalność polityczną, w latach 1919–1920 był szefem sztabu premiera Léona Delacroix. W 1926 został wybrany w skład belgijskiego Senatu. W 1934 premier Charles de Broqueville powierzył mu stanowisko ministra spraw wewnętrznych, którym zarządzał do 1935. Później pełnił funkcję ministra rolnictwa w gabinecie Paula van Zeelanda, w połowie lat 30. kierował także partią katolicką[1].
W lutym 1939 objął urząd premiera Belgii. Do sierpnia tegoż roku kierował jednocześnie resortem spraw zagranicznych, a od października 1942 do września 1944 stał także na czele resortu obrony. Po zajęciu Belgii przez wojska niemieckie w maju 1940 Hubert Pierlot wraz ze swoim rządem ewakuował się do Francji. W sierpniu 1940 po zerwaniu stosunków dyplomatycznych przez rząd Vichy Hubert Pierlot i minister Paul-Henri Spaak wyjechali do Hiszpanii, gdzie zostali zatrzymani i osadzeni w areszcie domowym w Barcelonie. Obu politykom udało się jednak uciec i następnie przedostać w październiku tegoż roku do Wielkiej Brytanii. Hubert Pierlot kierował dalej emigracyjnym gabinetem, powrócił do kraju we wrześniu 1944, a zakończył urzędowanie na stanowisku premiera w lutym 1945[1].
Odznaczenia i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]Odznaczony najwyższymi odznaczeniami krajowymi:
- Orderem Leopolda III klasy,
- Orderem Korony IV klasy,
- Orderem Leopolda II IV klasy[1].
Otrzymał także m.in. Krzyże Wielkie:
- Orderu Dębowej Korony (Luksemburg),
- Orderu Krzyża Południa (Brazylia),
- Orderu Lwa Niderlandzkiego (Holandia),
- Orderu Gwiazdy Polarnej (Szwecja),
- Legii Honorowej (Francja),
- Orderu Korony (Iran).
Uhonorowany Medalem Wolności (USA) oraz tytułem ministra stanu[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- Absolwenci i studenci Uniwersytetu w Lowanium
- Belgijscy ministrowie obrony
- Belgijscy ministrowie rolnictwa
- Belgijscy ministrowie spraw wewnętrznych
- Belgijscy prawnicy
- Premierzy Belgii
- Odznaczeni Orderem Leopolda (Belgia)
- Odznaczeni Orderem Leopolda II
- Odznaczeni Orderem Korony Dębowej
- Odznaczeni Orderem Korony (Belgia)
- Odznaczeni Orderem Korony (Iran)
- Odznaczeni Orderem Krzyża Południa
- Odznaczeni Orderem Lwa Niderlandzkiego
- Odznaczeni Orderem Gwiazdy Polarnej (Szwecja)
- Odznaczeni Krzyżem Wielkim Legii Honorowej
- Odznaczeni Medalem Wolności (1945)
- Urodzeni w 1883
- Zmarli w 1963