Przejdź do zawartości

Hugh Gaitskell

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hugh Gaitskell
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 kwietnia 1906
Londyn

Data i miejsce śmierci

18 stycznia 1963
Londyn

Lider opozycji
Okres

od 14 grudnia 1955
do 18 stycznia 1963

Przynależność polityczna

Partia Pracy

Poprzednik

Clement Attlee

Następca

George Brown

Hugh Todd Naylor Gaitskell (ur. 9 kwietnia 1906 w Londynie, zm. 18 stycznia 1963 tamże) – brytyjski polityk, przywódca Partii Pracy w latach 1955-1963, minister w rządzie Clementa Atlee.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie odebrał w Dragon School, w Winchester College oraz w New College na Uniwersytecie Oksfordzkim. Studia ukończył w 1927 r. z tytułem naukowym z filozofii, politologii i ekonomii. Zaangażowany i wspierający ruch socjalistyczny w czasie strajku generalnego zorganizowanego w 1926 r.[1]. W latach 30. pracował na University College w Londynie, gdzie kierował wydziałem ekonomii politycznej. Podczas II wojny światowej pracował w korpusie służby cywilnej w Ministerstwie Wojny Ekonomicznej. W 1945 r. został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Leeds South.

W 1946 r. otrzymał stanowisko parlamentarnego sekretarza w Ministerstwie Paliwa i Mocy. W 1947 r. stanął na czele tego departamentu. W lutym 1950 r. objął tekę ministra ds. ekonomii. W październiku 1950 r. został członkiem gabinetu jako kanclerz skarbu. Na tym stanowisku musiał stawić czoła problemom finansowym kraju, związanym z kosztami udziału Wielkiej Brytanii w wojnie koreańskiej. Przedstawiony przezeń w 1951 r. budżet oszczędności spotkał się krytyką wielu członków gabinetu, a dwóch z nich (Aneurin Bevan i Harold Wilson) podało się do dymisji. Kryzys jaki na tym tle wybuchł w Partii Pracy doprowadził do przedterminowych wyborów i porażki Partii Pracy.

Gaitskell do 1955 r. był kanclerzem skarbu w laburzystowskim gabinecie cieni. W 1954 r. został dodatkowo skarbnikiem Partii Pracy. Po rezygnacji Attlee’ego w 1955 r. wygrał wybory na lidera laburzystów i został jednocześnie Liderem Opozycji. W partii dochodziło do wewnętrznych wstrząsów i przetasowań po kolejnych porażkach wyborczych, ale ostatecznie Gaitskellowi udało się odbudować jej jedność. Jako przywódca opozycji wykazał się szczególną aktywnością w okresie kryzysu sueskiego. Był przeciwnikiem pojawiających się w jego partii dążeń do jednostronnego rozbrojenia Wielkiej Brytanii.

Zmarł w styczniu 1963 r. po nagłym ataku tocznia rumieniowatego układowego. Został pochowany w Hampstead w północnym Londynie. Nowym liderem Partii Pracy został Harold Wilson, który poprowadził ją do zwycięstwa w wyborach powszechnych w 1964 r.

Jego żoną była Anna Dora Gaitksell.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Palmer 1998 ↓, s. 147.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Alan Palmer: Kto jest kim w polityce. Świat od roku 1860. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Magnum, 1998. ISBN 83-85852-28-X.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]