Henry Addington

Henry Addington

Data i miejsce urodzenia	30 maja 1757 Londyn
Data i miejsce śmierci	15 lutego 1844 Richmond
Premier Wielkiej Brytanii
Okres	od 17 marca 1801 do 10 maja 1804
Przynależność polityczna	torysi
Poprzednik	William Pitt Młodszy
Następca	William Pitt Młodszy

Britannia between Death and the Doctor's, karykatura przedstawiająca personifikację Brytanii, zagrażającego jej Napoleona oraz „trzech doktorów – Williama Pitta Młodszego, który wykopuje za drzwi Addingtona i depcze po Charlesie Jamesie Foksie

Henry Addington, 1. wicehrabia Sidmouth (ur. 30 maja 1757 w Londynie, zm. 15 lutego 1844 w Richmond, Surrey) – brytyjski polityk, członek stronnictwa torysów, od 1784 r. członek Izby Gmin, a od 1805 r. Izby Lordów, w latach 1789–1801 speaker Izby Gmin, premier w latach 1801–1804.

Życiorys

Był synem Anthony’ego Addingtona i Mary Hiley, córki wielebnego Havilanda Johna Hileya. Jego ojciec był lekarzem lorda Chathama, więc Henry przyjaźnił się w dzieciństwie z jego synem, Williamem. Addington pobierał nauki w Winchester School oraz w Brasenose College na Uniwersytecie Oksfordzkim. Następnie studiował prawo w Lincoln’s Inn.

W 1784 r. został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Devizes. W 1789 r. został speakerem Izby Gmin. W marcu 1801 r. do dymisji podał się gabinet Williama Pitta, któremu nie udało się przeforsować projektu równouprawnienia katolików. Na następcę Pitta został wybrany Addington.

Za czasów Addingtona zawarto pokój z Francją (traktat w Amiens, 1802). Wkrótce jednak wojna wybuchła na nowo i Addington został zastąpiony przez Pitta. W 1805 r. otrzymał tytuł 1. wicehrabiego Sidmouth i zasiadł w Izbie Lordów. Od stycznia do lipca 1805 r. był Lordem Przewodniczącym Rady w drugim gabinecie Pitta. W Gabinecie Wszystkich Talentów w latach 1806-1807 pełnił najpierw funkcję Lorda Tajnej Pieczęci, a następnie Lorda Przewodniczącego Rady.

Sidmouth powrócił do gabinetu w 1812 r., kiedy został Lordem Przewodniczącym Rady w rządzie Percevala. Kiedy jeszcze w tym samym roku nowym premierem został lord Liverpool, Sidmouth otrzymał tekę ministra spraw wewnętrznych. Na tym stanowisku walczył z radykalną opozycją, odpowiadał za zawieszenie Habeas Corpus Act w 1817 r., masakrę Peterloo w 1819 r. oraz represyjne Sześć Aktów z tego samego roku.

W 1822 r. został zastąpiony w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych przez Roberta Peela. Pozostał aktywnym członkiem Izby Lordów – sprzeciwiał się uznaniu przez Wielką Brytanię republik południowoamerykańskich, równouprawnieniu katolików i reformie wyborczej. Zmarł w 1844 r.

Był dwukrotnie żonaty i miał czterech synów i cztery córki. Tytuł parowski odziedziczył jego syn z pierwszego małżeństwa, William.

Zobacz też

• Gabinet Henry’ego Addingtona

Linki zewnętrzne

• Royal Berkshire History
• The Victorian Web
• 1911encyclopedia.org
• Spartacus Educational
• Profil na stronach 10 Downing Street

Poprzednik nowa kreacja

Wicehrabia Sidmouth 1805–1844

Następca William Addington, 2. wicehrabia Sidmouth