Janusz Weiss
|
||
 |
||
| Data i miejsce urodzenia | 31 maja 1948 Warszawa |
|
| Zawód | dziennikarz, prezenter radiowy i telewizyjny | |
| Odznaczenia | ||
 |
||
Janusz Alfred Weiss (ur. 31 maja 1948 w Warszawie) – polski dziennikarz, prezenter radiowy i telewizyjny, w latach 1990–2013 związany z Radiem Zet, a w latach 2013-2016 z Radiową Jedynką.
Spis treści
Życiorys[edytuj]
Pochodzenie i rodzina[edytuj]
Urodził się w rodzinie mieszanej kulturowo, jako syn Żyda Oskara Weissa (1915–2004)[1], pułkownika Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Janiny (1923–1990)[2], Polki pochodzenia rosyjskiego. Ma młodszego brata. Sam określa się przede wszystkim jako Żyd[3].
Wykształcenie[edytuj]
Jest absolwentem Liceum im. Gottwalda w Warszawie[4].
Studiował chemię na Politechnice Warszawskiej; usunięty ze studiów w 1968 roku. W następnym roku rozpoczął edukację w trzyletniej pomaturalnej Szkole Programowania Maszyn Matematycznych. W kolejnym roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, których nie ukończył[5].
Działalność publiczna[edytuj]
Karierę sceniczną rozpoczął od kabaretu, w którym występował razem z Magdą Umer, Andrzejem Woyciechowskim i Krzysztofem Knittlem. Razem z Jackiem Kleyffem i Michałem Tarkowskim występował na początku lat 70. w Salonie Niezależnych. W drugiej połowie lat 70. występował jako konferansjer sceniczny m.in. Ireny Jarockiej i Anny Jantar, a w TVP prowadził program rozrywkowy Telewizyjny Ekran Młodych. W latach 80. prowadził kino objazdowe. Zagrał rolę Pawła w filmie Janusza Kijowskiego Kung-fu (1979).
W 1990 roku razem z Andrzejem Woyciechowskim współtworzył Radio Zet, werbując do pracy nowe pokolenie dziennikarzy m.in. Wojciecha Jagielskiego, Marzenę Chełminiak, Szymona Majewskiego oraz wielu innych. Był gospodarzem audycji Dzwonię do Pani, Pana w bardzo nietypowej sprawie (1990-2011), Wszystkie pytania świata. 28 czerwca 2013 roku został po 23 latach pracy zwolniony z Radia Zet[6].
W TVP prowadził także teleturnieje Miliard w rozumie, Złoty interes oraz 3 na 6. Odsunięty został z pracy w TVP po wystąpieniu w reklamie telewizyjnej. Pełnił też rolę Ojca Fouras w polskiej edycji Fort Boyard. Prowadził program Niesamowite Historie w TV Puls.
29 lutego 1992 roku poprowadził w Sali Kongresowej w Warszawie Galę Piosenki Popularnej i Chodnikowej. W 2000 wydał w Londynie książkę Jeden może, drugi nie.
W 2013 był komentatorem w programie TVN24 – Szkło kontaktowe[7].
We wrześniu 2013 rozpoczął pracę w Radiowej Jedynce[8]. Prowadził audycje Wszystko, co chciałbyś wiedzieć i nie boisz się zapytać, Ene due like fake... o książkach naszego dzieciństwa, Rewizja osobista, Weiss na wakacjach i Twarzą w twarz - próba bilansu. W połowie maja 2016[9] został zwolniony z Programu I Polskiego Radia[10].
Odznaczenia i nagrody[edytuj]
W 2010 za swoją audycję Dzwonię do Pani, Pana w bardzo nietypowej sprawie otrzymał nagrodę w plebiscycie MediaTory – Studenckie Nagrody Dziennikarskie w kategorii ReformaTOR, przyznawaną dziennikarzom, którzy zmieniają rzeczywistość z dobrym skutkiem.
Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011)[11].
Przypisy
- ↑ Anna Bikont, Joanna Szczęsna: Salon Niezależnych. Kabaret polityczny. wyborcza.pl. [dostęp 3 stycznia 2015].
- ↑ Grób Oskara i Janiny Weissów w bazie cmentarzekomunalne.com.pl
- ↑ Uwaga! Kulisy sławy Janusza Weissa (pol.). W: player.pl [on-line]. [dostęp 2016-02-28].
- ↑ Zdjęcia klasowe na witrynie absolwentów
- ↑ J. Weiss, Jeden może, drugi nie, Londyn 2000, s. 248-250.
- ↑ Janusz Weiss zwolniony z Radia Zet (dostęp: 1.07.2013)
- ↑ Janusz Weiss komentatorem “Szkła kontaktowego” w TVN24 (pol.). [dostęp 2016-04-29].
- ↑ Janusz Weiss debiutuje w radiowej Jedynce (pol.). [dostęp 2016-05-13].
- ↑ Zmiany w radiowej Jedynce: Tarka i Kilen wcześnie rano, Rachoń i Dąbrowska po południu (pol.). [dostęp 2016-05-13].
- ↑ Janusz Weiss zwolniony z Polskiego Radia. „Schemat jak w Radiu ZET” (pol.). [dostęp 2016-04-29].
- ↑ M.P. z 2011 r. Nr 107, poz. 1077
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Ludzie Polskiego Radia – Janusz Weiss
- Janusz Weiss w bazie filmpolski.pl
- Janusz Weiss na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
