Janusz Weiss

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Janusz Weiss
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 31 maja 1948
Warszawa
Zawód, zajęcie dziennikarz, prezenter radiowy i telewizyjny
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Ewa Czerniawska, Janusz Weiss i Krzysztof Pietraszkiewicz podczas wykładu Uniwersytetu Otwartego UW (2013)

Janusz Alfred Weiss (ur. 31 maja 1948 w Warszawie) – polski dziennikarz, artysta kabaretowy, prezenter radiowy i telewizyjny, w latach 1990–2013 związany z Radiem Zet, a w latach 2013-2016 z Programem I Polskiego Radia.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodzenie i rodzina[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie mieszanej kulturowo, jako syn Żyda Oskara Weissa (1915–2004)[1], pułkownika Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Janiny (1923–1990)[2], Polki pochodzenia rosyjskiego. Ma młodszego brata. Sam określa się przede wszystkim jako Żyd[3].

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Jest absolwentem Liceum im. Gottwalda w Warszawie[4].

Studiował chemię na Politechnice Warszawskiej; usunięty ze studiów w 1968 roku. W następnym roku rozpoczął edukację w trzyletniej pomaturalnej Szkole Programowania Maszyn Matematycznych. W kolejnym roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, których nie ukończył[5].

Działalność publiczna[edytuj | edytuj kod]

Karierę sceniczną rozpoczął od kabaretu, w którym występował razem z Magdą Umer, Andrzejem Woyciechowskim i Krzysztofem Knittlem. Razem z Jackiem Kleyffem i Michałem Tarkowskim występował na początku lat 70. w Salonie Niezależnych. W drugiej połowie lat 70. występował jako konferansjer sceniczny m.in. Ireny Jarockiej i Anny Jantar, a w TVP prowadził program rozrywkowy Telewizyjny Ekran Młodych. W styczniu 1976 roku podpisał list protestacyjny do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej[6]. W latach 80. prowadził kino objazdowe. Zagrał rolę Pawła w filmie Janusza Kijowskiego Kung-fu (1979).

W 1990 roku razem z Andrzejem Woyciechowskim współtworzył Radio Zet, werbując do pracy nowe pokolenie dziennikarzy m.in. Wojciecha Jagielskiego, Marzenę Chełminiak, Szymona Majewskiego oraz wielu innych. Był gospodarzem audycji Dzwonię do Pani, Pana w bardzo nietypowej sprawie (1990-2011), Wszystkie pytania świata. 28 czerwca 2013 roku został po 23 latach pracy zwolniony z Radia Zet[7].

W TVP prowadził także teleturnieje Miliard w rozumie, Złoty interes oraz 3 na 6. Odsunięty został z pracy w TVP po wystąpieniu w reklamie telewizyjnej. Pełnił też rolę Ojca Fouras w polskiej edycji Fort Boyard. Prowadził program Niesamowite Historie w TV Puls.

29 lutego 1992 roku poprowadził w Sali Kongresowej w Warszawie Galę Piosenki Popularnej i Chodnikowej. W 2000 wydał w Londynie książkę Jeden może, drugi nie.

W 2013 był komentatorem w programie TVN24 – Szkło kontaktowe[8].

We wrześniu 2013 rozpoczął pracę w Radiowej Jedynce[9]. Prowadził audycje Wszystko, co chciałbyś wiedzieć i nie boisz się zapytać, Ene due like fake... o książkach naszego dzieciństwa, Rewizja osobista, Weiss na wakacjach i Twarzą w twarz - próba bilansu. W połowie maja 2016[10] został zwolniony z Programu I Polskiego Radia[11].

Od 2017 jest współprowadzącym program publicystyczny Bez ograniczeń na antenie Superstacji[12].

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

W 2010 za swoją audycję Dzwonię do Pani, Pana w bardzo nietypowej sprawie otrzymał nagrodę w plebiscycie MediaTory – Studenckie Nagrody Dziennikarskie w kategorii ReformaTOR, przyznawaną dziennikarzom, którzy zmieniają rzeczywistość z dobrym skutkiem.

Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011)[13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Anna Bikont, Joanna Szczęsna: Salon Niezależnych. Kabaret polityczny. wyborcza.pl. [dostęp 3 stycznia 2015].
  2. ↑ Grób Oskara i Janiny Weissów w bazie cmentarzekomunalne.com.pl
  3. ↑ Uwaga! Kulisy sławy Janusza Weissa (pol.). W: player.pl [on-line]. [dostęp 2016-02-28].
  4. ↑ Zdjęcia klasowe na witrynie absolwentów
  5. ↑ J. Weiss, Jeden może, drugi nie, Londyn 2000, s. 248-250.
  6. ↑ Kultura 1976/03/342 Paryż 1976, s. 30.
  7. ↑ Janusz Weiss zwolniony z Radia Zet (dostęp: 1.07.2013)
  8. ↑ Janusz Weiss komentatorem “Szkła kontaktowego” w TVN24 (pol.). [dostęp 2016-04-29].
  9. ↑ Janusz Weiss debiutuje w radiowej Jedynce (pol.). [dostęp 2016-05-13].
  10. ↑ Zmiany w radiowej Jedynce: Tarka i Kilen wcześnie rano, Rachoń i Dąbrowska po południu (pol.). [dostęp 2016-05-13].
  11. ↑ Janusz Weiss zwolniony z Polskiego Radia. „Schemat jak w Radiu ZET” (pol.). [dostęp 2016-04-29].
  12. ↑ Janusz Weiss będzie współpracował z Superstacją, Press.pl [dostęp 2018-09-29] (pol.).
  13. ↑ M.P. z 2011 r. nr 107, poz. 1077

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Janusz_Weiss&oldid=56219886”