John C. Calhoun
| ||
 Wiceprezydent John Calhoun w 1849 roku | ||
| Data i miejsce urodzenia | 18 marca 1782 Abbeville | |
| Data i miejsce śmierci | 30 marca 1850 Waszyngton | |
| 7. wiceprezydent Stanów Zjednoczonych | ||
| Okres | od 4 marca 1825 do 28 grudnia 1832 | |
| Przynależność polityczna | Partia Demokratyczna | |
| Druga dama | Floride Calhoun | |
| Poprzednik | Daniel Tompkins | |
| Następca | Martin Van Buren | |
| sekretarz stanu USA | ||
| Okres | od 1 kwietnia 1844 do 10 marca 1845 | |
| Poprzednik | Abel P. Upshur | |
| Następca | James Buchanan | |
| sekretarz wojny USA | ||
| Okres | od 6 października 1817 do 4 marca 1825 | |
| Poprzednik | William H. Crawford | |
| Następca | James Barbour | |
| ||
John Caldwell Calhoun (ur. 18 marca 1782 w Abbeville w Karolinie Południowej , zm. 30 marca 1850 w Waszyngtonie) – amerykański polityk, działacz Partii Demokratyczno-Republikańskiej, 7. wiceprezydent Stanów Zjednoczonych.
W latach 1817-1825 był sekretarzem wojny w administracji prezydenta Jamesa Monroe, następnie wiceprezydentem przy prezydentach Johnie Quincy Adamsie i Andrew Jacksonie (od 1825); 28 grudnia 1832 był pierwszym wiceprezydentem USA w historii, który sam zrezygnował z pełnionej funkcji, gdy został senatorem z rodzinnego stanu Karolina Południowa.
W 1844 został sekretarzem stanu w administracji Johna Tylera (po tragicznej śmierci Abla P. Upshura); pełnił tę funkcję przez rok, do końca prezydentury Tylera. W 1957 Senat USA uznał Calhouna za jednego z pięciu najwybitniejszych senatorów w historii USA.
Najgorętszy zwolennik utrzymania niewolnictwa. Wobec napływających do Kongresu petycji o zniesienie niewolnictwa w Waszyngtonie i terytoriach kontrolowanych przez władze federalne doprowadził do uchwalenia ustaw kagańcowych (ang. gag laws) zabraniających dyskutowania sprawy niewolnictwa. Zakaz ten (naruszający wolność słowa i petycji gwarantowany przez 1 Poprawkę) uchylony został w 1844 dzięki agitacji byłego prezydenta Johna Quincy Adamsa[1]. Calhoun sprzeciwił się też projektowi Wilmota, zakazującemu wprowadzenia niewolnictwa na tereny zdobyte w wojnie z Meksykiem[2]. Oponował też przeciw kompromisowi 1850 który ograniczał ekspansję niewolnictwa, jego mowę w tej sprawie trzeba było odczytać gdyż on sam był już poważnie chory i wkrótce potem zmarł[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Biografia w Biographical Directory of the United States Congress (ang.)
- Biografia Senat Stanów Zjednoczonych (ang.)
- Biografia Office of the Historian, Bureau of Public Affairs, Departament Stanu Stanów Zjednoczonych (ang.)
| ||||||||||||||||
.svg)
| ||||||
| ||||||||||||
| ||||||||||||
| ||||||||||||
| ||||||||||||
