Przejdź do zawartości

Józef Alfred Potocki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Alfred Potocki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 kwietnia 1895
Szepetówka, gubernia podolska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

12 września 1968
Lozanna, Szwajcaria

Chargé d’affaires RP w Hiszpanii
Okres

od 1 czerwca 1944
do listopad 1955

Poprzednik

Marian Szumlakowski (poseł)

Następca

Marian Szumlakowski (chargé d’affaires Rządu RP na uchodźstwie)

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Srebrny za Długoletnią Służbę Medal Brązowy za Długoletnią Służbę Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Korony Włoch Wielki Oficer Orderu Oranje-Nassau (Holandia) Komandor Orderu Korony Włoch Komandor Orderu Korony Rumunii Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Chrystusa Komandor Orderu Krzyża Południa (Brazylia) Wielka Wstęga Orderu Gwiazdy (Afganistan)
Józef Alfred Henryk Potocki
ilustracja
Herb
Pilawa
Rodzina

Potoccy

Ojciec

Józef Mikołaj Ksawery Potocki

Matka

Helena Augusta Radziwiłł

Żona

Krystyna Maria Radziwiłł

Dzieci

z Krystyną Marią Radziwiłł:
Anna Maria Gabriela Potocka
Dorota Potocka
Izabela Maria Potocka
Piotr Stanisław Józef Potocki-Radziwiłł

Józef Alfred Potocki h. Pilawa (ur. 27 marca?/8 kwietnia 1895 w Szepietówce, zm. 12 września 1968 w Lozannie) – hrabia[1], dyplomata polski.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Józefa Mikołaja i Heleny Augusty z książąt Radziwiłłów[2]. Ukończył Balliol College w Oksfordzie i szkołę wojskową w Sankt Petersburgu. W 1914 r. działał w Komitecie Pomocy Sanitarnej w Warszawie. W latach 1915–1917 żołnierz armii rosyjskiej, później III Korpusu Polskiego gen. E. Michaelisa. W latach 1918–1919 attaché Komitetu Narodowego Polskiego w Londynie. W myśl zatwierdzonej przez cara Mikołaja II ordynacji koreckiej, miał ją objąć w chwili śmierci ojca – obejmowałaby wtedy ok. 24 000 ha ziemi. Dobra te jednak przepadły w większości w wyniku pokoju ryskiego.

Od 24 maja 1919 r. do maja 1922 r. sekretarz poselstwa w Londynie. W latach 1922–1929 urzędnik Wydziału Zachodniego Departamentu Polityczno-Ekonomicznego MSZ w Warszawie. 1929–1932 radca poselstwa, potem ambasady w Londynie, w latach 1932–1934 radca ambasady RP w Londynie, od lutego 1934 wicedyrektor Departamentu Politycznego i naczelnik Wydziału Zachodniego MSZ (następca Józefa Lipskiego). W latach 1939–1940 minister pełnomocny w Paryżu i Angers[3]. 2 listopada 1943 otrzymał nominację na posła w Hiszpanii w miejsce Mariana Szumlakowskiego, ten jednak odmówił przekazania funkcji poselskich i stanowisko w Madrycie Potocki objął dopiero 1 czerwca 1944 jako chargé d’affaires; pozostał nadal delegatem Polskiego Czerwonego Krzyża na Portugalię. Rząd Państwa Hiszpańskiego utrzymał stosunki dyplomatyczne z Rządem RP na uchodźstwie po 1945. Misję w Madrycie Potocki pełnił do listopada 1955.

W latach 20. XX wieku wraz z bratem Romanem założył, z materiału hodowlanego pochodzącego z Antonin, stadninę koni czystej krwi arabskiej w Deraźnem na Wołyniu, uznawaną za jedną z lepszych w Polsce. Był zięciem ks. Janusza Radziwiłła z Ołyki, jednego z przywódców obozu konserwatywnego w Polsce.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 743.
  2. a b c d e f Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 591.
  3. Eugeniusz Romer, Pamiętnik paryski (1918–1919), Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław·Warszawa·Kraków·Gdańsk·Łódź 1989, przypis red. nr 1036, s. 257, ISBN 83-04-03052-7.
  4. M.P. z 1998 r. nr 38, poz. 522 „za wybitne zasługi w długoletniej służbie dyplomatycznej”.
  5. Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 1, s. 12, 1939. 
  6. a b c d e f g h i j Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 czerwca 1939. Warszawa: Stowarzyszenie „Samopomoc Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej”, 1939, s. 228. [dostęp 2023-01-31].
  7. M.P. z 1927 r. nr 258, poz. 708 „za owocną działalność na polu dyplomatycznem”.
  8. M.P. z 1998 r. nr 20, poz. 293 „za wybitne zasługi w długoletniej służbie dyplomatycznej”.
  9. Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 9, s. 232, 1936. 
  10. Zezwolenie na przyjęcie odznaczeń cudzoziemskich. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 4, s. 73, 1938. 
  11. Diário Oficial da União (DOU). 1934-10-26. [dostęp 2014-06-22]. (port.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]