Kamienica Thomasa Frankowskiego w Bydgoszczy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica Thomasa Frankowskiego w Bydgoszczy
Symbol zabytku nr rej. A/1582 z 16.02.2011 [1]
Ilustracja
Widok od ul. Gdańskiej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Bydgoszcz

Adres

ul. Gdańska 28

Styl architektoniczny

historyzm malowniczy

Architekt

Fritz Weidner

Kondygnacje

4

Rozpoczęcie budowy

1897

Ukończenie budowy

1898

Pierwszy właściciel

Thomas Frankowski

Położenie na mapie Bydgoszczy
Mapa konturowa Bydgoszczy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Thomasa Frankowskiego w Bydgoszczy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica Thomasa Frankowskiego w Bydgoszczy”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Thomasa Frankowskiego w Bydgoszczy”
Ziemia53°07′42″N 18°00′22″E/53,128333 18,006111

Kamienica Thomasa Frankowskiego w Bydgoszczykamienica położona w Bydgoszczy przy ul. Gdańskiej 28.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Budynek stoi we wschodniej pierzei ul. Gdańskiej, w pobliżu skrzyżowania z ul. Krasińskiego.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Kamienicę wzniesiono w latach 1897–1898 dla rzeźnika Thomasa Frankowskiego, według projektu architekta Fritza Weidnera. Dom powstał na miejscu wcześniejszej zabudowy, pochodzącej z 3. ćwierci XIX wieku.

Od około 1909 roku w budynku mieściła się siedziba działającego od 1892 roku na mocy państwowej koncesji Bydgoskiego Instytutu Nauki Handlu Józefa Madejewskiego. Placówka dydaktyczna prowadziła kursy rachunkowości, geografii handlu, nowoczesnej korespondencji, stenografii i maszynopisania. W okresie międzywojennym w budynku działała firma Seifert & Forster zajmująca się produkcją i sprzedażą rowerów.

Kamienica prezentuje formy architektury malowniczej w fazie przejściowej między eklektyzmem, a secesją. Całość elewacji jest w celowy sposób zakomponowana asymetrycznie, co jest środkiem wyrazu architekta, odejścia od dekoracji sztukatorskiej na rzecz dekoracyjnego rozmieszczenia elementów architektonicznych: okien, arkadowych loggii, wykuszy, balkonów, szczytów i daszków[2].

We wnętrzach zachowała się oryginalna klatka schodowa, drzwi oraz dekoracyjne witraże.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo kujawsko-pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
  2. Jastrzębska-Puzowska Iwona: Poglądy artystyczne i twórczość bydgoskiego architekta Fritza Weidnera. [w.] Materiały do dziejów kultury i sztuki Bydgoszczy i regionu. zeszyt 5. Pracownia Dokumentacji i Popularyzacji Zabytków Wojewódzkiego Ośrodka Kultury w Bydgoszczy. Bydgoszcz 2000

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bręczewska-Kulesza Daria, Derkowska-Kostkowska Bogna, Wysocka A., [i inni]: Ulica Gdańska. Przewodnik historyczny, Bydgoszcz 2003