Kamienica Maxa Rosentala w Bydgoszczy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica Maxa Rosenthala w Bydgoszczy
Symbol zabytku nr rej. A/473/1 z 26 sierpnia 1996[1]
Ilustracja
Widok od ul. Gdańskiej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Bydgoszcz

Adres

ul. Gdańska 42

Typ budynku

kamienica

Styl architektoniczny

styl malowniczy

Architekt

Fritz Weidner

Kondygnacje

5

Rozpoczęcie budowy

1905

Ukończenie budowy

1906

Pierwszy właściciel

Max Rosenthal

Położenie na mapie Bydgoszczy
Mapa konturowa Bydgoszczy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Maxa Rosenthala w Bydgoszczy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica Maxa Rosenthala w Bydgoszczy”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Maxa Rosenthala w Bydgoszczy”
Ziemia53°07′45″N 18°00′26″E/53,129167 18,007222

Kamienica Maxa Rosenthala w Bydgoszczy – zabytkowa kamienica w Bydgoszczy.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Budynek stoi we wschodniej pierzei ul. Gdańskiej, między ul. Krasińskiego, a ul. Słowackiego.

Charakterystyka[2][edytuj | edytuj kod]

Budynek wzniesiony został w latach 1905–1906 w miejscu domu pochodzącego z 1874 roku. Autorem projektu był architekt Fritz Weidner, inwestorem natomiast kupiec Max Rosenthal. Od początku w budynku mieścił się salon mody męskiej Friedricha Herzera oferujący elegancką odzież, mundury, stroje sportowe itp.

Kamienica, w założeniu wielkomiejska odzwierciedla nowe trendy artystyczne w architekturze pierwszego dziesięciolecia XX wieku w Niemczech, gdzie dekoracja sztukatorska zostaje zredukowana do minimum, a najważniejszym środkiem artystycznym stał się układ elementów architektonicznych składających się na fasadę. Ton elewacji nadaje para połączonych balkonami wykuszy, wspartych na masywnych kroksztynach. Całość zwieńczono mansardowym dachem z półkoliście wyłamanym szczytem. We wnętrzach zachowały piece kaflowe, na klatkach schodowych okna z witrażami oraz szyby wind.

Zabudowa parceli pochodzi z czasów powstania budynku frontowego i sięga aż po ulicę Libelta, gdzie murowane ogrodzenie pochodzące z 1907 roku otwiera się na ulicę żelazną, dekoracyjną bramą.

W 2019 przeprowadzono remont budynku[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo kujawsko-pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2014-02-28].
  2. Bręczewska-Kulesza Daria, Derkowska-Kostkowska Bogna, Wysocka A., [i inni]: Ulica Gdańska. Przewodnik historyczny, Bydgoszcz 2003
  3. 1,4 mln zł na remonty zabytków. Co wypiękniało w Bydgoszczy w zeszłym roku?

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bręczewska-Kulesza Daria, Derkowska-Kostkowska Bogna, Wysocka A., [i inni]: Ulica Gdańska. Przewodnik historyczny, Bydgoszcz 2003