Kościół św. Jana Chrzciciela w Gołkowicach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Jana Chrzciciela
w Gołkowicach
809/64 z dnia 16 kwietnia 1964 roku[1]
Kościół filialny
Ilustracja
Wygląd kościoła
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Miejscowość

Gołkowice

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Świętej Trójcy i NMP Różańcowej w Byczynie

Wezwanie

św. Jana Chrzciciela

Położenie na mapie gminy Byczyna
Mapa konturowa gminy Byczyna, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jana Chrzcicielaw Gołkowicach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jana Chrzcicielaw Gołkowicach”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jana Chrzcicielaw Gołkowicach”
Położenie na mapie powiatu kluczborskiego
Mapa konturowa powiatu kluczborskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jana Chrzcicielaw Gołkowicach”
Ziemia51°08′22,81″N 18°11′55,28″E/51,139670 18,198690
Strona internetowa

Kościół św. Jana Chrzcicielazabytkowa, drewniana świątynia, znajdująca się w Gołkowicach w powiecie kluczborskim, należąca do parafii Świętej Trójcy i Najświętszej Maryi Panny Różańcowej w Byczynie. Kościół wpisany jest pod numerem 809/64 z dnia 16 kwietnia 1964 roku do rejestru zabytków prowadzonego przez Narodowy Instytut Dziedzictwa[3].

Historia kościoła[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy kościół drewniany miał istnieć w Gołkowicach już w średniowieczu. W XVI wieku przeszedł w ręce protestantów. Obecny wybudowany został w 1766 roku w miejscu dawnego i wówczas pełnił funkcję świątyni ewangelickiej. W 1933 roku konserwator nyski Lukas Mrzyglód odnowił ołtarz pochodzący z lat 1450–1480. W latach 70. XX wieku został on przeniesiony do opolskiej katedry. Po zakończeniu II wojny światowej kościół przejęli katolicy. Obiekt ucierpiał podczas powodzi stulecia w lipcu 1997 roku. Zalane zostało prezbiterium i zapadła się podłoga. Przez wiele lat nie przeprowadzano poważniejszych remontów świątyni. Na początku lat 90. XX wieku naprawiono poszycie (gonty) dachu, a w 2013 roku dokładnie go oczyszczono[4].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Wieża kościoła

Kościół jest orientowany, konstrukcji zrębowej, na ceglanej podmurówce. Znajdująca się nad głównym wejściem kwadratowa wieża wybudowaną na słup, nakryta jest baniastym hełmem z latarnią. Dachy budynku przykryto gontem, o konstrukcji siodłowej, tylko nad zakrystią dach jest trójspadowy[5].

Wnętrze kościoła[edytuj | edytuj kod]

Prezbiterium zamknięto trójbocznie, do niego przylega prostokątna zakrystia – stropy wewnątrz kościoła są płaskie. Wyposażenie pochodzi głównie z okresu baroku - zarówno ołtarz główny autorstwa Jana Sternberga (z 1768 roku), jak i ambona ludowa (z XVII wieku). W tęczy znajduje się belka z datą budowy kościoła (1766), a w zwieńczeniu kuta chorągiewka z datą 1767[4]. Wśród pozostałych zabytkowych elementów wyposażenia są m.in.:

  • prospekt organowy z początków XVIII wieku,
  • anioł chrzcielny z muszlą i kartuszem herbowym Frankenbergów z 1768 roku,
  • ława kolatorska z 1 połowy XVIII wieku,
  • ławy z XVIII wieku,
  • dwie chrzcielnice, z których jedna pochodzi z przełomu XVIII/XIX wieku, a druga – z 1 połowy XIX wieku,
  • gotycki tryptyk,
  • epitafia (wykonane przez Karola Magnusa von Götz oraz Gottlieba Lipińskiego)[4].

Chór muzyczny wsparty jest na dwóch słupach - na jego parapecie znajduje się rokokowa dekoracja[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]