Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Kościeniewiczach

Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski

A/18 z dnia 22.03.1966
Widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Kościeniewicze
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół łaciński
Parafia	Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Kościeniewiczach
Wezwanie	Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski
Wspomnienie liturgiczne	3 maja
Historia Data zakończenia budowy do 1682 Poprzednie wyznanie prawosławie Fundator Anna Rusiecka
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 1 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Piszczac Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski
Położenie na mapie Polski Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski
Położenie na mapie województwa lubelskiego Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski
Położenie na mapie powiatu bialskiego Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski
51°57′28,0″N 23°19′10,1″E

Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski – parafialny rzymskokatolicki kościół w Kościeniewiczach, wzniesiony w XVII w. jako cerkiew unicka. Od likwidacji unickiej diecezji chełmskiej w 1875 do 1921 była to cerkiew prawosławna.

Historia

Cerkiew została wzniesiona między 1673 a 1682 przez kasztelanową mińską Annę Rusiecką z Szujskich. Jej pierwszym patronem był błogosławiony Jozafat Kuncewicz. Wskutek likwidacji unickiej diecezji chełmskiej w 1875 miejscowa parafia została włączona do eparchii chełmsko-warszawskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, po tym wydarzeniu obiekt sakralny został gruntownie odnowiony. W latach 1906–1912 miał miejsce kolejny remont świątyni.

W 1921 budynek sakralny został zrewindykowany na rzecz Kościoła katolickiego i przekształcony w rzymskokatolicki kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, filialny względem parafii w Piszczacu. W 1930 kościeniewicka świątynia stała się kościołem parafialnym. W 1936 obiekt został pokryty blachą, w 1949 – rozbudowano zakrystię. Kolejne remonty miały miejsce w 1974 (odnowiono wówczas dach) oraz w latach 1985–1989 (odremontowano fasadę i wieżę).

Architektura

Dzwonnica

Dawna cerkiew w Kościeniewiczach jest budowlą orientowaną, drewnianą, o konstrukcji wieńcowej, oszalowaną z lisicami. Została zbudowana na podmurówce ceglanej. Obiekt jest trójdzielny, z prostokątnym i zamkniętym trójbocznie pomieszczeniem ołtarzowym, kwadratową nawą i niewielkim kwadratowym przedsionkiem, nad którym wznosi się wieża o konstrukcji słupowej. Okna budynku są zdwojone i ozdobnie obramowane. Na kościelnej kalenicy znajduje się sześcioboczna wieżyczka, zwieńczona hełmem w stylu neobarokowym. Dachy budynku kryte są blachą.

Ołtarz główny powstał prawdopodobnie w 1918, w stylu klasycystycznym. Na wyposażeniu obiektu znajduje się szereg utensyliów barokowych: XVIII-wieczne krucyfiks, monstrancja, feretron z obrazami Matki Bożej oraz proroka Eliasza, jak również waza z końca XVIII w. lub pocz. XIX w., użytkowana jako chrzcielnica. Z II poł. XIX w. pochodzi natomiast neogotycki kielich mszalny, zaś z początku wieku XX – krzyż procesyjny. Od zachodu w kościelnym wnętrzu znajduje się chór muzyczny.