Kodeks 068

Kodeks 068
Data powstania	V wiek
Rodzaj	Kodeks majuskułowy
Numer	068
Zawartość	Ewangelia Jana
Język	grecki
Rozmiary	26 × 24 cm
Typ tekstu	tekst mieszany
Kategoria	III
Data odkrycia	1847
Miejsce przechowywania	Biblioteka Brytyjska

Kodeks 068 (Gregory-Aland no. 068), ε 3 (von Soden) – grecki kodeks uncjalny Nowego Testamentu, paleograficznie datowany na V wiek. Obecnie przechowywany jest w Bibliotece Brytyjskiej (Add. 17136), w Londynie^[1].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Kodeks stanowiony jest przez 2 pergaminowe karty (26 na 24 cm), z tekstem Ewangelii Jana 13,16-27; 16,7-19. Karty zachowały się we fragmentarycznym stanie. Tekst pisany jest w dwóch kolumnach na stronę, 18 linijek w kolumnie^[1], wielką uncjałą^[2]. Interpunkcja jest rzadko stosowana. Zawiera podział na Sekcje Ammoniusza, Kanonów Euzebiusza brak^[2].

Zawiera

Jan 13,16-17.19-20.23-24.26-27; 16,7-9.12-13.15-16.18-19^[3]

Jest podwójnym palimpsestem, to znaczy tekst biblijny został nadpisany dwukrotnie, raz w IX wieku, a po raz drugi w X lub XI wieku. Oba górne teksty pisane są w języku syryjskim^[1], zawierają hymny Severusa^[2].

Tekst[edytuj | edytuj kod]

Grecki tekst kodeksu przekazuje tekst mieszany. Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii III^[1].

Jan 16:7-15
[πεμ]ψω αυτον [προ]ς υμας [και ελθ]ων εκει [νος] ελεγξει τον [κοσ]μον περι [αμαρ]τιας και [περ]ι δικαιοσυ νης και περι κρεισεως	ετι πολλα εχω λε γειν υμιν αλλ ου δυνασθαι βαστα ζειν αρτι οταν δε ελθη εκεινος το πνα της αλη θειας οδηγησει υμας εις πασαν την αληθειαν

Jan 16:15-19
Δια τουτο ειπον οτι εκ του εμου λαμβανει και α ναγγελει υμιν μεικρον και ουκ ετι θεωρειτε με και παλιν μεικρο και οψεσθαι με οτι υπαγω προς	τουτο [τι εστι] ο λεγει [το μικρο] ουκ οιδα[μεν τι] λαλει Εγνω [ο ις οτι η] θελον [αυτον ε] ρωταν και [ειπεν] αυτοις περι [του] του ζητειτε

Historia[edytuj | edytuj kod]

Rękopis został znaleziony w 1847 roku w klasztorze na Pustyni Nitryjskiej i przywieziony do Londynu. Obecnie przechowywany w British Library.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Lista kodeksów majuskułowych Nowego Testamentu

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 119. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Caspar René Gregory, Textkritik des Neuen Testaments, Leipzig 1900, Bd. 1, S. 54.
↑ Kurt Aland, Synopsis Quattuor Evangeliorum. Locis parallelis evangeliorum apocryphorum et patrum adhibitis edidit, Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 1996, p. XXII.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Konstantin von Tischendorf, Monumenta sacra et profana II (Leipzig: 1857), s. 311–312.
U. B. Schmid, D. C. Parker, W. J. Elliott, The Gospel according to St. John: The majuscules (Brill 2007), s. 59–60. [nowa rekonstrukcja tekstu]

[Aland-1] K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 119. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).

[Gregory-2] Caspar René Gregory, Textkritik des Neuen Testaments, Leipzig 1900, Bd. 1, S. 54.

[3] Kurt Aland, Synopsis Quattuor Evangeliorum. Locis parallelis evangeliorum apocryphorum et patrum adhibitis edidit, Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 1996, p. XXII.

[1]

[2]

[3]