Konstanty Drucki-Lubecki
| ||
![]() w stopniu majora WP | ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 13 marca 1893 Porochońsk, gubernia mińska, Imperium Rosyjskie | |
Data śmierci | kwiecień 1940, USRR, ZSRR | |
Przebieg służby | ||
Lata służby | 1914-1940 | |
Siły zbrojne | Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie | |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa • kampania wrześniowa | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Konstanty Maria Józef Drucki-Lubecki (ur. 13 marca 1893 w majątku Porochońsk, powiat Pińsk, zm. w 1940 w ZSRR) – książę herbu Druck, pułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, odznaczony Orderem Virtuti Militari. Ofiara zbrodni katyńskiej. Pośmiertnie awansowany do stopnia generała brygady.
Spis treści
Zarys biografii[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z ziemiańskiej (książęcej) rodziny Druckich-Lubeckich. Syn Hieronima i Marii z d. Gotzendorf-Grabowska. Absolwent Liceum w Carskim Siole (1914) i Oficerskiej Mikołajewskiej Szkoły Kawaleryjskiej. Podczas I wojny światowej służył w armii rosyjskiej (pod koniec służby podporucznik w 12 pułku huzarów), był ranny. Od grudnia 1917 roku żołnierz szwadronu polskiego pod dowództwem rotmistrza Konstantego Plisowskiego w Odessie[1]. W okresie od 4 stycznia do 5 marca wziął udział w przeprawie 4 szwadronu ułanów pod dowództwem rtm. Kazimierza Plisowskiego z Odessy do Bobrujska gdzie mobilizowano oddziały I Korpusu Polskiego. Za wykazaną dzielność odznaczony Amarantową Wstążeczką przez gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego[2]. Od marca do maja 1918 roku służył w 3 pułku ułanów I Korpusu Polskiego na Wschodzie[1]. Pełnił również służbę w 13 pułku ułanów i 23 pułku ułanów w, którego barwach studiował w Wyższej Szkole Wojennej[1]. W latach 1918–1921 w oddziale konnym Samoobrony Wileńskiej (dochodząc do stanowiska dowódcy pułku). Jako rotmistrz w październiku 1920 roku dowodził szwadronem i po walkach umożliwił piechocie zajęcie linii demarkacyjnej w okolicy Mińska. Za ten czyn został odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy.
W okresie międzywojennym (lata 1925–1928[1]) był m.in. dyrektorem nauk[1] w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu, zastępcą dowódcy 13 pułku ułanów, od kwietnia 1929 do kwietnia 1932 roku dowódcą 2 pułku szwoleżerów, od 1932 do 1938 roku kierownikiem katedry taktyki w Wyższej Szkole Wojennej[1], od września 1938 roku[1] zastępcą dowódcy Wileńskiej Brygady Kawalerii, wreszcie dowódcą tej Brygady (sierpień 1939 r.[1]), którą dowodził w wojnie 1939 roku. 26 września 1939 roku został ranny we wsi Leszczesna, trafił do niewoli sowieckiej do więzienia NKWD w Samborze, w maju 1940 wraz z zgrupą oficerów m.in. z 26 pułku ułanów Wielkopolskich przewieziony do więzienia w Kijowie[3]. Zamordowany na terenie Ukraińskiej SRR prawdopodobnie w Kijowie, pochowany w lesie koło Bykowni[4]. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994[5]. Teren na którym został pochowany Drucki-Lubecki został przekształcony w 2012 w Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Naczelny Wódz, gen. broni Władysław Anders, awansował go pośmiertnie do stopnia generała brygady ze starszeństwem z 1 stycznia 1964 roku.
Autor podręczników i artykułów w prasie wojskowej, m.in. pracy (współautor Ziemowit Grabowski) "Taktyka kawalerii: wykłady 1 i 2 kursu" (Warszawa 1934) uznanej za podstawowy podręcznik do użytku wojskowego.
Awanse[edytuj | edytuj kod]
- Porucznik – 1917[1]
- Major – ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[1]
- Podpułkownik – 1 stycznia 1927[1]
- Pułkownik – 1 stycznia 1932[1]
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)[6]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1937)[7]
- Krzyż Walecznych – dwukrotnie
- Medal Niepodległości
- Złoty Krzyż Zasługi (1930)[8]
- Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej[9]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Srebrny Medal za Długoletnią Służbę
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
- Medal międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”
- Oficer Legii Honorowej
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l O kawalerii polskiej XX wieku s. 37
- ↑ Mariusz Patelski , Kawalerzysta, dowódca i wykładowca – szkic bo biografii gen. bryg. Konstantego Druckiego-Lubeckiego (1893-1940), „Wieki Stare i Nowe” 2018, t. 13, s. 154-183., 2018 .
- ↑ Zygmunt Godyń , Gen. bryg. Konstanty Drucki-Lubecki i jego losy w latach 1939-1940 „Przegląd Kawalerii i Broni Pancernej” 1974, nr 75, 1974 .
- ↑ Bykownia
- ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 20. [dostęp 22 listopada 2014].
- ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3363 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 39, poz. 1822)
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410
- ↑ 17 marca 1930 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska” M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143
- ↑ Rozporządzenie Ministra Spraw Wojskowych G.M.I.L. 1254 z 1926 r. (Dziennik Personalny z 1926 r. Nr 12, s. 70)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i popr., s. 89
- Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945, tom II, część 2, Koszalin 1993
- Cezary Leżeński / Lesław Kukawski: O kawalerii polskiej XX wieku. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 37. ISBN 83-04-03364-X.
- Tadeusz Jurga: Obrona Polski 1939. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1990, s. 763. ISBN 83-211-1096-7.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Członkowie Samoobrony Wileńskiej
- Druccy-Lubeccy
- Odznaczeni Krzyżem Kampanii Wrześniowej 1939 r.
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)
- Odznaczeni Krzyżem Zasługi Wojsk Litwy Środkowej
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Srebrnym Medalem za Długoletnią Służbę (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie kawalerii II Rzeczypospolitej
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani z Ukraińskiej Listy Katyńskiej
- Pochowani na Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni
- Polacy i obywatele polscy – więźniowie radzieckich więzień w okupowanej Polsce 1939–1945
- Polacy odznaczeni Medalem Zwycięstwa
- Polacy – Oficerowie Legii Honorowej
- Polacy – żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej
- Uczestnicy kampanii wrześniowej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej
- Urodzeni w 1893
- Zmarli w 1940