Krzysztof Biegun

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Biegun
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 maja 1994
Gilowice

Klub

LKS Sokół Szczyrk

Wzrost

170 cm[1]

Debiut w PŚ indywidualnie

16 lutego 2013 w Oberstdorfie (30. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

16 lutego 2013 w Oberstdorfie (30. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

24 listopada 2013 w Klingenthal (1. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

24 listopada 2013 w Klingenthal

Rekord życiowy

197,5 m na Heini-Klopfer-Skiflugschanze w Oberstdorfie (17 lutego 2013)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Val di Fiemme 2014 drużynowo
srebro Liberec 2013 drużynowo
Uniwersjada
złoto Trydent 2013 duża
złoto Trydent 2013 normalna druż.
srebro Trydent 2013 normalna
Olimpijski festiwal młodzieży Europy
złoto Liberec 2011 drużynowo
Letni Puchar Kontynentalny
brąz 3. miejsce
2013
Multimedia w Wikimedia Commons

Krzysztof Biegun (ur. 21 maja 1994 w Gilowicach[1]) – polski skoczek narciarski, złoty medalista drużynowego konkursu Zimowego Olimpijskiego Festiwalu Młodzieży Europy 2011, letni wicemistrz Polski 2012, reprezentant klubu LKS Sokół Szczyrk. Złoty medalista drużynowy mistrzostw świata juniorów z 2014 oraz srebrny z 2013 roku. Złoty i srebrny indywidualny oraz złoty drużynowy medalista Zimowej Uniwersjady 2013. Zwycięzca jednego konkursu Pucharu Świata.

W październiku 2018 ogłosił zakończenie kariery[2]. W sezonie 2020/2021 został asystentem trenera kadry młodzieżowej mężczyzn w skokach narciarskich[3].Od sezonu 2022/2023 trener bazowy w Szczyrku.

Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]

2010/2011[edytuj | edytuj kod]

8 stycznia 2011 zadebiutował w zawodach FIS Cup w Szczyrbskim Jeziorze, gdzie zajął 36. miejsce. Dzień później zdobył pierwszy punkt, plasując się na 30. pozycji. Później wystąpił na konkursie tej serii w Szczyrku, gdzie zajął 49. i 31. miejsce[4]. W klasyfikacji generalnej FIS Cupu 2010/2011 uplasował się na 258. miejscu[5].

15 lutego wystąpił w indywidualnym konkursie podczas Zimowego Olimpijskiego Festiwalu Młodzieży Europy 2011. Oddał skoki na odległość 81 m i 89,5 m, co dało mu 26. miejsce[6]. W konkursie drużynowym zdobył złoty medal[4].

2011/2012[edytuj | edytuj kod]

6 sierpnia 2011 po raz pierwszy zajął miejsce w pierwszej dziesiątce FIS Cup, dzięki zajęciu 8. miejsca w Szczyrku. Dzień później był 20[4]. 26 grudnia podczas mistrzostw Polski skoczył na 104,5 m i 86,5 m. Zajął 20. miejsce[7].

Biegun zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym 17 lutego 2012 w Oslo. W konkursach rozegranych w tym norweskim mieście zajął kolejno: 52., 43. i 54. miejsce. Natomiast w Wiśle był 66. W marcu wystąpił jeszcze w dwóch konkursach FIS Cup w Garmisch-Partenkirchen (uplasował się na 12. i 10. miejscu)[4].

2012/2013[edytuj | edytuj kod]

Został powołany do reprezentacji Polski w sezonie 2012/2013, przydzielono go do grupy B kadry młodzieżowej[8]. W lecie 2012 Biegun zdobył pierwsze punkty w Letnim Pucharze Kontynentalnym, 1 lipca 2012 za zajęcie 28. miejsca w Stams. Sześć dni później ukończył zawody w Kranju na dwunastym miejscu, skacząc na 107,5 m i 102 m, co było jego dotychczasowym najlepszym rezultatem w Pucharze Kontynentalnym[9]. 21 lipca 2012 zadebiutował w zawodach Letniego Grand Prix w Wiśle-Malince, gdzie oddał skoki na 120,5 m i 117,5 m. Zdobył zarazem pierwsze punkty, za 20. miejsce[10]. W zawodach LPK w Kuopio uplasował się na 13. i 8. lokacie. Następnie podczas LGP w Hakubie zajął miejsca poza pierwszą trzydziestką – był 38. i 46. 2 września zdobył srebrny medal Letnich Mistrzostw Polski 2012, skacząc na 126 m i 117,5 m[11].

W zimowym Pucharze Kontynentalnym Biegun zajął 23. miejsce. W początkowej części sezonu wystąpił w Zakopanem, gdzie w drugim konkursie był dziewiętnasty (w pierwszym został zdyskwalifikowany). Od zawodów w amerykańskim Iron Mountain gdzie zajął miejsca: 20., 7. i 17. był już wystawiany regularnie do zawodów PK, nie startując tylko Brotterode. W Wiśle po raz pierwszy stanął na podium – był trzeci po skokach na 124,5 m i 124 m. Do końca sezonu tylko dwukrotnie nie uplasował się w pierwszej dziesiątce konkursu.

W zawodach drużynowych na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2013 w Libercu zdobył srebrny medal[12]. 16 lutego zadebiutował w zawodach Pucharu Świata. Na skoczni mamuciej Heini-Klopfer-Skiflugschanze w Oberstdorfie zajął 30. miejsce po skokach na odległości 180 i 172 m[13].

2013/2014[edytuj | edytuj kod]

Biegun został powołany do kadry juniorów reprezentacji Polski w sezonie 2013/2014 prowadzonej przez Macieja Maciusiaka[14]. W pierwszych zawodach sezonu letniego, odbywających się na obiekcie HS 115 w Stams, zaliczanych do cyklu Letniego Pucharu Kontynentalnego 2013 Biegun odniósł zwycięstwo, oddając skoki na 113 m i 106 m[15]. Tydzień później w słoweńskim Kranj dwukrotnie stanął na podium, zajmując drugie miejsce. Po drugim konkursie objął prowadzenie w całym cyklu[16][17].

W odbywających się 28 lipca zawodach indywidualnych w Hinterzarten, zaliczanych do klasyfikacji Letniego Grand Prix 2013 zajął dwunaste miejsce, oddając skoki na 102,5 m i 103 m[18]. 2 sierpnia znalazł się w składzie reprezentacji Polski na konkurs drużynowy LGP w Wiśle[a]. Oddał skoki na 127,5 m i 128 m, a jego drużyna zwyciężyła w domowym konkursie[19]. W konkursie indywidualnym po raz pierwszy w karierze uplasował się w pierwszej dziesiątce, na siódmej pozycji. Skoczył na 127 m i 128,5 m[20], a w klasyfikacji generalnej awansował na dziewiątą lokatę[21]. Nie startował w dwóch następnych konkursach LGP i spadł w tym czasie na 14. pozycję w tabeli, ex aequo z Dienisem Korniłowem[22]. Powrócił do rywalizacji w tym letnim cyklu w zawodach odbywających się w Hakubie. W pierwszym z nich odniósł zwycięstwo, awansując z zajmowanego po pierwszej serii ósmego miejsca[23]. Oddał skoki na 130 m i 129 m i wyprzedził Simona Ammanna o pół punktu[24]. W drugim konkursie był szósty. Po japońskich konkursach zajmował czwarte miejsce w generalnej klasyfikacji LGP[25]. W Niżnym Tagile był ósmy na normalnym obiekcie, a na dużym po próbach na odległość 127 m i 125 m stanął na najniższym stopniu podium, ex aequo z Andersem Bardalem[26]. Zdobyte punkty pozwoliły mu na przesunięcie się na pozycję wicelidera Letniej Grand Prix, ze stratą 50 punktów do Andreasa Wellingera[27].

Polska reprezentacja nie wystąpiła na zawodach LGP w Ałmaty. Biegun spadł na piątą pozycję w klasyfikacji generalnej[28]. Tymczasem zakończyła się rywalizacja w Letnim Pucharze Kontynentalnym. Biegun, który wystąpił jedynie w pierwszych czterech konkursach zajął w klasyfikacji generalnej tegoż trzecią pozycję. Zdobył 292 pkt, jego strata do zwycięzcy, Marinusa Krausa wyniosła 117 pkt, do poprzedzającego go Jakuba Jandy – 109 pkt, a przewaga nad czwartym Klemensem Murańką – 19 pkt[29].

W inauguracyjnym, jednoseryjnym konkursie indywidualnym o Puchar Świata w sezonie 2013/2014 w Klingenthal odniósł, po skoku na 142,5 m, pierwsze w karierze zwycięstwo w zawodach tej rangi[30]. Tym samym został pierwszym liderem klasyfikacji generalnej PŚ w sezonie 2013/2014, a zarazem drugim Polakiem obok Adama Małysza, który mógł skakać w żółtym plastronie lidera. Jednocześnie został szóstym w historii polskim skoczkiem który wygrał konkurs PŚ. Tydzień później w Ruce uplasował się na osiemnastej pozycji po skokach na 128 m i 125 m. Zdobyte punkty pozwoliły mu na utrzymanie prowadzenia w klasyfikacji generalnej[31]. W konkursach w Lillehammer plasował się poza pierwszą trzydziestką, na 32. i 36. miejscu. Spadł na dziesiątą lokatę w klasyfikacji generalnej[32].

W konkursie indywidualnym na obiekcie normalnym rozegranym w ramach Zimowej Uniwersjady 2013 w Predazzo Biegun zdobył srebrny medal. Oddał skoki na 100 m i 101,5 m, a do zwycięzcy Samiego Niemiego stracił 3,1 pkt[33]. Podczas rozgrywanego 18 grudnia na tej samej skoczni konkursu drużynowego zdobył złoty medal[34]. W swoich próbach uzyskał 100m i 103,5m i indywidualnie był najlepszym skoczkiem konkursu[34]. Dwa dni później był najlepszy w zawodach indywidualnych na skoczni dużej[35]. Oddał skoki na odległość 129m i 127m i zwyciężył z przewagą 11,2 pkt nad drugim Samim Niemim[36].

Krzysztof Biegun znalazł się w składzie reprezentacji Polski na dwa pierwsze konkursy 62. Turnieju Czterech Skoczni[37]. W kwalifikacjach do konkursu w Oberstdorfie, po skoku na 133m, zajął 13. miejsce[38]. W pierwszej serii, rozgrywanej systemem KO, rywalizował z Gregorem Deschwandenem. Polak uzyskał 123m, co było wynikiem gorszym o 0,5m od próby Szwajcara, jednak wyższe noty i punkty za wiatr zapewniły Biegunowi awans do drugiej serii. Po pierwszej rundzie zajmował 28. miejsce[39]. W swojej drugiej próbie Biegun uzyskał 119,5m i zawody zakończył na 27. miejscu[40]. W kwalifikacjach do konkursu w Garmisch-Patrenkirchen zajął 20. miejsce po skoku na 131m[41]. W konkursie noworocznym rywalizował w parze z Tomazem Naglicem. Uzyskał 128m, wygrał ze Słoweńcem, po pierwszej serii zajmował 30. miejsce, ex aequo ze Stefanem Kraftem[42]. W drugim skoku Krzysztof Biegun uzyskał 126m i ostatecznie zajął niepunktowane, 31. miejsce pomimo występu w obu seriach[43]. Po dwóch konkursach zajmował 20. miejsce w klasyfikacji Turnieju Czterech Skoczni z dorobkiem 489 pkt[44]. Podczas rozgrywanych 3 stycznia kwalifikacji na skoczni Bergisel w Innsbrucku skoczył 113m i w efekcie nie awansował do konkursu[45]. W składzie polskiej drużyny na konkurs w Bischofshofen Bieguna zastąpił Piotr Żyła[46]. W klasyfikacji końcowej Turnieju Czterech Skoczni Krzysztof Biegun zajął 35. miejsce[47].

Podczas konkursów lotów na skoczni Kulm nie startował[48]. Krzysztof Biegun powrócił do rywalizacji w Pucharze Świata podczas konkursu w Wiśle[49]. W kwalifikacjach przeprowadzonych 16 stycznia oddał skok na 120,5m i zajął 29. miejsce[50]. W pierwszej serii rozgrywanego tego samego dnia konkursu uzyskał 127,5m i po skokach 50 zawodników zajmował 11 lokatę. W drugim skoku osiągnął 119m i zawody ukończył na 20. miejscu[51]. Dzień później rozegrano eliminacje do niedzielnego konkursu w Zakopanem. Biegun skoczył 117,5m, co dało mu 21. miejsce[52]. W rozegranym 19 stycznia jednoseryjnym konkursie na Wielkiej Krokwi zajął 15. miejsce, uzyskał odległość 126,5m[53]. Krzysztof Biegun został powołany do reprezentacji Polski na Mistrzostwa Świata Juniorów w Val di Fiemme[54]. Z powodu przygotowań do tej imprezy nie wystąpił w konkursach Pucharu Świata w Sapporo[55].

28 stycznia odbyły się pierwsze oficjalne treningi przed konkursami skoków na Mistrzostwach Świata Juniorów. W pierwszym uzyskał 93 metry i uplasował się na 11 pozycji, w drugim był 17 po skoku na 93,5m[56]. Następnego dnia oddał skoki na odległość 94,5m oraz 86,5m. Dały mu one odpowiednio 20. i 52. miejsce[57]. W pierwszej serii konkursu indywidualnego zajmował piąte miejsce po próbie o długości 90 m. W drugim skoku lądował siedem metrów dalej i ostatecznie był szósty[58]. W konkursie drużyn Polacy zdobyli złoty medal[b], a Biegun skakał na 92,5 m i 102 m[59].

Do końca sezonu startował w konkursach Pucharu Kontynentalnego – w Iron Mountain plasował się na 48. i 20. pozycji, w Seefeld nie punktował w obu konkursach, w Falun był 23. i 33. 9 marca w Zakopanem zajął najwyższe miejsce w sezonie. Po pierwszym skoku na 128 m był liderem[60], jednak drugi o długości 115,5 m zepchnął go na piąte miejsce. Dzień wcześniej był 21.. Sezon PK zakończył 38. miejscem w Niżnym Tagile[59].

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2014 Włochy Val di Fiemme/Predazzo – 6. miejsce

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2013 Czechy Liberec – srebrny medal[c]
2014 Włochy Val di Fiemme/Predazzo – złoty medal[b]

Starty K. Bieguna na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
2.srebro 26 stycznia 2013 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 druż.[c] 98,0 m 96,5 m 1062,0 pkt (257,5 pkt) 24,5 pkt Słowenia
6. 31 stycznia 2014 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 90,0 m 97,0 m 224,2 pkt 7,3 pkt Jakub Wolny
1.złoto 1 lutego 2014 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż.[b] 92,5 m 102,0 m 1027,0 pkt (255,6 pkt) –

Uniwersjada[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2013 Włochy Trydent/Predazzo – srebrny medal (K-95), złoty medal (K-120)

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2013 Włochy Trydent/Predazzo – złoty medal[d]

Starty K. Bieguna na uniwersjadzie – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
2.srebro 14 grudnia 2013 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 100,0 m 101,5 m 267,2 pkt 3,1 pkt Sami Niemi
1.złoto 18 grudnia 2013 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż.[d] 100,0 m 103,5 m 755,5 pkt (264,3 pkt) –
1.złoto 20 grudnia 2013 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 indywid. 129,0 m 127,0 m 278,6 pkt –

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2011 Czechy Liberec – 26. miejsce

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2011 Czechy Liberec – złoty medal[e]

Starty K. Bieguna na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
26. 15 lutego 2011 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 81,0 m 89,5 m 204,0 pkt 90,5 pkt Jarkko Määttä
1. 17 lutego 2011 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 druż.[e] 94,0 m 84,0 m 913,5 pkt (220,5 pkt) —

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[61]
2012/2013 81.
2013/2014 35.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 24 listopada 2013 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 142,5 m — 135,8 pkt —

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 24 listopada 2013 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 142,5 m — 135,8 pkt 1. —

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

Źródło[62]
Sezon 2012/2013
Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Ruka HS142 Krasnaja Polana HS106 Krasnaja Polana HS106 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Harrachov HS205 Harrachov HS205 Klingenthal HS140 Oberstdorf HS213 Lahti HS130 Kuopio HS127 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS215 Planica HS215 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 30 - - - - - - 1
Sezon 2013/2014
Klingenthal HS140 Ruka HS142 Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS200 Bad Mitterndorf HS200 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Willingen HS145 Willingen HS145 Falun HS134 Lahti HS130 Lahti HS130 Kuopio HS127 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS139 Planica HS139 punkty
1 18 32 36 - - - - 27 31 q - - - 20 15 - - - - - - - - - - - - 144
Sezon 2014/2015
Klingenthal HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS225 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Willingen HS145 Willingen HS145 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Kuopio HS100 Trondheim HS140 Oslo HS134 Oslo HS134 Planica HS225 Planica HS225 punkty
- 43 45 - - - - - - - - q q - - - - - - - - - q 33 - - - - - - - 0
Sezon 2015/2016
Klingenthal HS140 Lillehammer HS100 Lillehammer HS100 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Willingen HS145 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Lahti HS100 Kuopio HS127 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Wisła HS134 Titisee-Neustadt HS142 Planica HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
- - - - - - - - - - - - 39 - - - - - - - - - - - q - - - - 0
Sezon 2016/2017
Ruka HS142 Ruka HS142 Klingenthal HS140 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS225 Oberstdorf HS225 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Pjongczang HS140 Pjongczang HS109 Oslo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
- - - - - - - - - - - q q - - - - - - - - - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[61]
2013/2014 35.

Puchar Świata w lotach[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[61]
2012/2013 58.

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[63]
2012 67.
2013 5.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Grand Prix chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 23 sierpnia 2013 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 130,0 m 129,0 m 264,6 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Grand Prix chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 23 sierpnia 2013 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 130,0 m 129,0 m 264,6 pkt 1. —
2. 15 września 2013 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 127,0 m 125,0 m 259,9 pkt 3. 8,4 pkt Jakub Janda

Miejsca na podium w konkursach drużynowych LGP chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skład Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 2 sierpnia 2013 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 druż.[a] 127,5 m 128,5 m 1058,4 pkt (261,6 pkt) 1. —

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP[edytuj | edytuj kod]

Źródło[62]
2012
Wisła HS134 Courchevel HS132 Hinterzarten HS108 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
20 - - 38 46 - - - - 11
2013
Hinterzarten HS108 Wisła HS134 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Klingenthal HS140 punkty
12 7 - - 1 6 8 3 - - - 290
2014
Wisła HS134 Einsiedeln HS117 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
33 - - 36 40 - - - - 0
2015
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS106 Czajkowskij HS140 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 punkty
q - - - - - - - - - - 0
2017
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - 33 52 - - 0
2018
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Courchevel HS135 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS94 punkty
- - - - 37 33 - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce Źr.
2012/2013 23. [64]
2013/2014 60. [65]
2014/2015 20.
2015/2016 51.
2016/2017 54.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 7 lutego 2015 Niemcy Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 112,5 m 118,0 m 272,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 23 lutego 2013 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 124,5 m 124,0 m 245,8 pkt 3. 6,8 pkt Danny Queck
2. 7 lutego 2015 Niemcy Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 112,5 m 118,0 m 272,9 pkt 1. —
3. 1 marca 2015 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 119,5 m 121,0 m 219,9 pkt 3. 1,1 pkt Halvor Egner Granerud
4. 17 grudnia 2016 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 128,0 m — 121,0 pkt 3. 19,8 pkt Ulrich Wohlgenannt

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

Źródło[62]
Sezon 2011/2012
Rovaniemi HS100 Rovaniemi HS100 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Erzurum HS109 Erzurum HS140 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Iron Mountain HS133 Oslo HS106 Oslo HS106 Oslo HS106 Wisła HS134 Wisła HS134 Predazzo HS134 Predazzo HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - 52 43 54 66 - - - - - 0
Sezon 2012/2013
Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Planica HS139 Planica HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Wisła HS134 Wisła HS134 Liberec HS100 Liberec HS100 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Niżny Tagił HS100 Niżny Tagił HS100 punkty
- - - - dq 19 - - - - - - - - - 20 7 17 - - 3 10 5 59 6 12 9 9 324
Sezon 2013/2014
Rena HS111 Rena HS111 Lahti HS130 Lahti HS130 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Courchevel HS96 Courchevel HS96 Sapporo HS100 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Seefeld HS109 Seefeld HS109 Falun HS100 Falun HS100 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Niżny Tagił HS134 punkty
- - - - - - - - - - - - 48 20 - - - 44 46 23 33 21 5 38 74
Sezon 2014/2015
Rena HS111 Rena HS139 Rena HS139 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Wisła HS134 Wisła HS134 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Planica HS139 Planica HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Brotterode HS117 Lahti HS130 Lahti HS130 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Seefeld HS109 Seefeld HS109 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 punkty
37 50 39 23 19 56 25 - - - - - 15 16 1 - - 30 35 11 6 3 27 25 12 8 346
Sezon 2015/2016
Rena HS111 Rena HS111 Rena HS139 Rovaniemi HS100 Rovaniemi HS100 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Garmisch-Partenkirchen HS140 Willingen HS145 Willingen HS145 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Planica HS139 Planica HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 punkty
41 41 46 46 36 - - 45 41 23 19 - - - 23 17 dq 19 18 10 dq 23 10 - - 34 30 128
Sezon 2016/2017
Vikersund HS117 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Garmisch-Partenkirchen HS140 Garmisch-Partenkirchen HS140 Sapporo HS100 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Erzurum HS140 Erzurum HS109 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Planica HS139 Planica HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Czajkowskij HS106 Czajkowskij HS106 punkty
20 26 37 3 40 23 37 42 23 - - 35 49 33 41 47 - - - - - - - - - - 31 34 - - 92
Sezon 2017/2018
Whistler HS104 Whistler HS104 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Erzurum HS140 Erzurum HS140 Sapporo HS100 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Planica HS138 Planica HS138 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Czajkowskij HS140 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 59 - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce Źr.
2012 21. [66]
2013 3. [67]
2014 38. [65]
2015 40.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 29 czerwca 2013 Austria Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 113,0 m 106,0 m 243,7 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 29 czerwca 2013 Austria Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 113,0 m 106,0 m 243,7 pkt 1. —
2. 6 lipca 2013 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 103,5 m 110,5 m 254,7 pkt 2. 3,9 pkt Jakub Janda
3. 7 lipca 2013 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 104,5 m 110,5 m 251,5 pkt 2. 2,5 pkt Nejc Dežman

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

Źródło[62]
2012
Stams HS115 Stams HS115 Kranj HS109 Kranj HS109 Krasnaja Polana HS140 Krasnaja Polana HS140 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
44 28 12 37 38 40 13 8 55 45 10 15 37 10 145
2013
Stams HS115 Stams HS115 Kranj HS109 Kranj HS109 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
1 8 2 2 - - - - - - 292
2014
Kranj HS109 Kranj HS109 Wisła HS134 Wisła HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Stams HS115 Stams HS115 Trondheim HS140 Trondheim HS140 punkty
- - 32 5 12 25 - - 40 40 25 30 28 24 90
2015
Kranj HS109 Kranj HS109 Wisła HS134 Wisła HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Stams HS115 Stams HS115 Oslo HS106 Oslo HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
dq 17 10 27 - - - - 28 41 17 26 21 28 79
2016
Kranj HS109 Kranj HS109 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Stams HS115 Stams HS115 Wisła HS134 Wisła HS134 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
38 38 - - - - - - - - - - - - 0
2017
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczyrk HS106 Wisła HS134 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Stams HS115 Stams HS115 Trondheim HS138 Trondheim HS138 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - 39 46 - - - - - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[68]
2010/2011 258.
2011/2012 46.
2017/2018 88.
2018/2019 82.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu[edytuj | edytuj kod]

Źródło[62]
Sezon 2010/2011
Villach HS98 Villach HS98 Szczyrbskie Jezioro HS100 Szczyrbskie Jezioro HS100 Örnsköldsvik HS100 Örnsköldsvik HS100 Falun HS98 Falun HS98 Einsiedeln HS117 Einsiedeln HS117 Notodden HS100 Notodden HS100 Szczyrbskie Jezioro HS100 Szczyrbskie Jezioro HS100 Szczyrk HS106 Szczyrk HS106 Kranj HS109 Kranj HS109 Ramsau HS98 Ramsau HS98 Ruhpolding HS128 Ruhpolding HS128 Zaō HS100 Zaō HS100 punkty
- - - - - - - - - - - - 36 30 49 31 - - - - - - - - 1
Sezon 2011/2012
Villach HS98 Villach HS98 Gérardmer HS72 Gérardmer HS72 Szczyrk HS106 Szczyrk HS106 Einsiedeln HS117 Einsiedeln HS117 Notodden HS100 Notodden HS100 Predazzo HS106 Predazzo HS106 Szczyrk HS106 Szczyrk HS106 Kranj HS109 Kranj HS109 Liberec HS100 Brattleboro HS98 Brattleboro HS98 Baiersbronn HS90 Baiersbronn HS90 Garmisch-Partenkirchen HS140 Garmisch-Partenkirchen HS140 punkty
- - - - 8 20 - - - - - - 38 7 - - - - - - - 12 10 127
Sezon 2016/2017
Villach HS98 Villach HS98 Szczyrk HS106 Szczyrk HS106 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Einsiedeln HS117 Einsiedeln HS117 Hinterzarten HS108 Hinterzarten HS108 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Notodden HS98 Notodden HS98 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Eau Claire HS95 Eau Claire HS95 Sapporo HS100 Sapporo HS134 punkty
- - 44 41 - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2017/2018
Villach HS98 Villach HS98 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Kandersteg HS106 Kandersteg HS106 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Whistler HS104 Whistler HS104 Notodden HS100 Notodden HS100 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Planica HS102 Planica HS102 Rastbüchl HS78 Rastbüchl HS78 Villach HS98 Villach HS98 Falun HS100 punkty
- - 16 14 - - 39 36 - - - - 29 30 42 45 - - - - - 36
Sezon 2018/2019
Villach HS98 Villach HS98 Szczyrk HS106 Szczyrk HS106 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Notodden HS100 Notodden HS100 Park City HS100 Park City HS100 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Planica HS102 Planica HS102 Rastbüchl HS78 Rastbüchl HS78 Villach HS98 Villach HS98 punkty
43 28 15 13 - - - - - - - - - - - - - - 39
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Mistrzostwa Polski[edytuj | edytuj kod]

Zimowe mistrzostwa Polski seniorów (indywidualnie)[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie[69].

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
61. 14 lutego 2009 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 65,0 m — 1,0 pkt 230,4 pkt Kamil Stoch
51. 26 grudnia 2010 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 indywid. 85,5 m — 40,9 pkt 231,7 pkt Adam Małysz
27. 19 lutego 2011 Polska Szczyrk Skalite K-95 HS-106 indywid. 88,0 m 84,5 m 182,5 pkt 76,0 pkt Kamil Stoch
20. 26 grudnia 2012 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 104,5 m 86,5 m 136,5 pkt 152,7 pkt Kamil Stoch
25. 25 marca 2012 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 indywid. 110,0 m 91,0 m 144,8 pkt 141,1 pkt Kamil Stoch
5. 27 marca 2013 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 127,0 m 126,5 m 286,6 pkt 30,2 pkt Maciej Kot
10. 23 grudnia 2014 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 114,0 m 115,0 m 203,7 pkt 51,4 pkt Piotr Żyła
5. 24 marca 2015 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 indywid. 116,5 m 140,5 m 251,6 pkt 59,1 pkt Kamil Stoch
18. 22 marca 2016 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 115,0 m 113,0 m 200,4 pkt 73,0 pkt Maciej Kot
10. 26 grudnia 2017 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 93,0 m 117,0 m 164,5 pkt 89,8 pkt Stefan Hula

Letnie mistrzostwa Polski seniorów (indywidualnie)[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie[69].

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
59. 10 października 2009 Polska Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 indywid. 62,0 m — 61,5 pkt 184,5 pkt Adam Małysz
31. 23 lipca 2010 Polska Szczyrk Skalite K-95 HS-106 indywid. 72,0 m — 62,0 pkt 200,5 pkt Adam Małysz
39. 17 września 2011 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 indywid. 93,5 m — 60,3 pkt 193,1 pkt Kamil Stoch
2. 2 września 2012 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 126,0 m 117,5 m 234,8 pkt 20,9 pkt Maciej Kot
2. 1 września 2013 Polska Szczyrk Skalite K-95 HS-106 indywid. 99,0 m 101,5 m 261,5 pkt 5,0 pkt Dawid Kubacki
11. 8 września 2013 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 indywid. 121,0 m 121,0 m 231,6 pkt 32,2 pkt Jan Ziobro
7. 19 lipca 2014 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 123,0 m 123,0 m 237,8 pkt 41,8 pkt Kamil Stoch
6. 11 października 2014 Polska Szczyrk Skalite K-95 HS-106 indywid. 96,0 m 97,0 m 234,5 pkt 41,5 pkt Piotr Żyła
12. 18 lipca 2015 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 113,0 m 115,5 m 204,3 pkt 62,3 pkt Dawid Kubacki
10. 9 października 2015 Polska Szczyrk Skalite K-95 HS-106 indywid. 97,5 m 96,0 m 235,0 pkt 33,5 pkt Dawid Kubacki
17. 8 października 2016 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 indywid. 112,5 m 108,5 m 194,0 pkt 98,4 pkt Maciej Kot

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Skład zespołu: Maciej Kot, Krzysztof Biegun, Dawid Kubacki, Kamil Stoch
  2. ↑ a b c Skład zespołu: Jakub Wolny, Aleksander Zniszczoł, Krzysztof Biegun, Klemens Murańka
  3. ↑ a b Skład zespołu: Bartłomiej Kłusek, Krzysztof Biegun, Aleksander Zniszczoł, Klemens Murańka
  4. ↑ a b Skład zespołu: Aleksander Zniszczoł, Bartłomiej Kłusek, Krzysztof Biegun
  5. ↑ a b Skład zespołu: Krzysztof Biegun, Mateusz Kojzar, Aleksander Zniszczoł, Klemens Murańka

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Anna Szczepankiewicz: Krzysztof BIEGUN (Polska). skijumping.pl, 2018-02-28. [dostęp 2019-02-20].
  2. ↑ Mateusz Leleń: Krzysztof Biegun zakończył karierę. Był liderem Pucharu Świata. sport.tvp.pl, 11 października 2018. [dostęp 2018-10-11].
  3. ↑ Piotr Majchrzak: Oficjalnie: Ogromne zmiany w kadrze polskich skoczków! Odchodzi jeden z trenerów. sport.pl, 2020-05-01. [dostęp 2020-08-30].
  4. ↑ a b c d BIEGUN Krzysztof. FIS. [dostęp 2011-12-29]. (pol.).
  5. ↑ BIEGUN Krzysztof: FIS Cup Standings. FIS. [dostęp 2011-12-29]. (ang.).
  6. ↑ European Youth Olympic Festival, Liberec (CZE) HS100, 15.02.2011. FIS. [dostęp 2015-11-17]. (ang.).
  7. ↑ Andrzej Mysiak: MP Wisła: Stoch z tytułem, srebro dla Żyły, brąz dla Huli. Skokinarciarskie.pl, 2011-12-26. [dostęp 2011-12-29]. (pol.).
  8. ↑ Tadeusz Mieczyński: Zmiany w strukturze kadr polskich skoczków!. Skijumping.pl, 2012-04-24. [dostęp 2012-04-26]. (pol.).
  9. ↑ BIEGUN Krzysztof - Continental Cup. FIS. [dostęp 2012-07-13]. (ang.).
  10. ↑ Andrzej Mysiak: LGP Wisła: Kot zwycięża przed Ammannem i Loitzlem!. Skokinarciarskie.pl, 2012-07-21. [dostęp 2012-07-21]. (pol.).
  11. ↑ Paweł Stawowczyk: Maciej Kot letnim mistrzem Polski. 2012-09-02. [dostęp 2012-09-02].
  12. ↑ Tadeusz Mieczyński: MŚJ w Libercu: Słoweńcy najlepsi, Polacy ze srebrem!. skijumping.pl, 2013-01-26. [dostęp 2013-01-27].
  13. ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Oberstdorf: Freitag zwycięża, Biegun punktuje. skokinarciarskie.pl, 2013-02-16. [dostęp 2013-02-16].
  14. ↑ Alicja Kosman: Znamy skład grup szkoleniowych PZN na sezon 2013/14. Polski Związek Narciarski, 2013-05-22. [dostęp 2021-05-26].
  15. ↑ Paweł Stawowczyk: CoC Stams: Biegun wygrywa, znakomici Polacy. Skokinarciarskie.pl, 2013-06-29. [dostęp 2013-06-29]. (pol.).
  16. ↑ Paweł Stawowczyk: CoC Kranj: Janda znów wygrywa. skokinarciarskie.pl, 2013-07-06. [dostęp 2013-07-08].
  17. ↑ Paweł Stawowczyk: CoC: Dezman wygrywa, Biegun drugi i jest liderem CoC. skokinarciarskie.pl, 2013-07-07. [dostęp 2013-07-08].
  18. ↑ Andrzej Mysiak: LGP: Freitag przed Wellingerem w Hinterzarten, Kot i Stoch w dziesiątce. Skokinarciarskie.pl, 2013-07-28. [dostęp 2013-07-28]. (pol.).
  19. ↑ OFFICIAL RESULTS 02.08.2013 Wisla (POL) Grand Prix Men's Team HS134. FIS. [dostęp 2013-09-26]. (ang.).
  20. ↑ OFFICIAL RESULTS 03.08.2013 Wisla (POL) Grand Prix Men's HS134. FIS. [dostęp 2013-09-26]. (ang.).
  21. ↑ FIS Ski Jumping Grand Prix Men 2013 Grand Prix Standing. Wisla (POL), Large Hill Individual SAT 3 AUG 2013. FIS. [dostęp 2014-09-01]. (ang.).
  22. ↑ Letnie Grand Prix 2013. Klasyfikacja po konkursie: 17.08.2013, Einsiedeln K-105. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-09-26]. (pol.).
  23. ↑ Letnie Grand Prix 2013. 23.08.2013 - Hakuba (Japonia) K-120 - wyniki po I serii. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-09-26]. (pol.).
  24. ↑ Letnie Grand Prix 2013. 23.08.2013 - Hakuba (Japonia) K-120. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-09-26]. (pol.).
  25. ↑ Letnie Grand Prix 2013. Klasyfikacja po konkursie: 24.08.2013, Hakuba K-120. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-09-26]. (pol.).
  26. ↑ Letnie Grand Prix 2013. 15.09.2013 - Niżnyj Tagił (Rosja) K-120. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-09-26]. (pol.).
  27. ↑ Letnia Grand Prix 2013. Klasyfikacja po konkursie: 15.09.2013, Niżnyj Tagił K-120. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-09-26]. (pol.).
  28. ↑ Letnia Grand Prix 2013. Klasyfikacja po konkursie: 22.09.2013, Ałmaty K-125. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-09-26]. (pol.).
  29. ↑ Letni Puchar Kontynentalny 2013. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-09-26]. (pol.).
  30. ↑ PŚ w Klingenthal: Biegun wygrał chaotyczny konkurs!. [dostęp 2013-09-26]. (pol.).
  31. ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Kuusamo: Schlierenzauer po raz 51., Biegun nadal liderem!. Skokinarciarskie.pl, 2013-11-29. [dostęp 2013-11-29]. (pol.).
  32. ↑ Puchar Świata 2013/2014. Klasyfikacja po konkursie: 08.12.2013, Lillehammer K-123. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-12-14]. (pol.).
  33. ↑ Andrzej Mysiak: Uniwersjada: Niemi wygrywa, Biegun na podium. Zmarnowana szansa Kłuska. Skokinarciarskie.pl, 2013-12-14. [dostęp 2013-12-14]. (pol.).
  34. ↑ a b Adrian Dworakowski: Uniwersjada 2013: Polacy najlepsi w konkursie drużynowym. skijumping.pl, 2013-12-18. [dostęp 2019-06-06].
  35. ↑ Uniwersjada 2013: Krzysztof Biegun bezkonkurencyjny! - Skijumping.pl [online], www.skijumping.pl [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  36. ↑ temp.cp [online], fis-ski.com [dostęp 2024-04-23].
  37. ↑ Polacy na Turniej Czterech Skoczni - www.skokinarciarskie.pl - wszystko o skokach narciarskich [online], www.skokinarciarskie.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  38. ↑ TCS w Oberstdorfie: Bardal wygrywa kwalifikacje, dobre skoki Polaków - Skijumping.pl [online], www.skijumping.pl [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  39. ↑ TCS Oberstdorf: Ammann wygrywa! Stoch nadal liderem PŚ. - www.skokinarciarskie.pl - wszystko o skokach narciarskich [online], www.skokinarciarskie.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  40. ↑ TCS w Oberstdorfie: Simon Ammann pierwszym liderem 62. TCS! - Skijumping.pl [online], www.skijumping.pl [dostęp 2017-11-15].
  41. ↑ TCS w Ga-Pa: Thomas Diethart wygrywa kwalifikacje, Kamil Stoch drugi! - Skijumping.pl [online], www.skijumping.pl [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  42. ↑ TCS: Diethart wygrywa, jest liderem Turnieju! - www.skokinarciarskie.pl - wszystko o skokach narciarskich [online], www.skokinarciarskie.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  43. ↑ TCS w Ga-Pa: Thomas Diethart nokautuje - Skijumping.pl [online], www.skijumping.pl [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  44. ↑ TCS: Stoch 9. po dwóch konkursach, Murańka 12. - Sport - WP.PL [online], sport.wp.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  45. ↑ TCS w Innsbrucku: Anders Fannemel wygrywa kwalifikacje, pięciu Polaków w konkursie - Skijumping.pl [online], www.skijumping.pl [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-24].
  46. ↑ Ostatnia odsłona Turnieju: Bischofshofen - www.skokinarciarskie.pl - wszystko o skokach narciarskich [online], www.skokinarciarskie.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  47. ↑ temp.cp [online], fis-ski.com [dostęp 2024-04-23].
  48. ↑ Polacy bez zmian na loty w Bad Mitterndorf - Skijumping.pl [online], www.skijumping.pl [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  49. ↑ Znamy skład Polaków na PŚ w Wiśle! - Skijumping.pl [online], www.skijumping.pl [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  50. ↑ PŚ w Wiśle: Klemens Murańka wygrywa kwalifikacje - Skijumping.pl [online], www.skijumping.pl [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-24].
  51. ↑ PŚ Wisła: Wellinger wygrywa konkurs, Stoch drugi - www.skokinarciarskie.pl - wszystko o skokach narciarskich [online], www.skokinarciarskie.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  52. ↑ PŚ w Zakopanem: Kwalifikacje dla Michaela Hayboecka - Skijumping.pl [online], www.skijumping.pl [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  53. ↑ Skijumping.pl - Wyniki Zawodów [online], www.skijumping.pl [dostęp 2017-11-15].
  54. ↑ Skład kadry skoczków na MŚ juniorów - Sport [online], eurosport.onet.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  55. ↑ Polacy, Austriacy i Słoweńcy na Sapporo - www.skokinarciarskie.pl - wszystko o skokach narciarskich [online], www.skokinarciarskie.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  56. ↑ MŚJ w Predazzo: Polacy dominują na treningu! - Skijumping.pl [online], www.skijumping.pl [dostęp 2017-11-15].
  57. ↑ MŚJ w Predazzo: Zniszczoł wygrywa obie serie treningowe! - Skijumping.pl [online], www.skijumping.pl [dostęp 2017-11-15].
  58. ↑ Paweł Stawowczyk: Mamy mistrza świata!. Skokinarciarskie.pl, 2014-01-31. [dostęp 2014-07-28]. (pol.).
  59. ↑ a b BIEGUN Krzysztof. wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-07-28]. (pol.).
  60. ↑ Puchar Kontynentalny 2013/2014. 09.03.2014 - Zakopane (Polska) K-120 « wyniki po I serii. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2014-07-28]. (pol.).
  61. ↑ a b c BIEGUN Krzysztof - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
  62. ↑ a b c d e Adam Kwieciński: BIEGUN Krzysztof. [dostęp 2020-08-30].
  63. ↑ BIEGUN Krzysztof - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
  64. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping 2012/2013 - Cupstandings. fis-ski.com, 2013-03-17. [dostęp 2023-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-28)]. (ang.).
  65. ↑ a b BIEGUN Krzysztof - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
  66. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2012. fis-ski.com, 2012-09-23. [dostęp 2023-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang.).
  67. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2013. fis-ski.com, 2013-09-22. [dostęp 2023-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang.).
  68. ↑ BIEGUN Krzysztof - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
  69. ↑ a b Mistrzostwa Polski. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-10-10].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krzysztof_Biegun&oldid=73589276”