Lech Kuropatwiński
Data i miejsce urodzenia |
4 lipca 1947 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
20 grudnia 2022 |
Zawód, zajęcie |
polityk, przedsiębiorca |
Stanowisko |
poseł na Sejm IV i V kadencji (2001–2007), przewodniczący ZZR „Samoobrona” (2011–2022), przewodniczący Samoobrony (2012–2022) |
Partia |
PZPR (1970–1989) |
Lech Stefan Kuropatwiński (ur. 4 lipca 1947 w Grodnie, zm. 20 grudnia 2022 w Bydgoszczy[1][2]) – polski polityk, przedsiębiorca, rolnik, samorządowiec, działacz związkowy, poseł na Sejm IV i V kadencji, przewodniczący ZZR „Samoobrona” (2011–2022) oraz partii Samoobrona (2012–2022).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1978 ukończył Średnie Studium Zawodowe w Kowalu. W latach 1969–1989 był kierownikiem gospodarstwa Spółdzielni Kółek Rolniczych w Kowalu. Następnie do 2000 prowadził działalność gospodarczą. Był właścicielem m.in. zakładu masarskiego, prowadził również kilkuhektarowe gospodarstwo rolne w Strzałach. Działał w Ochotniczej Straży Pożarnej, był członkiem zarządu powiatowego i przewodniczącym zarządu gminnego OSP[3].
Od 1970 do 1989 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1976 do 1998 zasiadał w gminnej radzie narodowej, a następnie w radzie gminy Kowal. W latach 1985–1989 był też członkiem Wojewódzkiej Rady Narodowej we Włocławku. W 1997 wstąpił do Związku Zawodowego Rolnictwa „Samoobrona” oraz do partii Przymierze Samoobrona. Wszedł do jej rady krajowej i został wiceprzewodniczącym rady wojewódzkiej[4].
W wyborach do Sejmu w 2001 uzyskał mandat poselski na Sejm IV kadencji jako kandydat tego ugrupowania (działającego już jako Samoobrona Rzeczpospolitej Polskiej) z okręgu toruńskiego (dostał 2840 głosów)[5]. Pracował w Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz w Komisji Polityki Społecznej i Rodziny.
W 2004 Sąd Rejonowy we Włocławku skazał go na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na trzyletni okres próby oraz 5 tys. zł grzywny za podrabianie podpisów na liście płac kilkunastu byłych pracowników swojej upadłej masarni[6]. Wyrok ten został w lipcu 2005 utrzymany w mocy przez Sąd Okręgowy we Włocławku po odrzuceniu apelacji jego obrony[7].
W wyborach w 2005, otrzymawszy 6115 głosów, po raz drugi został posłem[8]. Zasiadał w Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi. W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 bezskutecznie ubiegał się o reelekcję (otrzymał 2858 głosów)[9]. W kwietniu 2006 został przewodniczącym kujawsko-pomorskiej Samoobrony RP[10], a w grudniu 2007 wszedł w skład prezydium partii[11]. Od 2007 do 2008 pracował w regionalnym oddziale Agencji Nieruchomości Rolnych[12]. W 2008 został członkiem Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia w Toruniu[13]. Pełnił funkcję przewodniczącego rady Fundacji Szansa dla Gmin[14]. Powołany w skład Rady Społecznego Ubezpieczenia Rolników[15].
W wyborach samorządowych w 2010 bez powodzenia kandydował na wójta gminy Kowal (otrzymał 5,99% głosów)[16] i do rady powiatu włocławskiego z listy partii Nasz Dom Polska – Samoobrona Andrzeja Leppera[17]. Wstąpił następnie do tego ugrupowania, a w maju 2011 wszedł w skład jego rady krajowej[18]. W wyborach parlamentarnych w 2011 bez powodzenia kandydował do Sejmu z 1. miejsca listy Polskiej Partii Pracy – Sierpień 80, uzyskując 565 głosów (startował w ramach porozumienia Samoobrony RP z tą partią)[19].
W październiku 2011 został przewodniczącym ZZR „Samoobrona”[20], a w marcu 2012 wiceprzewodniczącym partii Samoobrona[21]. W sierpniu tego samego roku przejął obowiązki przewodniczącego partii do czasu wyboru nowych władz (po rezygnacji Andrzeja Prochonia)[22]. Na kongresie z 4 listopada 2012 został wybrany na przewodniczącego partii[23]. Związkiem i ugrupowaniem kierował do czasu swojej śmierci w 2022.
W 2014 ubiegał się o mandat radnego Sejmiku Województwa Kujawsko-Pomorskiego[24], a w 2015 był liderem listy Samoobrony do Sejmu[25]. W 2018 jako przedstawiciel Samoobrony był kandydatem ugrupowania Wolni i Solidarni do sejmiku województwa (nie uzyskał mandatu)[26]. W grudniu 2020 został powołany w skład utworzonej przez prezydenta Andrzeja Dudę Rady ds. Rolnictwa i Obszarów Wiejskich[27][28].
Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Kowalu[29].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Syn Stefana i Heleny[1]. Był żonaty, miał czworo dzieci.
Wyniki w wyborach parlamentarnych[edytuj | edytuj kod]
Wybory | Komitet wyborczy | Organ | Okręg | Wynik | |
---|---|---|---|---|---|
2001 | Samoobrona Rzeczpospolitej Polskiej | Sejm IV kadencji | nr 5 | 2840 (0,87%)[5] | |
2005 | Samoobrona Rzeczpospolitej Polskiej | Sejm V kadencji | nr 5 | 6115 (2,14%)[8] | |
2007 | Samoobrona Rzeczpospolitej Polskiej | Sejm VI kadencji | nr 5 | 2858 (0,73%)[9] | |
2011 | Polska Partia Pracy – Sierpień 80 | Sejm VII kadencji | nr 5 | 565 (0,16%)[19] | |
2015 | Samoobrona | Sejm VIII kadencji | nr 5 | 252 (0,07%)[25] |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Lech Kuropatwiński. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2023-06-21].
- ↑ Zmarł Lech Kuropatwiński. Dwa razy był posłem z naszego okręgu. ddwloclawek.pl, 21 grudnia 2022. [dostęp 2022-12-21].
- ↑ Odszedł śp. Lech Kuropatwiński. gminakowal.pl, 21 grudnia 2022. [dostęp 2022-12-24].
- ↑ Magdalena Fudala: Drużyna Leppera. przeglad-tygodnik.pl, 1 października 2001. [dostęp 2020-10-16].
- ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2001. [dostęp 2020-10-17].
- ↑ Posłowie z wyrokami: Lech Kuropatwiński. interia.pl, 9 listopada 2005. [dostęp 2020-10-16].
- ↑ Wyrok na posła Samoobrony. gazeta.pl, 21 lipca 2005. [dostęp 2020-10-16].
- ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2020-10-17].
- ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2020-10-17].
- ↑ Kuropatwiński wygrał z Krajewskim. pomorska.pl, 24 kwietnia 2006. [dostęp 2020-10-16].
- ↑ Komunikat. samoobrona.org.pl, 10 grudnia 2007. [dostęp 2020-10-16].
- ↑ Praca dla posła Kuropatwińskiego. pomorska.pl, 4 grudnia 2007. [dostęp 2020-10-16].
- ↑ Skład Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia. wup.torun.pl. [dostęp 2020-10-16].
- ↑ Władze. szansadlagmin.pl. [dostęp 2022-06-12].
- ↑ Minister powołał Radę Rolników na lata 2020–2022. Kto w niej zasiada?. topagrar.pl, 31 grudnia 2019. [dostęp 2022-06-12].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2020-10-16].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2020-10-16].
- ↑ Kongres Partii. Samoobrona jest. samoobrona.org.pl, 30 maja 2011. [dostęp 2020-10-16].
- ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2020-10-16].
- ↑ Władze Związku Zawodowego Rolnictwa „Samoobrona” wybrane na Nadzwyczajnym Zjeździe ZZR Samoobrona w dniu 23.10.2011. samoobrona.org.pl, 25 października 2011. [dostęp 2020-10-16].
- ↑ Wiadomości. samoobrona.org.pl, 31 marca 2012. [dostęp 2020-10-16].
- ↑ Informacja. samoobrona.org.pl, 12 sierpnia 2012. [dostęp 2020-10-16].
- ↑ Wiadomości. samoobrona.org.pl, 5 listopada 2012. [dostęp 2020-10-16].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2020-10-16].
- ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2020-10-16].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2020-10-16].
- ↑ Ardanowski ma nowe stanowisko. Dostał je od prezydenta. money.pl, 16 grudnia 2020. [dostęp 2020-12-16].
- ↑ Powołanie Rady ds. Rolnictwa i Obszarów Wiejskich. prezydent.pl, 16 grudnia 2020. [dostęp 2020-12-16].
- ↑ Wojciech Alabrudziński: Pogrzeb Lecha Kuropatwińskiego w Kowalu. Tłumy na ostatniej drodze przewodniczącego ZZR „Samoobrona”. naszemiasto.pl, 27 grudnia 2022. [dostęp 2023-01-25].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Strona sejmowa posła V kadencji. [dostęp 2020-10-16].
- Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. IV kadencja. Przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2002.
- Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. V kadencja. Przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2006.
- Członkowie Ochotniczej Straży Pożarnej
- Członkowie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej
- Ludzie związani z Kowalem
- Politycy Samoobrony
- Polscy przedsiębiorcy XX wieku
- Polscy radni rad gmin
- Polscy rolnicy
- Polscy związkowcy
- Przedsiębiorcy związani z Włocławkiem
- Radni Gminnych Rad Narodowych
- Radni Wojewódzkiej Rady Narodowej we Włocławku
- Posłowie z okręgu Toruń
- Urodzeni w 1947
- Zmarli w 2022