Maria Karolina Austriacka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maria Karolina Austriacka
Maria Carolina Louise Josepha Johanna Antonia
Ilustracja
Wizerunek herbu
podpis
Królowa Neapolu
Okres

od 1768
do 1806

Jako żona

Ferdynand I Burbon

Królowa Sycylii
Okres

od 1768
do 1814

Jako żona

Ferdynand I Burbon

Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia

13 sierpnia 1752
Wiedeń

Data i miejsce śmierci

8 września 1814
Wiedeń

Ojciec

Franciszek I Lotaryński

Matka

Maria Teresa Habsburg

Mąż

Ferdynand I Burbon

Dzieci

Maria Teresa,
Luiza Maria,
Karol Franciszek,
Maria Anna,
Franciszek I,
Maria Krystyna,
Maria Amelia,
Karol January,
Jan Karol,
Maria Amelia,
Maria Krystyna,
Maria Antonietta,
Maria Klotylda,
Maria Henrietta,
Karol January,
Leopold Jan,
Albert,
Maria Izabela

Odznaczenia
Dama Orderu Królowej Marii Luizy (Hiszpania)

Maria Karolina Austriacka (ur. 13 sierpnia 1752 w Wiedniu, zm. 8 września 1814 w Wiedniu) – królowa Neapolu w latach 1768–1799 i 1799–1806 oraz królowa Sycylii w latach 1768–1814 (oficjalnie jednak straciła władzę dwa lata wcześniej w 1812).

Trzynaste dziecko – dziesiąta córka Franciszka I, cesarza rzymskiego, i Marii Teresy, arcyksiężnej austriackiej, królowej Czech i Węgier. Ukochana siostra Marii Antoniny, królowej Francji.

Małżeństwo i rodzina[edytuj | edytuj kod]

W 1768 Maria Karolina poślubiła Ferdynanda, króla Neapolu (jako Ferdynand IV) i Sycylii (jako Ferdynand III) – przyszłego Ferdynanda I, króla Obojga Sycylii. Mieli razem kilkanaścioro dzieci, z których 7 przeżyło dzieciństwo:

Portret neapolitańskiej rodziny królewskiej (1783). Od lewej strony: Maria Teresa, Franciszek, Ferdynand, Maria Karolina, Maria Krystyna, Karol January, Luiza Maria i Jan Karol (w kołysce)
  1. Marię Teresę Karolinę Joannę (1772–1807), żonę swojego kuzyna – Franciszka II, cesarza Austrii;
  2. Luizę Marię Amelię Teresę (1773–1802), żonę swojego kuzyna – Ferdynanda III, wielkiego księcia Toskanii;
  3. Karola Franciszka Jana Januarego (1775–1778), zmarłego w dzieciństwie;
  4. Marię Annę Joannę Antoniettę Franciszkę Gaetanę Teresę Amelię Klementynę (1775–1780), zmarłą w dzieciństwie;
  5. Franciszka I (1777–1830), króla Obojga Sycylii;
  6. Marię Krystynę Amelię (1779–1849), żonę Karola Feliksa, króla Sardynii;
  7. Marię Amelię Krystynę (1779–1783), zmarłą w dzieciństwie;
  8. Karola Januarego Franciszka (1780–1789), zmarłego w dzieciństwie;
  9. Jana Karola Januarego (1781-1783), zmarłego w dzieciństwie;
  10. Marię Amelię Teresę (1782–1866), żonę Ludwika Filipa I, króla Francuzów;
  11. Marię Krystynę (ur. i zm. 1783), która żyła tylko kilka godzin;
  12. Marię Antoniettę (1784–1806), żonę kuzyna – Ferdynanda VII, króla Hiszpanii;
  13. Marię Klotyldę Teresę Amelię Antoniettę Joannę Annę Gaetanę Pulcherię (1786–1792), zmarłą w dzieciństwie;
  14. Marię Henriettę Karmelę (1787–1792), zmarłą w dzieciństwie;
  15. Karola Januarego (1788–1789), zmarłego w dzieciństwie;
  16. Leopolda Jana Michała, księcia Salerno (1790–1851), męża swojej siostrzenicy – Marii Klementyny Austriackiej (córki Marii Teresy i Franciszka II);
  17. Alberta Marię (1792–1798), który utonął w morzu, uciekając przed Napoleonem Bonaparte;
  18. Marię Izabelę (1793–1801), zmarłą w dzieciństwie.

I koalicja antyfrancuska[edytuj | edytuj kod]

Maria Karolina zdominowała swojego męża i to ona faktycznie sprawowała władzę w ich królestwie. Na początku Wielkiej Rewolucji Francuskiej królowa sympatyzowała z rewolucjonistami, ale kiedy obalono monarchię we Francji, a następnie zgilotynowano króla Ludwika XVI (21 stycznia 1793) i królową Marię Antoninę (16 października 1793), zmieniła zdanie.

Królowa i jej małżonek byli przerażeni wydarzeniami we Francji i dzięki poparciu Johna Actona i ambasadora Wielkiej Brytanii Williama Hamiltona Maria Karolina przekonała męża do utworzenia w 1798 armii neapolitańskiej i sycylijskiej. Armia ta wystąpiła przeciw rewolucyjnej Francji razem z innymi państwami w ramach I koalicji antyfrancuskiej. Pokój z Francją zawarto jednak już w 1796.

Królowa Karolina (pędzla Élisabeth Vigée-Lebrun)
Królowa Karolina

Republika Partenopejska[edytuj | edytuj kod]

Na początku 1799 Francuzi stanęli pod bramami Neapolu, a król Ferdynand uciekł na Sycylię. Francuzom udało się zdobyć miasto z pomocą szlachty i mieszczaństwa, którzy zbuntowali się przeciwko Ferdynandowi i Marii Karolinie. W styczniu 1799 do życia powołano Republikę Partenopejską, a król został zdetronizowany. W czerwcu wojska wysłane przez Ferdynanda pod dowództwem kardynała Ruffo zdobyły Neapol i przywróciły stary porządek. Jeszcze przed przypłynięciem sojuszniczej floty króla Ferdynanda (pod dowództwem Horatio Nelsona) został podpisany pokój między Neapolitańczykami a Francuzami.

Król i królowa jednomyślnie postanowili nie okazywać łaski żadnemu rewolucjoniście. Dzięki pomocy Emmy, Lady Hamilton, przyjaciółki królowej, żony brytyjskiego ambasadora i kochanki Nelsona – również bliskiego przyjaciela królowej, udało się złapać kilka tysięcy rebeliantów, którzy następnie zostali powieszeni.

Detronizacja i śmierć[edytuj | edytuj kod]

W 1806 Ferdynand ponownie został zdetronizowany, tym razem przez Napoleona Bonaparte. Królem Neapolu Napoleon uczynił swojego brata – Józefa. Maria Karolina jako de facto samodzielna władczyni utrzymała władzę na Sycylii do 1812. W 1812 jej mąż nieoficjalnie abdykował na rzecz ich syna – regenta Franciszka, co pozbawiło królową wszelkich wpływów. Maria Karolina została odesłana na wygnanie do swojej ojczyzny, gdzie zmarła w 1814. Po jej śmierci Ferdynand ożenił się ponownie, pozostając pod wpływem Austrii.

Przodkowie[edytuj | edytuj kod]

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Mikołaj Franciszek Lotaryński
 
 
 
 
 
 
 
Karol V Leopold
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Klaudia Lotaryńska
 
 
 
 
 
 
 
Leopold I Józef
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ferdynand III Habsburg
 
 
 
 
 
 
 
Eleonora Habsburżanka
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Eleonora Gonzaga
 
 
 
 
 
 
 
Franciszek I Lotaryński
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ludwik XIII
 
 
 
 
 
 
 
Filip I Burbon-Orleański
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Anna Austriaczka
 
 
 
 
 
 
 
Elżbieta Charlotta Orleańska
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Karol Ludwik Wittelsbach
 
 
 
 
 
 
 
Elżbieta Charlotta z Palatynatu
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Charlotta Hessen-Kassel
 
 
 
 
 
 
 
Maria Karolina Habsburg
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ferdynand III Habsburg
 
 
 
 
 
 
 
Leopold I Habsburg
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Maria Anna Habsburg
 
 
 
 
 
 
 
Karol VI Habsburg
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Filip Wilhelm
 
 
 
 
 
 
 
Eleonora Magdalena von Pfalz-Neuburg
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Elżbieta Amalia Hessen-Darmstadt
 
 
 
 
 
 
 
Maria Teresa Habsburg
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Antoni Ulryk, książę Brunszwiku-Wolfenbüttel
 
 
 
 
 
 
 
Ludwik Rudolf z Brunszwiku-Lüneburga
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Elżbieta Julianna Schleswig-Holstein-Norburg
 
 
 
 
 
 
 
Elżbieta Krystyna von Braunschweig-Wolfenbüttel
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Albert Ernest I Oettingen
 
 
 
 
 
 
 
Krystyna Luiza Oettingen
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Fryderyka Wirtemberska