54°20′26″N 18°01′33″E/54,340556 18,025833Miechucino
| Artykuł |
54°20′26″N 18°1′33″E |
|---|---|
| - błąd |
38 m |
| WD |
54°20'26.2"N, 18°1'0.1"E, 54°20'24.65"N, 18°1'10.70"E |
| - błąd |
14 m |
| Odległość |
628 m |
| wieś | |
 Kościół pw. św. Wojciecha i św. Brata Alberta Chmielowskiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Sołectwo |
Miechucino |
| Liczba ludności |
1011 |
| Strefa numeracyjna |
58 |
| Kod pocztowy |
83-334[1] |
| Tablice rejestracyjne |
GKA |
| SIMC |
0160063 |
Położenie na mapie gminy Chmielno  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kartuskiego  | |
| 54°20′26″N 18°01′33″E/54,340556 18,025833
| |
Miechucino (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Miechùcëno) – duża wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Chmielno, nad jeziorem Wielkim i przepływającą przez akwen jeziora rzeką Łebą.
Miechucino leży na obszarze Pojezierza Kaszubskiego i znajduje się na terenie Kaszubskiego Parku Krajobrazowego. Na północ od wsi zaczyna się kompleks Lasów Mirachowskich z rezerwatami przyrody Leśnym Oczkiem i Staniszewskim Błotem.
Miechucino jest siedzibą sołectwa, w skład którego wchodzą również Miechucińskie Chrósty, Strysza Góra, Koryta i Glinno. Wieś leży na trasie linii kolejowej Kartuzy-Sierakowice-Lębork (obecnie zawieszonej) i przy drodze wojewódzkiej nr 211. Znajduje się tu również placówka ochotniczej straży pożarnej.
Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0160070 | Glinno | część wsi |
| 0160086 | Koryta | część wsi |
| 0160092 | Miechucińskie Chrósty | część wsi |
| 0160100 | Strysza Góra | część wsi |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Prefiks w nazwie Miechucina wskazuje na pochodzenie nazwy od imienia własnego Miechota. Od końca I wojny światowej wieś znajdowała się ponownie w granicach Polski (powiat kartuski). Do 1918 obowiązującą nazwą niemieckiej administracji dla Miechucina było Miechutschin. Podczas okupacji niemieckiej nazwa Miechutschin w 1942 została przemianowana na bardziej niemiecką – Mechenhof.
Wieś królewska w starostwie mirachowskim w województwie pomorskim w II połowie XVI wieku[4]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru zabytków NID[5] na listę zabytków wpisany jest zespół dworca kolejowego „Miechucino” z początku XX w., nr rej.: 1109 z 27.10.1994:
- dworzec
- przepompownia
- wieża ciśnień
- sanitariaty
- piwnica-magazyn
- torowisko z urządzeniami.
Ponadto we wsi zachował się czworak dworski.
Nad Jeziorem Wielkim znajduje się park rekreacyjny z promenadą i placem zabaw[6].
Nieczynna stacja kolejowa
Wieża ciśnień
OSP Miechucino
Jezioro Wielkie w Miechucinie
.JPG)
.JPG)
.JPG)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 774 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w. : rozmieszczenie własności ziemskiej, sieć parafialna / Marian Biskup, Andrzej Tomczak. Toruń 1955, s. 94.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2021, s. 42 [dostęp 2017-02-04].
- ↑ Pomorze jest pełne zielonych miejscówek. Która z nich podoba Wam się najbardziej?
| Wsie | |
|---|---|
| Integralne części wsi |
