Milęcice
51°00′53″N 15°31′39″E/51,014722 15,527500| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
340–360[2] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
202[3] |
| Strefa numeracyjna |
75 |
| Kod pocztowy |
59-623[4] |
| Tablice rejestracyjne |
DLW |
| SIMC |
0190621 |
Położenie na mapie gminy Lubomierz  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego  | |
| 51°00′53″N 15°31′39″E/51,014722 15,527500[1]
| |
Milęcice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Lubomierz.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Milęcice to niewielka wieś łańcuchowa o długości około 2,3 km, leżąca na Pogórzu Izerskim, w Obniżeniu Lubomierskim, na wysokości około 340–360 m n.p.m.[2]
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1945–1954 siedziba gminy Milęcice[2]. W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Milęcice, po jej zniesieniu w gromadzie Lubomierz. Według podziału administracyjnego Polski obowiązującego w latach 1975–1998 miejscowość należała do województwa jeleniogórskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Milęcice są starą wsią, pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1307 roku[2]. Od samego początku aż do 1810 roku miejscowość należała do klasztoru benedyktynek w Lubomierzu[2]. Wieś znacznie ucierpiała w czasie wojen husyckich i wojny trzydziestoletniej[2]. W 1786 roku w Milęcicach mieszkało 12 kmieci, 27 zagrodników i 89 chałupników, był tu też młyn wodny[2]. W 1825 roku wieś liczyła 133 domy, była tu też szkoła katolicka z nauczycielem i 2 młyny wodne[2]. W 1840 roku w Milęcicach było 148 domów, szkoła katolicka z nauczycielem, wapiennik i 2 młyny wodne[2].
W 1885 roku przez miejscowość przeprowadzono linię kolejową z Gryfowa Śląskiego do Lwówka Śląskiego[2].
W czasie II wojny światowej, na przełomie stycznia i lutego 1945 roku, założono tu Arbeitslager Geppersdorf, filię obozu koncentracyjnego Groß-Rosen, gdy dotarł tutaj marsz śmierci z KL Auschwitz. Marsz 3000 więźniów, w większości Żydów, wyruszył 18 stycznia 1945 przez Gliwice, Racibórz, Prudnik, Nysę, Kłodzko, Ząbkowice, Bielawę, Wałbrzych, Jelenią Górę. Do Milęcic dotarło 280 więźniów[5]. W obozie przebywało ok. 400 więźniów, głównie żydowskich. Część z nich zmarła wskutek warunków życia i pracy przy kopaniu polowych umocnień wojskowych. Obóz funkcjonował do 9 maja 1945[6].
Po 1945 roku Milęcice znacznie się wyludniły, w latach 60. XX wieku zlikwidowano linię kolejową[2]. W 1978 roku było tu 70 gospodarstw rolnych, w 1988 roku ich liczba zmalała do 42[2].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Przez Milęcice przechodzi szlak turystyczny[7]:
z Lubomierza do Lwówka Śląskiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 80615
- ↑ a b c d e f g h i j k l Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 2: M–Ż. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 36–38. ISBN 83-85773-61-4.
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 794 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Aureliusz M. Pędziwol: Nieznany marsz śmierci. Deutsche Welle, 2021-01-29. [dostęp 2021-01-30]. (pol.).
- ↑ Filie obozu koncentracyjnego Gross-Rosen. Informator. Muzeum Gross-Rosen, Wałbrzych, 2008, s. 33. ISBN 978-83-89824-07-3.
- ↑ Mapa turystyczna. [dostęp 2019-08-15].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie (M–Ż). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-61-4.
