Mościsko (powiat dzierżoniowski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mościsko
wieś
Ilustracja
Kościół Jana Chrzciciela w Mościsku
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

dzierżoniowski

Gmina

Dzierżoniów

Liczba ludności (III 2011)

1129[2]

Strefa numeracyjna

74

Kod pocztowy

58-116[3]

Tablice rejestracyjne

DDZ

SIMC

0852246

Położenie na mapie gminy wiejskiej Dzierżoniów
Mapa konturowa gminy wiejskiej Dzierżoniów, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Mościsko”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Mościsko”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Mościsko”
Położenie na mapie powiatu dzierżoniowskiego
Mapa konturowa powiatu dzierżoniowskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Mościsko”
Ziemia50°46′52″N 16°35′13″E/50,781111 16,586944[1]
Strona internetowa

Mościsko (niem. Faulbrück[4]) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie dzierżoniowskim, w gminie Dzierżoniów[5][6], nad rzeką Piławą, przy drodze DzierżoniówŚwidnica oraz przy szlaku kolejowym Kamieniec ZąbkowickiJaworzyna Śląska.

W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mościsko, po jej zniesieniu w gromadzie Dzierżoniów. W latach 1975–1998 wieś należała administracyjnie do województwa wałbrzyskiego.

Transport[edytuj | edytuj kod]

W Mościsku znajduje się przystanek pasażerski oraz punkt załadunkowy kolei Mościsko Dzierżoniowskie.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu II wojny światowej używano dla miejscowości nazwy Zgniły Most[7].

12 listopada 1946 r. nadano miejscowości polską nazwę Mościsko[4].

Historia[edytuj | edytuj kod]

  • 1268 - wzmiankowany jest proboszcz Jan ze wsi Ponte, Patridus pons. Metryka wsi znacznie starsza.
  • 1290 - nadanie Mościska kapitule św. Krzyża we Wrocławiu.
  • 1341 - lokacja Mościska (wsi Wlbruch) na prawie niemieckim.
  • 1385-1394 - Mościsko należy do rodziny Hugwicz, kilkakrotnie zapisującej czynsz joannitom ze Strzegomia. Musiały być to spore dochody skoro chłopi płacili 15 grzywien dziesięciny. W ówczesnych dokumentach Mościsko występowało pod nazwą Fulenbrucke, Fowlenbrucke, Foulenbrucke, Fahlebruche.
  • 1562 - przebudowa kościoła.
  • 1596 - wymieniana jest nazwa Faulen Brukh i Faulenbrück. Ewangelicy użytkują kościół. W tym okresie wieś jest już podzielona na trzy części.
  • 7 III 1654 - zwrócenie kościoła katolikom. Poszczególne części wsi należą do Gotfrieda von Gellhorn i Nicolausa Friedricha von Zedlitz.
  • II połowa XVII w. - budowa szubienicy na wzgórzu Lelek.
  • 1667 - wymieniane jest Ober-, Mittel-, Nieder Faulbrück, przy czym dwie pierwsze części stanowią jedną całość, a Dolna przypisywana bywa do Grodziszcza.
  • 1740 - posiadaczem Mościska Górnego i Środkowego był von Promnitz z Żar, a Dolnego von Dresky.
  • 1785 - Mościsko Grn. i Śr. jest już własnością hrabiego von Stollberga. W jego części są 2 folwarki, 2 młyny wodne, kościół i szkoła, a mieszkało tam 17 gospodarzy, 27 zagrodników i 46 chałupników. Mościsko Dolne nadal jest własnością rodziny von Dresky, a mieszka tam 7 kmieci, 6 zagrodników i 28 chałupników. Istnieje również folwark. Mościsko w tym czasie zamieszkuje 870 osób.
  • 1811 - przebudowa dworu.
  • 1825 i 1840 - właścicielem 2 części jest hrabia Wilhelm zu Stollberg-Wernigerode. Jest to okres wyraźnego rozwoju wsi, a szczególnie tkactwa chałupniczego. W tej części Mościska jest dwór, 2 folwarki, owczarnie (hodowano ok. 2000 owiec), browar, gorzelnia, gospoda, 4 szynki, jest wymieniona też karczma za wsią, wiatrak, 2 szkoły z nauczycielami i 103 warsztaty tkackie oraz 20 rzemieślników i 5 handlarzy. Do kościoła należało 110 mórg ziemi. W 1825 r. Mościsko Dln. było w posiadaniu rodziny Marr. Był tam dwór z folwarkiem, filia szkoły ewangelickiej z Grodziszcza i 28 warsztatów tkackich. W 1840 roku ta część należy do Hermana von Dresky i w tym czasie we wsi jest już gorzelnia, gospoda, 6 rzemieślników i 6 handlarzy oraz 68 warsztatów tkackich. Mościsko zamieszkiwało w tym czasie 1243 osoby.
  • 1855 - budowa linii kolejowej Dzierżoniów – Świdnica. Eksploatacja kamienia.
  • 1870 - Mościsko Górne dzierżawi Neumann, Środkowe dzierżawi Schütz, a posiadaczem Dolnego był Paul Zinne.
  • 1905 - Mościsko liczy 1701 mieszkańców. W pobliżu stacji kolejowej funkcjonowała cukrownia.
  • 1924 - pożar kościoła i jego remont.
  • 1944 - podczas II wojny światowej w Mościsku funkcjonowała męska filia obozu koncentracyjnego Groß-Rosen.
  • 1945 - wieś nazywa się Zgniły Most.
  • 1946 - pani Żyła uruchamia szkołę, proboszczem zostaje ks. Kazimierz Kuźnicki. Wprowadzenie nazwy Mościsko. W folwarkach utworzono Spółdzielnię Parcelacyjno-Osadniczą. Cukrownia uległa likwidacji.
  • V 1947 - Rosjanie opuszczają Mościsko.
  • 1949 - powstanie Rolniczego Zespołu Spółdzielczego (11 członków).
  • 1950 - powstanie biblioteki.
  • 1954 - Marian Gocyk organizuje scenę teatralną i chór przy szkole.
  • 1957 - samorozwiązanie Rolniczego Zespołu Spółdzielczego.
  • 1959 - remont kościoła.
  • 1962 - reaktywacja Koła Gospodyń Wiejskich.
  • lata 80. - budowa części sieci wodociągowej.
  • 1995 - zakończenie telefonizacji wsi, budowa wodociągu, rozpoczęcie budowy oczyszczalni ścieków.
  • 2000 - Biblioteka Publiczna Gminy wpisana do Krajowej Sieci Bibliotecznej, jest instytucją kultury.
  • W 2009 r. Mościsko uzyskało w konkursie przeprowadzonym w ramach Regionalnego Programu „Odnowa Wsi Dolnośląskiej” tytuł Najpiękniejszej Wsi Dolnośląskiej 2009 r. za „piękno swoich mieszkańców”, otrzymując nagrodę w wysokości 7000 zł[8].
  • W 2017 r. rozpoczęto renowację kaplicy pod wezwaniem Św. Antoniego z Padwy znajdującej się przy cmentarzu z wejściem od drogi Dzierżoniów - Świdnica.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[9]:

  • kościół filialny św. Jana Chrzciciela z końca XIII wieku, przebudowany w 1562 r. oraz w XVIII i XX wieku[10].

Jest to jeden z najstarszych na Dolnym Śląsku jednonawowy kościół, należący do parafii św. Jana Chrzciciela, wzmiankowany po raz pierwszy w 1268 roku. Kościół został przebudowany po pożarze w 1924 roku. Jest budowlą orientowaną z prostokątną, oskarpowaną nawą i węższym, oskarpowanym prezbiterium przykrytym sklepieniem krzyżowym oraz żebrowym z dekoracyjnymi wspornikami. Przy prezbiterium dostawione są zakrystia i kruchta z kamiennym gotyckim portalem uskokowym z XIV wieku. W południowej ścianie nawy mieści się gotycki portal z dekoracyjnymi kolumienkami. Kościół ma okna ostrołukowe, w prezbiterium ozdobione maswerkiem. Na sklepieniu prezbiterium widoczna jest gotycka polichromia z przełomu XIV/XV wieku, przedstawiająca Chrystusa i zwierzęta symbolizujące 4 ewangelistów. Wewnątrz zachowały się kamienne tabernakulum z 1300 roku oraz ołtarz główny z XVII wieku. Między kościołem a budynkiem przy ul. Kolejowej 1 odkryto niedawno tunel łączący te budynki.

Inne zabytki:

  • prawdopodobnie późnośredniowieczny monolitowy krzyż kamienny o nieznanym przeznaczeniu; pojawiająca się hipoteza, że jest to tzw. krzyż pokutny, nie ma oparcia w bezpośrednich dowodach i oparta jest wyłącznie na nieuprawnionym założeniu, że wszystkie stare kamienne monolitowe krzyże są krzyżami pokutnymi,
  • dwór z 1811 roku.

Atrakcje[edytuj | edytuj kod]

Wzniesienie Lelek (niem. Ruhberg, 277 m n.p.m.) – miejsce po prawej stronie drogi z Mościska do Grodziszcza z fragmentarycznie zachowanymi murami cylindrycznej studni, wykonanej w całości z nieociosanych bloków granitu, na koronie której (za czym przemawia średnica studni) przypuszczalnie wzniesiona była dalsza drewniana konstrukcja. Mogła ona pełnić rolę rycerskiej czatowni lub wieży obronnej z okresu średniowiecza, powstałej prawdopodobnie na miejscu dawnej świątyni pogańskiej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 83751
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 797 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
  5. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. GUS. Rejestr TERYT
  7. Pierwsza powojenna mapa Polski wydana przez WIG Sztabu Generalnego w 1945 roku.
  8. Razem w odnowie wsi dolnośląskiej. „Nowiny z gminy Dzierżoniów”, s. 2, marzec 2011. Urząd Gminy Dzierżoniów. Urząd Gminy Dzierżoniów. [dostęp 2013-02-09]. (pol.). 
  9. Architektura: Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa, 2012-01-11. s. 9. [dostęp 2012-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-29)]. (pol.).
  10. Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas, Dolny Śląsk - przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, 1977, s. 373.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]