Monte Subasio
 Monte Subaso widziane od zachodu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
1290 m n.p.m. |
Położenie na mapie Włoch  | |
 43°03′50,82″N 12°39′44,79″E/43,064117 12,662442
| |
Monte Subasio – szczyt w Apeninie Umbryjsko-Marchijskim, części Apeninów Środkowych. Leży w środkowych Włoszech w regionie Umbria, w Prowincji Perugia[1], ma 1290 m wysokości[2][3].
Na jego zachodnich stokach znajdują się miasta Asyż i Spello. Wschodnia część stoków sięga terytorium Nocery Umbryjskiej i Valtopiny, północna Gualdo Tadino, zaś południowa Foligno. Po stronie zachodniej na wysokości 791 m n.p.m. znajduje się erem w Carceri, konwent i groty związane z życiem i działalnością św. Franciszka z Asyżu[4]. U podnóża góry ma swoją siedzibę stacja radiowa Radio Subasio.
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
Część masywu − 7169 ha − objęta jest ochroną prawną jako rezerwa naturalna (wł. area naturale protetta) Parco regionale del Monte Subasio (wł. Park regionalny Góry Subasio) z siedzibą w Asyżu przy Cà Piombino[5].
Na stokach Monte Subasio wyróżnia się trzy piętra roślinności: najniższe do granicy uprawy oliwki, środkowe z przewagą lasów oraz najwyższe z charakterystyczną roślinnością zielną, typową dla pastwisk. W lasach Monte Subasio dominują dęby burgundzkie i dęby omszone z domieszką chmielograbu europejskiego, jesionu mannowego i jaworu. Spotyka się także buki i dęby ostrolistne. W minionym stuleciu sadzono w niektórych miejscach: sosny czarne (także z podgatunku Pinus nigra laricio, typowego dla Korsyki, Sycylii i Kalabrii), cedry atlaskie oraz różne gatunki jodeł. Na stokach Subasio rosną też: jałowce, głogi, złotokapy, ligustry, bzy oraz wiciokrzewy[6].
Z fauny spotyka się okazjonalnie wilka italijskiego. Do lat 60. XX wieku notowano występowanie orła przedniego i kuropatwy skalnej. Coraz częściej pojawiają się: kuropatwy, grzywacze, sójki, puchacze, dzięciołowate oraz pójdźki. Przede wszystkim na wschodnich stokach występują: myszołowy, jastrzębie, syczki i krogulce. Pozostałe spotykane gatunki to: jeżozwierz, borsuk, lis, łasica, kuna, wiewiórka, żbik oraz dzik[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Parco del Monte Subasio. www.parks.it. [dostęp 2015-01-04]. (ang.).
- ↑ The Territory. www.parks.it. [dostęp 2015-01-04]. (wł.).
- ↑ Parco del Monte Subasio − Assisi. www.montesubasio.it. [dostęp 2015-01-04]. (wł.).
- ↑ L’eremo francescano sul monte Subasio. www.assisiofm.it. [dostęp 2015-01-04]. (wł.).
- ↑ Parco regionale del Monte Subasio. www.parchi.regione.umbria.it, 2010-09-06. [dostęp 2015-01-04]. (wł.).
- ↑ a b Tiziana Pannacci: Monte Subasio. www.webalice.it, 2001. [dostęp 2015-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-04)]. (wł.).