Niki Ikonomu
 Niki Ikonomu pierwsza z lewej (2014) | |
| Data i miejsce urodzenia |
1946 |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność |
od 1959 do 1980 |
| Wydawnictwo |
Polskie Nagrania "Muza", Pronit, Melodia, Bruno Records |
| Współpracownicy | |
| Jan Janikowski, Włodzimierz Patuszyński, Mateusz Święcicki | |
| Zespoły | |
| Filipinki, Hellen, Pro Contra | |
Niki Ikonomu (ur. 1946 w Grecji) – polska piosenkarka pochodzenia greckiego, wokalistka zespołów Filipinki, Hellen i Pro Contra.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Po przyjeździe do Polski w 1950 zamieszkała z rodziną w podszczecińskich Policach[1]. Była uczennicą Technikum Handlowego w Szczecinie, gdzie z inicjatywy Jana Janikowskiego powstał w 1959 zespół Filipinki. Dołączyła do zespołu w 1961 i występowała w jego podstawowym składzie do lipca 1970 roku. Śpiewała charakterystycznym, chropowatym altem i do 1967 była jedyną solistką grupy. Po rozstaniu z Filipinkami na krótki czas znalazła się w składzie greckiego zespołu Hellen, a w 1972 dołączyła do grupy Pro Contra. 23 grudnia 1974 została żoną belgijskiego kompozytora i piosenkarza polskiego pochodzenia – Henriego Seroki[2]. Wyemigrowała do Belgii w 1974 i nadal mieszka w Brukseli[3].
Solowe piosenki Niki Ikonomu wykonywane z towarzyszeniem Filipinek[edytuj | edytuj kod]
- Dzieci Pireusu (1963, muz. i sł. Manos Hadjidakis)
- Daleko od Aten (1966, muz. Jan Janikowski, sł. Włodzimierz Patuszyński)
- Jeśli kochasz, nigdy nie mów o tym (1970, muz. Mateusz Święcicki, sł. Grzegorz Walczak)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Marcin Szczygielski: ''Filipinki – to my! Ilustrowana historia pierwszego polskiego girlsbandu. Warszawa: Instytut Wydawniczy Latarnik, Agora SA, Oficyna Wydawnicza AS, 2013, s. 17. ISBN 978-83-2681277-4.
- ↑ „Słowo Powszechne”, 1974-01-07.
- ↑ Marcin Szczygielski: ''Filipinki – to my! Ilustrowana historia pierwszego polskiego girlsbandu. Warszawa: Instytut Wydawniczy Latarnik, Agora SA, Oficyna Wydawnicza AS, 2013, s. 384. ISBN 978-83-2681277-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Waschko R., Przewodnik Iskier: muzyka jazzowa i rozrywkowa, Warszawa 1970, Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, tu hasło Filipinki, s. 93, s. 358.
- Wolański R., Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej, Warszawa 1995, Agencja Wydawnicza MOREX, ISBN 83-86848-05-7, tu hasło Filipinki, s. 51, 52.
- Szczygielski M., Filipinki - to my! Ilustrowana historia pierwszego polskiego girlsbandu, Warszawa 2013, Instytut Wydawniczy Latarnik, Agora SA, Oficyna Wydawnicza AS, ISBN 978-83-268-1277-4.