Przejdź do zawartości

Nikołaj Sidorow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nikołaj Sidorow
Николай Сидоров
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Nikołaj Aleksandrowicz Sidorow

Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1956
Moskwa

Wzrost

190 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Igrzyska olimpijskie
złoto Moskwa 1980 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
Mistrzostwa świata
brąz Helsinki 1983 sztafeta 4 × 100 m
Mistrzostwa Europy
złoto Ateny 1982 sztafeta 4 × 100 m
Uniwersjada
srebro Bukareszt 1981 sztafeta 4 × 100 m
brąz Edmonton 1983 sztafeta 4 × 100 m
Zawody Przyjaźń-84
złoto Moskwa 1984 sztafeta 4 × 100 m
Odznaczenia
Order „Znak Honoru” Order Honoru Medal Orderu „Za zasługi dla Ojczyzny” II klasy Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Nikołaj Aleksandrowicz Sidorow ros. Николай Александрович Сидоров (ur. 23 listopada 1956 w Moskwie[1]) – rosyjski lekkoatleta startujący w barwach Związku Radzieckiego, sprinter, mistrz olimpijski i mistrz Europy.

Rozpoczął międzynarodową karierę na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie, na których zdobył złoty medal w sztafecie 4 × 100 metrów (skład sztafety: Władimir Murawjow, Nikołaj Sidorow, Aleksandr Aksinin, Andriej Prokofjew). W biegu na 200 metrów odpadł w półfinale[1]. Zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów i zajął 4. miejsce w biegu na 100 metrów na uniwersjadzie w 1981 w Bukareszcie[2].

Na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach zajął 5. miejsce w biegu na 100 metrów, zaś w sztafecie 4 × 100 metrów zdobył złoty medal. Radziecka sztafeta biegła w składzie: Siergiej Sokołow, Aksinin, Prokofjew i Sidorow na ostatniej zmianie[3].

Podczas pierwszych mistrzostw świata w 1983 w Helsinkach był członkiem sztafety 4 × 100 metrów, która zdobyła brązowy medal (biegli w niej kolejno Prokofjew, Sidorow, Murawjow i Wiktor Bryzhin). Startował również w biegu na 100 metrów, ale odpadł w eliminacjach[4]. Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów oraz zajął 8. miejsce w biegu na 100 metrów na uniwersjadzie w 1983 w Edmonton[2].

Radziecki bojkot uniemożliwił mu start na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles. Na zawodach Przyjaźń-84 w Moskwie zwyciężył w sztafecie 4 × 100 metrów, a w biegu na 100 metrów zajął 6. miejsce[5].

Sidorow był mistrzem ZSRR w biegu na 200 metrów w 1979, w biegu na 100 metrów w 1980 i 1981 oraz w sztafecie 4 × 100 metrów w 1979, 1981 i 1982, a także wicemistrzem w biegach na 100 metrów i na 200 metrów w 1982[6][7].

Pracował jako główny trener lekkoatletyczny Sił Zbrojnych Rosji[7].

Odznaczony tytułem Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR (1980), Orderem „Znak Honoru” (1982), Orderem Honoru (1995) i Medalem Orderu „Za zasługi dla Ojczyzny” 2. klasy[6][7].

Rekordy życiowe

[edytuj | edytuj kod]
  • bieg na 100 metrów – 10,32 s (7 września 1982, Ateny)
  • bieg na 200 metrów – 20,79 s (21 sierpnia 1982, Kijów)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Nikolay Sidorov [online], olympedia.org [dostęp 2021-07-07] (ang.).
  2. ↑ a b Королева спорта на Всемирных универсиадах 1959– 2011 гг. [online], docme.su, 2013, s. 67 [dostęp 2021-07-07] (ros.).
  3. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 561, 565–566 [dostęp 2021-07-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  4. ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 87–88, 225–226 [dostęp 2021-07-07] (ang.).
  5. ↑ Jacek Żemantowski. Moskwa’84. „Lekkoatletyka”. XXIX (10), s. 6 i 9, październik 1984. Jacek Żemantowski (red. naczelny). Warszawa: RSW Prasa–Książka–Ruch. (pol.). 
  6. ↑ a b B.Б. Зеличенок, B.Н. Спичков, B.Л. Штейнбах: Лёгкая Aтлетика: энциклопедия А-Я в 2-х томах. T. 2: О–Я. Moskwa: Человек, 2013, s. 280. ISBN 978-5-904885-81-6. (ros.).
  7. ↑ a b c СИДОРОВ Николай Александрович [online], infosport.ru [dostęp 2021-07-08] (ros.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Mistrzowie olimpijscy w lekkoatletyce (sztafeta 4 × 100 metrów)

Mistrzowie Europy w sztafecie 4 × 100 metrów
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nikołaj_Sidorow&oldid=74459934”