Oczków

Oczków
	Dzielnica Żywca
	; Kościół św. Maksymiliana Kolbego
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Powiat	żywiecki
Miasto	Żywiec
W granicach Żywca	2 kwietnia 1991
Powierzchnia	4,57 km²
Populacja (2010); • liczba ludności	; ok. 1200
• gęstość	262,58 os./km²
Strefa numeracyjna	33
Kod pocztowy	34-300
Tablice rejestracyjne	SZY
	Położenie na mapie Żywca;
	49°43′48″N 19°14′21″E/49,730000 19,239167
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Portal Polska

Oczków – najbardziej wysunięta na północ dzielnica Żywca. Do 1991 r. stanowiła odrębną wieś.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Osada Oczków powstała najprawdopodobniej w XVI w. Początkowo należała do Komorowskich herbu Korczak. W 1595 roku wieś położona w powiecie śląskim województwa krakowskiego była własnością kasztelana sądeckiego Krzysztofa Komorowskiego^[2]. Po podziale majątku w 1608 r. weszła w skład klucza ślemieńskiego, który otrzymał najmłodszy z braci – Aleksander^[3]. W 1662 miejscowość liczyła 93 mieszkańców w 10 domach^[4]. Dobra te przejęli następnie Wielopolscy, a pod koniec XVIII w. wieś przeszła w ręce rodziny Michałowskich^[3]. Od 1872 r. właścicielami Oczkowa byli Antoni i Leokadia Michałowscy, potem do zakończenia II wojny światowej wsią władali Habsburgowie^[5].

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich z 1880 r. opisuje Oczków następująco: „Oczków – wś, pow. żywiecki, odl. 4 klm od Żywca, po półn. stronie gościńca andrychowsko-kocierskiego, nad pot. wypływającym na płn obszarze tejże gminy i uchodzącym poniżej wsi do Łękawki z prawego brzegu. Na zach. leżą obszary wsi Zadziela, Tresny, na płn. obszarze Międzybrodzia, na wsch. Kocierz i Łękawica, a na płd. obszar Moszczanicy. W płn. stronie na granicy Tresny, Międyzbrodzia i Oczkowa wznosi się szczyt Jaworzyna (864 mt.), na płd. od niego szczyt Kościelec (795 mt.), wzgórze na zach wsi 512 mt., a po płd. stronie gościńca wzgórze 405 mt. Zabudowania legły po obu stronach potoku. Większa posiadłość, należąca do klucza okrajnickiego, własności Antoniego i Leokadyi Michałowskich (1872 r.), obejmuje roli orn. 5, pastw. 6, lasu 153 mr.; mniejsza zać roli orn. 374, łąk i ogr. 13, pastw. 525, lasu 3 mr. austr. W 1869 r. było 538 mk., w 1850 r. 532 mk., w 1869 r. było 62 dm. Należy do par. łac. w Rychwałdzie, 6 1/2 klm. odl., ma 547 dusz rz.-kat. (r. 1885). Po śmierci Anny z Lubomirskich Wielopolskiej r. 1739, trzej bracia Wielopolscy podzielili się dobrami żywieckimi, tak że najmłodszy z nich Hieronim dostał Pieskową Skałę i Ślemień z Gilowicami, Łękawicą, Rychwałdem, Rychwałdkiem, Moszczanicą, Pewelką, Lasem, Kocierzem, Koconiem, Kurowem, Łysiną i Oczkowem, dalej Rożnów i Stryżów (Janota, Żywiecczyzna). Poczta Ślemień”^[6].

Do 1934 wieś Oczków była siedzibą gminy jednowioskowej. 1 sierpnia 1934 została ona włączona do nowo powstałej gminy zbiorowej Sporysz^[7]. Miejscowość wyłączono z niej po likwidacji gmin w dniu 29 września 1954 i wprowadzeniu w ich miejsce nowej jednostki podziału administracyjnego w postaci gromady^[8]. Na mocy uchwały Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z 6 października 1954 powołana została gromada Oczków^[9]. Od 2 lipca 1976 wieś wchodziła w skład gminy Gilowice-Ślemień^[10]. Po zniesieniu tej jednostki i utworzeniu z jej dotychczasowego obszaru trzech odrębnych gmin Gilowice, Łękawica i Ślemień, w dniu 2 kwietnia 1991 Oczków został włączony w granice miasta Żywiec^[11].

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Na terenie dzielnicy znajduje się fragment Parku Krajobrazowego Beskidu Małego.

Przez Oczków przebiegają dwa szlaki turystyczne:

Rędzina → ul. Krakowska → Stary Groń → Kościelec
Czernichów → Tresna → Kościelec → Jaworzyna → Przełęcz Cisowa

Edukacja[edytuj | edytuj kod]

Przedszkola[edytuj | edytuj kod]

Przedszkole nr 13 przy ul. Niezapominajki 14

Szkoły podstawowe[edytuj | edytuj kod]

Szkoła podstawowa nr 8 im. Orła Białego przy ul. Niezapominajki 14 – szkoła ludowa dwuklasowa w Oczkowie powstała w 1910 roku. W 1947 roku do szkoły podłączono prąd elektryczny, później wielokrotnie ją rozbudowywano i modernizowano. W roku 1994 rozpoczęto budowę nowej szkoły. Obiekt złożony z części dydaktycznej, pełnowymiarowej sali gimnastycznej, segmentu żywieniowego i 33-osobowego hoteliku otwarto 4 czerwca 2001 roku. Przecięcia wstęgi i poświęcenia szkoły dokonał ks. biskup Tadeusz Rakoczy w asyście infułata Władysława Fidelusa – proboszcza parafii Narodzenia Najświętszej Marii Panny, ministra Jerzego Widzyka, burmistrza i przewodniczącego Rady Miasta Żywca.

Komunikacja[edytuj | edytuj kod]

Transport drogowy[edytuj | edytuj kod]

Do głównych ulic Oczkowa należą:

ul. Krakowska – stanowi część drogi wojewódzkiej nr 948 łączącej Oświęcim z Żywcem
ul. Suska – drogą wojewódzka 946, prowadzącą z Żywca do Suchej Beskidzkiej
ul. Oczkowska – droga powiatowa, stanowi główną arterię komunikacyjną północnej części dzielnicy, biegnie od ul. Krakowskiej w okolice Parku Krajobrazowego Beskidu Małego.

Komunikacja miejska[edytuj | edytuj kod]

Na terenie dzielnicy znajdują się 4 przystanki komunikacji miejskiej. Zatrzymują się na nich autobusy następujących linii:

Oczków Skrzyżowanie – 4, 16, 17
Oczków I – 4
Oczków Szkoła – 4
Oczków Pętla – 4

Ulice[edytuj | edytuj kod]

Astrów
Azaliowa
Bławatkowa
Bratkowa
Bzowa
Bluszczowa
Chabrowa
Cyprysowa
Chmielna
Fiołkowa
Głogowa
Krakowska
Kalinowa
Konwaliowa
Mieczykowa

Nad Jeziorem
Narcyzowa
Niezapominajki
Oczkowska
Pierwiosnkowa
Przebiśniegowa
Sasankowa
Słonecznikowa
Stokrotkowa
Storczykowa
Suska
Tulipanowa
Wrzosowa
Żonkilowa

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Katastrofa autobusów pod Żywcem

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Żywca. Część II: Kierunki rozwoju.
↑ Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 110.
↑ ^a ^b Państwo Ślemieńskie. zywieckiecentrumturystyki.pl. [dostęp 2022-04-25].
↑ Czas przypomnieć ojców dzieje. nsik.com.pl. [dostęp 2022-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu].
↑ RadosławR. Truś RadosławR., Beskid Mały. Przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza Rewasz, 2008, s. 297, ISBN 978-83-89188-77-9 .
↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich .
↑ Dz.U. z 1934 r. nr 69, poz. 645
↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
↑ Uchwała Nr 32/IV/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 6 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu żywieckiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 17 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 4 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 29 listopada 1954 r., Nr. 11, Poz. 50)
↑ Dz.U. z 1976 r. nr 24, poz. 143
↑ Dz.U. z 1991 r. nr 2, poz. 8

[STUDIUM1-1] Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Żywca. Część II: Kierunki rozwoju.

[2] Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 110.

[zct-3] Państwo Ślemieńskie. zywieckiecentrumturystyki.pl. [dostęp 2022-04-25].

[4] Czas przypomnieć ojców dzieje. nsik.com.pl. [dostęp 2022-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu].

[5] RadosławR. Truś RadosławR., Beskid Mały. Przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza Rewasz, 2008, s. 297, ISBN 978-83-89188-77-9 .

[6] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich .

[7] Dz.U. z 1934 r. nr 69, poz. 645

[8] Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191

[main-9] Uchwała Nr 32/IV/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 6 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu żywieckiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 17 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 4 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 29 listopada 1954 r., Nr. 11, Poz. 50)

[10] Dz.U. z 1976 r. nr 24, poz. 143

[11] Dz.U. z 1991 r. nr 2, poz. 8

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]