Oczków
| Dzielnica Żywca | |
 Kościół św. Maksymiliana Kolbego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Miasto | |
| W granicach Żywca |
2 kwietnia 1991 |
| Powierzchnia |
4,57[1] km² |
| Populacja (2010) • liczba ludności |
|
| • gęstość |
262,58 os./km² |
| Strefa numeracyjna |
33 |
| Kod pocztowy |
34-300 |
| Tablice rejestracyjne |
SZY |
Położenie na mapie Żywca
| |
| 49°43′48″N 19°14′21″E/49,730000 19,239167 | |
Portal  Polska
| |
Oczków – najbardziej wysunięta na północ dzielnica Żywca. Do 1991 r. stanowiła odrębną wieś.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Osada Oczków powstała najprawdopodobniej w XVI w. Początkowo należała do Komorowskich herbu Korczak. W 1595 roku wieś położona w powiecie śląskim województwa krakowskiego była własnością kasztelana sądeckiego Krzysztofa Komorowskiego[2]. Po podziale majątku w 1608 r. weszła w skład klucza ślemieńskiego, który otrzymał najmłodszy z braci – Aleksander[3]. W 1662 miejscowość liczyła 93 mieszkańców w 10 domach[4]. Dobra te przejęli następnie Wielopolscy, a pod koniec XVIII w. wieś przeszła w ręce rodziny Michałowskich[3]. Od 1872 r. właścicielami Oczkowa byli Antoni i Leokadia Michałowscy, potem do zakończenia II wojny światowej wsią władali Habsburgowie[5].
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich z 1880 r. opisuje Oczków następująco: „Oczków – wś, pow. żywiecki, odl. 4 klm od Żywca, po półn. stronie gościńca andrychowsko-kocierskiego, nad pot. wypływającym na płn obszarze tejże gminy i uchodzącym poniżej wsi do Łękawki z prawego brzegu. Na zach. leżą obszary wsi Zadziela, Tresny, na płn. obszarze Międzybrodzia, na wsch. Kocierz i Łękawica, a na płd. obszar Moszczanicy. W płn. stronie na granicy Tresny, Międyzbrodzia i Oczkowa wznosi się szczyt Jaworzyna (864 mt.), na płd. od niego szczyt Kościelec (795 mt.), wzgórze na zach wsi 512 mt., a po płd. stronie gościńca wzgórze 405 mt. Zabudowania legły po obu stronach potoku. Większa posiadłość, należąca do klucza okrajnickiego, własności Antoniego i Leokadyi Michałowskich (1872 r.), obejmuje roli orn. 5, pastw. 6, lasu 153 mr.; mniejsza zać roli orn. 374, łąk i ogr. 13, pastw. 525, lasu 3 mr. austr. W 1869 r. było 538 mk., w 1850 r. 532 mk., w 1869 r. było 62 dm. Należy do par. łac. w Rychwałdzie, 6 1/2 klm. odl., ma 547 dusz rz.-kat. (r. 1885). Po śmierci Anny z Lubomirskich Wielopolskiej r. 1739, trzej bracia Wielopolscy podzielili się dobrami żywieckimi, tak że najmłodszy z nich Hieronim dostał Pieskową Skałę i Ślemień z Gilowicami, Łękawicą, Rychwałdem, Rychwałdkiem, Moszczanicą, Pewelką, Lasem, Kocierzem, Koconiem, Kurowem, Łysiną i Oczkowem, dalej Rożnów i Stryżów (Janota, Żywiecczyzna). Poczta Ślemień”[6].
Do 1934 wieś Oczków była siedzibą gminy jednowioskowej. 1 sierpnia 1934 została ona włączona do nowo powstałej gminy zbiorowej Sporysz[7]. Miejscowość wyłączono z niej po likwidacji gmin w dniu 29 września 1954 i wprowadzeniu w ich miejsce nowej jednostki podziału administracyjnego w postaci gromady[8]. Na mocy uchwały Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z 6 października 1954 powołana została gromada Oczków[9]. Od 2 lipca 1976 wieś wchodziła w skład gminy Gilowice-Ślemień[10]. Po zniesieniu tej jednostki i utworzeniu z jej dotychczasowego obszaru trzech odrębnych gmin Gilowice, Łękawica i Ślemień, w dniu 2 kwietnia 1991 Oczków został włączony w granice miasta Żywiec[11].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Na terenie dzielnicy znajduje się fragment Parku Krajobrazowego Beskidu Małego.
Przez Oczków przebiegają dwa szlaki turystyczne:
Rędzina → ul. Krakowska → Stary Groń → Kościelec
Czernichów → Tresna → Kościelec → Jaworzyna → Przełęcz Cisowa
Edukacja[edytuj | edytuj kod]
Przedszkola[edytuj | edytuj kod]
- Przedszkole nr 13 przy ul. Niezapominajki 14
Szkoły podstawowe[edytuj | edytuj kod]
- Szkoła podstawowa nr 8 im. Orła Białego przy ul. Niezapominajki 14 – szkoła ludowa dwuklasowa w Oczkowie powstała w 1910 roku. W 1947 roku do szkoły podłączono prąd elektryczny, później wielokrotnie ją rozbudowywano i modernizowano. W roku 1994 rozpoczęto budowę nowej szkoły. Obiekt złożony z części dydaktycznej, pełnowymiarowej sali gimnastycznej, segmentu żywieniowego i 33-osobowego hoteliku otwarto 4 czerwca 2001 roku. Przecięcia wstęgi i poświęcenia szkoły dokonał ks. biskup Tadeusz Rakoczy w asyście infułata Władysława Fidelusa – proboszcza parafii Narodzenia Najświętszej Marii Panny, ministra Jerzego Widzyka, burmistrza i przewodniczącego Rady Miasta Żywca.
Komunikacja[edytuj | edytuj kod]
Transport drogowy[edytuj | edytuj kod]
Do głównych ulic Oczkowa należą:
- ul. Krakowska – stanowi część drogi wojewódzkiej nr 948 łączącej Oświęcim z Żywcem
- ul. Suska – drogą wojewódzka 946, prowadzącą z Żywca do Suchej Beskidzkiej
- ul. Oczkowska – droga powiatowa, stanowi główną arterię komunikacyjną północnej części dzielnicy, biegnie od ul. Krakowskiej w okolice Parku Krajobrazowego Beskidu Małego.
Komunikacja miejska[edytuj | edytuj kod]
Na terenie dzielnicy znajdują się 4 przystanki komunikacji miejskiej. Zatrzymują się na nich autobusy następujących linii:
- Oczków Skrzyżowanie – 4, 16, 17
- Oczków I – 4
- Oczków Szkoła – 4
- Oczków Pętla – 4
Ulice[edytuj | edytuj kod]
|
|
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Żywca. Część II: Kierunki rozwoju.
- ↑ Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 110.
- ↑ a b Państwo Ślemieńskie. zywieckiecentrumturystyki.pl. [dostęp 2022-04-25].
- ↑ Czas przypomnieć ojców dzieje. nsik.com.pl. [dostęp 2022-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ Radosław Truś, Beskid Mały. Przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza Rewasz, 2008, s. 297, ISBN 978-83-89188-77-9.
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich.
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 69, poz. 645
- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
- ↑ Uchwała Nr 32/IV/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 6 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu żywieckiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 17 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 4 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 29 listopada 1954 r., Nr. 11, Poz. 50)
- ↑ Dz.U. z 1976 r. nr 24, poz. 143
- ↑ Dz.U. z 1991 r. nr 2, poz. 8
