Okręty podwodne typu Joessel
| |
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Stocznia | |
| Zbudowane |
2 |
| Użytkownicy | |
| Typ poprzedzający | |
| Typ następny | |
| Służba w latach |
1920-1935 |
| Uzbrojenie: | |
| 2 działa kal. 75 mm 10 torped | |
| Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe • rufowe • zewnętrzne |
|
| Załoga |
47 oficerów i marynarzy |
| Wyporność: | |
| • na powierzchni |
870 ton |
| • w zanurzeniu |
1247 ton |
| Długość |
74 m |
| Szerokość |
6,4 m |
| Zanurzenie |
3,62 m |
| Napęd: | |
| 2 silniki Diesla o łącznej mocy 2700 KM 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 1640 KM 2 śruby | |
| Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg: | |
| • na powierzchni |
powierzchnia: 4300 Mm przy 10 w. |
Okręty podwodne typu Joessel – francuskie oceaniczne okręty podwodne z czasów I wojny światowej i okresu międzywojennego. W latach 1913–1920 w stoczni Arsenal de Cherbourg zbudowano dwa okręty tego typu. Jednostki weszły w skład Marine nationale w roku 1920 i służyły do połowy lat 30. XX wieku.
Projekt i dane taktyczno–techniczne[edytuj | edytuj kod]
Okręty typu Joessel zamówione zostały na podstawie programu rozbudowy floty francuskiej z 1914 roku[1][2]. Okręty zaprojektował inż. Jean Simonot, lekko modyfikując swój poprzedni projekt Gustave Zédé, zakładając zastosowanie dwóch turbin parowych systemu Parsonsa o mocy 2000 koni mechanicznych (KM) każda przy niewielkim wzroście wyporności[3]. W trakcie budowy z pomysłu zrezygnowano, wyposażając okręty w silniki Diesla[1][3][a].
Jednostki typu Joessel były dużymi, oceanicznymi okrętami podwodnymi. Długość całkowita wynosiła 74 metry, szerokość 6,4 metra i zanurzenie 3,62 metra[1][4]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 870 ton, a w zanurzeniu 1247 ton[1][4]. Okręty napędzane były na powierzchni przez dwa 8-cylindrowe silniki Diesla Schneider-Carels o łącznej mocy 2700 KM[1][5]. Napęd podwodny zapewniały dwa silniki elektryczne Nancy o łącznej mocy 1640 KM[4][5]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 16,5 węzła na powierzchni i 11 węzłów w zanurzeniu[5][6][b]. Zasięg wynosił 4300 Mm przy prędkości 10 węzłów w położeniu nawodnym oraz 125 Mm przy prędkości 5 węzłów pod wodą[1][5].
Okręty wyposażone były w osiem wyrzutni torped kalibru 450 mm (cztery wewnętrzne na dziobie, dwie na rufie i dwie zewnętrzne), z łącznym zapasem 10 torped oraz dwa pokładowe działa kal. 75 mm[4][5][7]. Załoga jednego okrętu składała się z 4 oficerów oraz 43 podoficerów i marynarzy[1][5].
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Dwa okręty typu Joessel zbudowane zostały w Arsenale w Cherbourgu[4][8]. Stępki okrętów położono w listopadzie 1913 roku[1], wodowane zostały w latach 1917-1919[5][4], a ukończono je w roku 1920[1]. „Joessel” otrzymał numer burtowy Q109, natomiast „Fulton” (który otrzymał nazwę na cześć amerykańskiego konstruktora okrętowego Roberta Fultona) numer Q110[4][6]. Planowano zbudować jeszcze sześć okrętów tego typu z programu rozbudowy floty z roku 1915 (o numerach Q115 – Q120), jednak zamówienie w trakcie wojny anulowano[2][3][c].
| Okręt | Stocznia | Początek budowy | Wodowanie | Ukończenie budowy |
|---|---|---|---|---|
| „Joessel” (Q109) | Arsenał w Cherbourgu | listopad 1913 | 21 lipca 1917 | luty 1920 |
| „Fulton” (Q110) | listopad 1913 | 1 kwietnia 1919 | lipiec 1920 |
Przebieg służby[edytuj | edytuj kod]
Po ukończeniu okręty poddano modernizacji: otrzymały nowe kioski, mostki i dwa peryskopy o długości 7,5 m (w kiosku) i 9,5 m (w centrali)[1][2].
Okręty pełniły służbę na Atlantyku do początku lat 30., a następnie zostały przeniesione do Indochin[3]. Zakończyły służbę w 1935 roku i zostały skreślone z listy floty[1][4][d].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Przeznaczone dla okrętów typu Joessel turbiny parowe zostały później zamontowane na eskortowcach typu Oise[1][2].
- ↑ Podczas prób okręty osiągnęły prędkość 17,5 węzła[2].
- ↑ Dwa okręty miały powstać w Cherbourgu, dwa w Tulonie i dwa w Rochefort[2].
- ↑ Paul E. Fontenoy podaje, że okręty wycofano ze służby w maju 1936 roku[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 158.
- ↑ a b c d e f Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 212.
- ↑ a b c d e Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 89.
- ↑ a b c d e f g h Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 211.
- ↑ a b c d e f g Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 88.
- ↑ J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 536.
- ↑ John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 198.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
- Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.).
- John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
- Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY. Naval History Homepage. [dostęp 2016-11-18]. (ang.).
