Osiedla spółki Strzecha w Poznaniu
Zabudowania przy ul. Palacza | |
Państwo | |
---|---|
Miasto | |
Dzielnica | |
Data budowy |
od 1921 |
Położenie na mapie Poznania | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |
52°23′33,2″N 16°52′28,6″E/52,392556 16,874611 |
Osiedla spółki Strzecha w Poznaniu – zespół zabudowań mieszkalnych, zrealizowanych przez Spółkę Ziemską Strzecha na terenie obecnej jednostki pomocniczej Osiedle Grunwald Południe na Grunwaldzie w Poznaniu (rejon ulicy Palacza).
Historia
[edytuj | edytuj kod]Spółka Strzecha powstała jesienią 1919 z inicjatywy ks. Kazimierza Malińskiego (1872-1928), proboszcza parafii Matki Boskiej Bolesnej i miała za zadanie zapewnienie tanich mieszkań dla niżej sytuowanej ludności Górczyna i Łazarza.
Spółka wydzierżawiła 1 kwietnia 1920 grunty na Górczynie, znajdujące się na terenie dawnego folwarku Palaczy, z zamiarem ich podziału i dalszego wydzierżawienia robotnikom polskiej narodowości, celem pobudowania małych domków wykonanych z gliny ubijanej celem pobudzenia inicjatywy. Projektantem wielu z tych domów był budowniczy Jewasiński.
W październiku 1921 spółka dokonała przebudowy stodoły Palaczy na tzw. Dom Koszarowy, w którym zamieszkało 25 rodzin robotniczych. Przy ul. Palacza 76 istniała siedziba spółki oraz 12 domów w okolicy. Niektóre z nich (które zachowały się do dziś) charakteryzują się interesującymi formami, posiadają ganki wsparte na kolumnach i dachy z mansardami. Całość zaaranżowano z dużym udziałem zieleni i ogródków.
Jednym z udziałowców spółki Strzecha był działacz poznańskiej chrześcijańskiej demokracji i późniejszy zastępca prezydenta Poznania Cyryla Ratajskiego – Stanisław Grzegorzewicz. Budowę finansował poznański Bank Ludowy, w którego radzie nadzorczej zasiadał ksiądz Maliński[1].
Ulica Strzecha (równoległa do Palacza) do dziś upamiętnia tę interesującą inicjatywę społeczną.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Osiedle robotnicze na Górczynie
- Zespół domów przy ul. Promienistej w Poznaniu
- Ślum
- Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu – dawny dwór Palaczów
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tadeusz Becela, Lata górne i chmurne, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1965, s.178-179
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Magdalena Warkoczewska, Między wsią, a dzielnicą Poznania - Górczyn i jego mieszkańcy w XIX i pierwszej połowie XX wieku, w: Kronika Miasta Poznania, nr 1/2002, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, ss.122-124, ISSN 0137-3552
- Poznań - atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2008, ISBN 978-83-7445-018-8