Park Narodowy Garamba

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Park Narodowy Garamba
Ilustracja
Widok lotniczy parku
park narodowy
Państwo

 Demokratyczna Republika Konga

Data utworzenia

1938

Powierzchnia

4920 km²

Położenie na mapie Demokratycznej Republiki Konga
Mapa konturowa Demokratycznej Republiki Konga, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy Garamba”
Ziemia4°00′N 29°15′E/4,000000 29,250000
Strona internetowa
Park Narodowy Garamba[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
ilustracja
Państwo

 Demokratyczna Republika Konga

Typ

przyrodniczy

Spełniane kryterium

VII, X

Numer ref.

136

Region[b]

Afryka

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1980
na 4. sesji

Obiekt zagrożony

1996

Park Narodowy Garamba (fr. Parc national de Garamba) – park narodowy w Demokratycznej Republice Konga. Został założony w 1938 roku jako drugi park narodowy w Afryce.

W parku żyła ostatnia populacja nosorożców białych podgatunku północnego (Ceratotherium simum cottoni), która zanikła w wyniku kłusownictwaMiędzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uważa, że dziko żyjące nosorożce białe podgatunku północnego najprawdopodobniej wyginęły[1].

W 1980 roku park został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO, a od 1996 roku znajduje się na liście światowego dziedzictwa w zagrożeniu.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Park znajduje się w północno-wschodniej części Demokratycznej Republiki Konga przy granicy z Sudanem[2], w Prowincji Wschodniej[3]. Położony na wysokości od 700 do 1065 metrów obejmuje ochroną rozległe płaskowyże i mokradła w depresjach[2]. Zajmuje powierzchnię 4 920 km²[2][a].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Park Narodowy Garamba został utworzony w północno-wschodniej części Konga Belgijskiego dekretem królewskim 17 marca 1938 roku[5]. Jest drugim – po Parku Narodowym Wirunga – najstarszym parkiem narodowym w Afryce[6].

Zajmował powierzchnię 4000 km²[5]. Głównym celem parku była ochrona dwóch zagrożonych gatunków: nosorożca białego (Ceratotherium simum cottoni) i żyrafy kongijskiej (Giraffa camelopardalis ssp. Congoenis)[5]. W parku utworzono stację udomowiania słoni dla pracy w rolnictwie[5].

W 1980 roku park został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO[7], a od 1996 roku znajduje się na liście światowego dziedzictwa w zagrożeniu[8].

Flora i fauna[edytuj | edytuj kod]

Park charakteryzuje się wyjątkową bioróżnorodnością[3].

W jego południowej części występują sawanny[3]. Wzdłuż rzek Dungu i Garamba rozciągają się rozległe lasy galeriowe[3]. Północną część porastają m.in. lasy galeriowe, gęste suche zarośla, a gdzieniegdzie występują tereny podmokłe[3]. Na obrzeżach parku znajdują się obszary łowieckie zdominowane przez krzewiaste sawanny oraz drzewiaste sawanny i lasy[3].

Na terenie parku występują m.in.: nosorożce afrykańskie, słonie afrykańskie, pantery, lwy, żyrafy, hipopotamy nilowe, bawoły afrykańskie, bawolce krowie, koby żółte i guźce. Sawanny zamieszkują m.in. Antylopowiec koński i żyrafa kongijska (gatunek endemiczny)[3]. W lasach galeriowych żyją m.in. szympansy, pawiany, dujkery, bongo leśne, dzikany i dzikacze leśne[3].

Na południu parku znajduje się stacja słoni Gangala-Na-Bodio, jedna z niewielu tego rodzaju na świecie, gdzie udomowione słonie wykorzystywane są w leśnictwie[2].

Przyroda jest zagrożona ze względu na kłusownictwo i trwające konflikty zbrojne w kraju i państwach sąsiednich[3][6]. W latach 70. XX w. na terenie parku żyło 22 tys. słoni – obecnie wskutek zorganizowanego kłusownictwa celem pozyskania kości słoniowej – ich populacja spadła do mniej niż 1200 osobników[4]. Na początku lat 2000. zanikła również ostatnia dzika populacja nosorożców białych podgatunku północnego (Ceratotherium simum cottoni)[4]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uważa, że dziko żyjące nosorożce białe podgatunku północnego najprawdopodobniej wyginęły[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Według organizacji African Parks, która od 2005 roku zarządza parkiem na zlecenie Kongijskiego Instytutu ds. Ochrony Przyrody (fr. L’Institut Congolais pour la Conservation de la Nature), park zajmuje 5133 km² i otoczony jest przez obszary łowieckie o powierzchni 9663km²[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b R. Emslie: Ceratotherium simum ssp. cottoni.. W: he IUCN Red List of Threatened Species 2020: e.T4183A45813838. 2020. [dostęp 2020-04-23].
  2. a b c d Encyclopædia Britannica 2018 ↓.
  3. a b c d e f g h i L’Institut Congolais pour la Conservation de la Nature ↓.
  4. a b c African Parks 2020 ↓.
  5. a b c d Archives of the Former National Parks of Belgian Congo ↓.
  6. a b Rorison 2012 ↓, s. 183–184.
  7. UNESCO ↓.
  8. UNESCO: List of World Heritage in Danger. [w:] whc.unesco.org [on-line]. [dostęp 2020-04-23]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]