Na mapach: 9°19′59″S 77°24′00″W/-9,333056 -77,400000
Park Narodowy Huascarán
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
 |
Ten artykuł od 2016-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy zamieścić przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
|
||
| Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | ||
 |
||
| Puya raimondii | ||
| Kraj |  Peru |
|
| Typ | przyrodnicze | |
| Spełniane kryterium | VII, VIII | |
| Numer ref. | 333 | |
| Regionb | Ameryka Łacińska | |
| Historia wpisania na listę | ||
| a Oficjalna nazwa wpisana na liście UNESCO b Oficjalny podział dokonany przez UNESCO |
||
|
Położenie na mapie Peru
 Park narodowy Huascarán
|
||
 9°19′59″S 77°24′00″W/-9,333056 -77,400000 |
||
Góra Tawllirahu
Park Narodowy Huascarán – park narodowy w środkowej części Peru, w andyjskim paśmie górskim Cordillera Blanca. Powierzchnia parku wynosi 3000 km², obejmuje on obszary położone na wysokości od 2000 do ponad 6000 m n.p.m. (27 szczytów powyżej 6000 m), w tym ponad 30 lodowców i 120 wysokogórskich jezior. Najwyższym szczytem na terenie parku jest Huascarán o wysokości 6768 m n.p.m. W roku 1985 został wpisany na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Flora i fauna[edytuj]
Park stanowi habitat chronionych roślin (np. największą na świecie bromelię - Puya raimondii ) oraz zwierząt - puma, jaguar, wigoń, guanaco, tapir, taruka, myszołów andyjski, kondor wielki oraz kilka gatunków kolibrów, w tym największy na świecie - gigancik andyjski.
Bibliografia[edytuj]
- Praca zbiorowa: Skarby świata : 890 pomników kultury i przyrody z Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwa Naukowe PWN SA, 2010, s. 453. ISBN 978-83-01-16333-4.
Zobacz też[edytuj]
|
|||||
