
Park Narodowy Huascarán
Ten artykuł od 2016-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
![]() Puya raimondii | |
Państwo | |
---|---|
Typ |
przyrodniczy |
Spełniane kryterium |
VII, VIII |
Numer ref. | |
Region[b] |
Ameryka Łacińska i Karaiby |
Historia wpisania na listę | |
Położenie na mapie Peru ![]() | |
![]() | |
Park Narodowy Huascarán – park narodowy w środkowej części Peru, w andyjskim paśmie górskim Cordillera Blanca. Powierzchnia parku wynosi 3400 km²[1], obejmuje on obszary położone na wysokości od 2000 do ponad 6000 m n.p.m. (27 szczytów powyżej 6000 m), w tym ponad 30 lodowców i 120 wysokogórskich jezior. Najwyższym szczytem na terenie parku jest Huascarán o wysokości 6768 m n.p.m. W roku 1985 został wpisany na Listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Flora i fauna[edytuj | edytuj kod]
Park stanowi habitat chronionych roślin (np. występuje tu największa na świecie bromelia – Puya raimondii) oraz zwierząt – puma, jaguar, wigoń, guanaco, tapir, taruka, myszołów andyjski, kondor wielki oraz kilka gatunków kolibrów, w tym największy na świecie – gigancik andyjski.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Huascarán (hiszp.). Servicio Nacional de Áreas Naturales Protegidas por el Estado – SERNANP. [dostęp 2018-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-20)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Praca zbiorowa: Skarby świata : 890 pomników kultury i przyrody z Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwa Naukowe PWN SA, 2010, s. 453. ISBN 978-83-01-16333-4.