Park Narodowy Ujung Kulon
6°44′48″S 105°20′01″E/-6,746667 105,333611
| |
| park narodowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data utworzenia |
1980[1] |
| Powierzchnia |
1206 km² |
Położenie na mapie Indonezji  | |
| 6°44′48″S 105°20′01″E/-6,746667 105,333611
| |
| Strona internetowa | |
| Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ |
przyrodniczy |
| Spełniane kryterium |
VII, X |
| Numer ref. | |
| Region[b] |
Europa i Ameryka Północna |
| Historia wpisania na listę | |
| Wpisanie na listę | |
Park Narodowy Ujung Kulon (Ujon Kulon – „zachodni kraniec”) – jeden z 50 parków narodowych na terenie Indonezji, utworzony w 1980 roku.
Park położony jest na najbardziej wysuniętym na zachód krańcu Jawy – Banten. Swoim zasięgiem obejmuje grupę wulkanicznych wysp Krakatau i inne wyspy, w tym Panaitan, Handeuleum i Peucang w Cieśninie Sunda.
W 1991 roku park został wpisany na Listy światowego dziedzictwa UNESCO.
Geografia
[edytuj | edytuj kod]Park zajmuje powierzchnię 1206 km² (w tym 443 km² to powierzchnie wód). Większa jego część leży na półwyspie sięgając Oceanu Indyjskiego. W 1883 roku erupcja pobliskiego wulkanu Krakatau wywołała tsunami, które spustoszyło wioski wraz z uprawami na przybrzeżnych obszarach zachodniej części półwyspu i pokryło całą okolicę warstwą pyłu wulkanicznego o grubości 30 cm. Ludność zamieszkująca półwysep została ewakuowana, tym samym tworząc warunki sprzyjające rozwojowi fauny i flory.
Ekologia
[edytuj | edytuj kod]Ujung Kulon jest pierwszym parkiem narodowym Indonezji wpisanym na Listy światowego dziedzictwa UNESCO w 1991 z uwagi na największe powierzchnie nizinnych lasów tropikalnych na Jawie[2].
Jest również ostatnim obszarem występowania zagrożonego wyginięciem nosorożca jawajskiego Rhinoceros sondaicus, którego populacja na terenie parku szacowana jest na 60 osobników[2]. W ciągu ostatnich 10 lat udało się zarejestrować narodziny 14 nosorożców dzięki kamerom i nagraniom video. Podczas badań nad tymi zwierzętami okazało się, że żyje tam co najmniej jeden przedstawiciel gatunku płci żeńskiej, co zapewni żywotność populacji. Od lutego 2011 zarządzanie kamerami video i śledzenie nagrań należy do obowiązków dyrekcji Narodowego Parku Ujung Kulon[3].
W parku ochronie podlega 57 gatunków rzadkich roślin oraz 35 gatunków ssaków m.in. banteng, gibon srebrzysty, lutung jawajski, makak jawajski, lampart, kanczyl jawajski i sambar jawajski. Występują tu też 72 gatunki gadów i płazów oraz 240 gatunków ptaków.
Liczebność krokodyli i aligatorów na terenie parku jest niezbadana – są rzadko spotykane. Zdarzają się doniesienia o zauważeniu krokodyla gawialowego, jednakże żadne z nich nie zostały potwierdzone. Krokodyl słonowodny był w przeszłości obecny w jawajskich nadrzecznych ekosystemach, jednakże obecnie nie potwierdzono jego obecności na tych obszarach.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ UNESCO: Ujung Kulon National Park. [dostęp 2015-09-26]. (ang.).
- ↑ a b UNESCO: Ujung Kulon National Park. [dostęp 2015-09-26]. (ang.).
- ↑ Antaranews.com: Javan rhinos breed at Ujung Kulon: WWF. [dostęp 2015-09-26]. (ang.).
| Kulturowe |
|
|---|---|
| Przyrodnicze |
|
