Pieralberto Carrara

Pieralberto Carrara

Data i miejsce urodzenia	14 lutego 1966 Bergamo
Klub	G.S. Forestale
Wzrost	173 cm
Debiut w PŚ	17.01 1985, Oberhof (24. miejsce – b.indywidualny)
Pierwsze punkty w PŚ	17.01 1985, Oberhof (24. miejsce – b.indywidualny)
Pierwsze podium w PŚ	17.01 1991, Ruhpolding (1. miejsce – b.indywidualny)
Dorobek medalowy
Reprezentacja Włochy Igrzyska olimpijskie srebro Nagano 1998 biathlon (b.indywidualny) Mistrzostwa świata złoto Kontiolahti 1990 sztafeta złoto Borowec 1993 sztafeta złoto Canmore 1994 b.drużynowy brąz Ruhpolding 1996 b.drużynowy brąz Osrblie 1997 sztafeta Puchar Świata 3. miejsce 1992/1993

Pieralberto Carrara (14 lutego 1966 w Bergamo) – włoski biathlonista, wicemistrz olimpijski i pięciokrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 17 stycznia 1985 roku w Oberhofie, zajmując 24. miejsce w biegu indywidualnym. Tym samym już w debiucie zdobył pierwsze punkty. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 17 stycznia 1991 roku w Ruhpolding, wygrywając rywalizację w tej samej konkurencji. W zawodach tych wyprzedził swego rodaka, Andreasa Zingerle i Eirika Kvalfossa z Norwegii. W kolejnych startach jeszcze osiem razy stawał na podium: w biegu indywidualnym był trzeci 31 stycznia 1991 roku w Oberhofie i drugi 11 lutego 1998 roku w Nagano, w sprincie był drugi 19 stycznia 1991 roku w Ruhpolding, 22 stycznia 1994 roku i 18 stycznia 1997 roku w Anterselvie, a 23 stycznia 1993 roku w Anterselvie był najlepszy; ponadto 9 grudnia 1995 roku w Östersund był trzeci w biegu pościgowym, a 16 marca 1997 roku w Nowosybirsku zajął drugie miejsce w biegu masowym. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1992/1993, kiedy zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej. Wyprzedzili go jedynie Mikael Löfgren ze Szwecji i Niemiec Mark Kirchner.

W 1987 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Lake Placid, zajmując 42. miejsce w sprincie. Na rozgrywanych trzy lata później mistrzostwach świata w Mińsku/Oslo/Kontiolahti wspólnie z Wilfriedem Pallhuberem, Johannem Passlerem i Andreasem Zingerle zdobył złoty medal w sztafecie. W tym samym składzie Włosi zwyciężyli także podczas mistrzostw świata w Borowcu w 1993 roku. W 1994 roku rozegrano mistrzostwa świata w Canmore, gdzie zawodnicy rywalizowali tylko w biegu drużynowym. Reprezentacja Włoch złożona z Pieralberto Carrary, Huberta Leitgeba, Andreasa Zingerle i Wilfrieda Pallhubera zdobyła złoty medal, wyprzedzając Rosjan i Niemców. Zdobył ponadto brązowe medale w biegu drużynowym podczas mistrzostw świata w Ruhpolding w 1996 roku i w sztafecie podczas mistrzostw świata w Osrblie rok później. W startach indywidualnych najbliżej medalu był na MŚ 1996 w Ruhpolding, gdzie był czwarty w sprincie, przegrywając walkę o podium z rodakiem - René Cattarinussim o 0,2 sekundy.

Jego olimpijski debiut miał miejsce podczas igrzysk w Calgary w 1988 roku, gdzie zajął 13. miejsce w sprincie. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Albertville w tej samej konkurencji zajął 41. miejsce, a w sztafecie był czwarty. Na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku zajął 15. miejsce w biegu indywidualnym, 23. w sprincie i szóste w sztafecie. Brał też udział w igrzyskach w Nagano w 1998 roku, gdzie zdobył swój jedyny medal olimpijski. W biegu indywidualnym zajął tam drugie miejsce, rozdzielając Norwega Halvarda Hanevolda i reprezentującego Białoruś Alaksieja Ajdaraua. Na tej samej imprezie zajął też dziesiąte miejsce w sprincie i dziewiąte w sztafecie.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Rok	Miejscowość	Konkurencje
		IN	SP	PU	MS	RL	MR	SR
1988	Calgary	–	13.	nd.	nd.	–	nd.	–
1992	Albertville	–	41.	nd.	nd.	4.	nd.	–
1994	Lillehammer	15.	23.	nd.	nd.	6.	nd.	–
1998	Nagano	2.	10.	nd.	nd.	9.	nd.	–

Mistrzostwa świata

Rok	Miejscowość	Konkurencje
		IN	SP	PU	MS	RL	MR	SR
1987	Lake Placid	–	42.	nd.	nd.	–	nd.	–
1990	Mińsk/Oslo/Kontiolahti	–	14.	nd.	nd.	1.	nd.	–
1991	Lahti	59.	14.	nd.	nd.	4.	nd.	–
1993	Borowec	–	6.	nd.	nd.	1.	nd.	–
1995	Anterselva	43.	9.	nd.	4.	nd.	–	–
1996	Ruhpolding	18.	4.	nd.	nd.	10.	nd.	–
1997	Osrblie	38.	DNF	–	nd.	3.	nd.	–
1998	Pokljuka/Hochfilzen	nd.	nd.	19.	nd.	nd.	nd.	–
1999	Kontiolahti/Oslo	–	34.	44.	–	8.	nd.	–

Puchar świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
1984/1985	63.
1985/1986	67.
1986/1987	80.
1987/1988	41.
1988/1989	27.
1989/1990	32.
1990/1991	5.
1991/1992	33.
1992/1993	3.
1993/1994	16.
1994/1995	11.
1995/1996	4.
1996/1997	20.
1997/1998	17.
1998/1999	56.
1999/2000	58.

Miejsca na podium w zawodach chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Lokata	Pudła	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
1.	17 stycznia	1991	Ruhpolding	Bieg indywidualny na 20 km	1.	0+0+0+0	53:12,7	–	–
2.	19 stycznia	1991	Ruhpolding	Sprint na 10 km	2.	0+0	27:16,4	+2,2	Siergiej Tarasow
3.	31 stycznia	1991	Oberhof	Bieg indywidualny na 20 km	3.	1+0+0+1	56:39,2	+57,5	Mark Kirchner
4.	23 stycznia	1993	Anterselva	Sprint na 10 km	1.	0+0	26:47,8	–	–
5.	22 stycznia	1994	Anterselva	Sprint na 10 km	2.	0+0	26:47,0	+6,4	Frank Luck
6.	9 grudnia	1995	Östersund	Bieg pościgowy na 12,5 km	3.	0+0	27:07,0	+17,3	Ludwig Gredler
7.	18 stycznia	1997	Anterselva	Sprint na 10 km	2.	0+0	27:06,7	+14,9	Wiktor Majgurow
8.	16 marca	1997	Nowosybirsk	Bieg masowy na 15 km	2.	0+0+0+2	29:23,6	+7,3	Wolfgang Perner
9.	11 lutego	1998	Nagano	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+0+0+0	56:14,4	+7,5	Halvard Hanevold

Bibliografia

• Pieralberto Carrara. skisport365.com. [dostęp 2019-12-01]. (ang.).
• Pieralberto Carrara Biography and Olympic Results. Olympics at Sports-Reference.com. [dostęp 2010-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-28)]. (ang.).