Przejdź do zawartości

Samuel (Mysławski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Samuel
Symeon Mysławski
Metropolita kijowski
Ilustracja
Kraj działania

Imperium Rosyjskie

Data i miejsce urodzenia

24 maja 1731
Połoszki

Data śmierci

5 stycznia 1796

Miejsce pochówku

Sobór Mądrości Bożej w Kijowie

Metropolita kijowski
Okres sprawowania

1783–1796

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Metropolia kijowska

Śluby zakonne

12 kwietnia 1754

Diakonat

25 listopada 1754

Prezbiterat

6 stycznia 1756

Chirotonia biskupia

28 grudnia 1768

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

28 grudnia 1768

Miejscowość

Petersburg

Samuel, imię świeckie Symeon Mysławski (ur. 13 maja?/24 maja 1731 w Połoszkach, zm. 25 grudnia 1795?/5 stycznia 1796) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego pochodzenia ukraińskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Akademię Mohylańską. W czasie nauki złożył wieczyste śluby mnisze (12 kwietnia 1754), po czym został wyświęcony na hierodiakona (25 listopada 1754). Po ukończeniu studiów został zatrudniony w Akademii jako wykładowca. Hieromnichem został 6 stycznia 1756. W roku następnym został prefektem Akademii, kontynuując pracę naukową jako wykładowca filozofii. W 1760 wydał pracę Dogmaty prawosławnoj wiery. W 1761 otrzymał godność archimandryty i zaczął kierować jako przełożonym Brackim Monasterem w Kijowie, zasiadł również w konsystorzu prawosławnej metropolii kijowskiej. Cztery lata później ogłosił drukiem gramatykę języka łacińskiego[1]. Był znakomicie wykształconym teologiem, władał językami łacińskim, francuskim, polskim i greckim. Od sierpnia do grudnia 1768 był przełożonym Monasteru Pustynnego w Kijowie[1].

28 grudnia 1768 przyjął chirotonię biskupią i został ordynariuszem eparchii biełgorodzkiej i obojańskiej. Szczególnie interesował się kolegium w Charkowie, opracowując szczegółowy program nauczania dla każdej jego klasy. Pragnąc, by jego uczniowie mieli możliwość nauki języków obcych, a nie dysponując odpowiednią kadrą pedagogiczną, sam sfinansował wyjazd dwóch studentów do Niemiec, by mogli opanować język niemiecki i zostać jego wykładowcami. Zlecił również kształcenie przyszłych wykładowców języka francuskiego, podniósł również znaczenie języka rosyjskiego, ograniczając natomiast wiodącą dotąd rolę łaciny[1]. Dbał również otwieranie niższych szkół duchownych[1]. Biskup poszerzył kompetencje ordynariusza eparchii w stosunku do duchowieństwa parafialnego, działał na rzecz podniesienia poziomu życia duchowego w monasterach[1].

W 1771 został przeniesiony na katedrę kruticką. Od 1775 zasiadał w Świątobliwym Synodzie Rządzącym. Po roku przeniesiony ponownie, tym razem do eparchii jarosławskiej i rostowskiej. W 1777 otrzymał godność arcybiskupią. W 1783 został metropolitą kijowskim, zaś od 1786 był także tytularnym przełożonym ławry Peczerskiej[1]. Wprowadził rosyjski język wykładowy do Akademii Mohylańskiej[2]. Zmarł w 1796 i został pochowany w soborze Mądrości Bożej w Kijowie[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Самуил (Миславский). [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].
  2. W. Mokry, Stosunek państwowych i cerkiewnych władz moskiewskich do ukraińskiej Cerkwi prawosławnej i unickiej w wiekach XVII–XX [w:] red. R. Łużny, F. Ziejka, A. Kępiński, Unia brzeska. Geneza, dzieje i konsekwencje w kulturze narodów słowiańskich, Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych "UNIVERSITAS", Kraków 1994, ISBN 83-7052-220-3, s.87