Maksym (metropolita kijowski)
| Metropolita kijowski | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1305 |
| Miejsce pochówku | |
| Metropolita kijowski | |
| Okres sprawowania |
1283–1305 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Chirotonia biskupia |
przed 1283 |
Maksym (zm. 1305 we Włodzimierzu) – metropolita kijowski w latach 1283–1305.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był z pochodzenia Grekiem. Został metropolitą kijowskim w 1283[1]. Do objęcia tego urzędu był typowany jeszcze za życia swojego poprzednika Cyryla[2]. Sprawowanie obowiązków metropolity rozpoczął od wyjazdu do Złotej Ordy. Następnie zwołał w Kijowie sobór biskupów ruskich (treść jego obrad i decyzji jest nieznana)[1]. W 1285 udawał się z wizytami na Wołyń, do Nowogrodu, Halicza, Pskowa i Włodzimierza[1]. Tam też w 1299 przeniósł na stałe siedzibę metropolitów kijowskich (we Włodzimierzu czasowo rezydował już Cyryl II)[3]. Przeniósł biskupa włodzimierskiego Szymona do eparchii rostowskiej i sam objął obowiązki hierarchy włodzimierskiego. W 1300 udał się do Nowogrodu Wielkiego, zaś w 1301 wyjeżdżał do Konstantynopola w celu udziału w soborze biskupów[1]. Zdaniem D. Ostrowskiego Maksym opuścił Kijów, gdyż pragnął rezydować w tym samym mieście, co wielki książę, nominalny władca całej Rusi (tak, jak patriarcha Konstantynopola przebywał w miejscu zamieszkania cesarza). B. Gudziak podkreśla, że Włodzimierz nad Klaźmą był zagrożony najazdami tatarskimi w co najmniej tym samym stopniu, co Kijów[4].
W 1302 podlegająca mu metropolia kijowska została podzielona na metropolię kijowską i metropolię halicką (metropolię Małej Rusi), na mocy decyzji patriarchy konstantynopolitańskiego Atanazego[1]. Sam Maksym używał tytułów „metropolity całej Rusi”[2] lub „metropolity kijowskiego i włodzimierskiego”[1].
Maksym zmarł we Włodzimierzu i został pochowany w tamtejszym soborze Zaśnięcia Matki Bożej, łamiąc tym samym zwyczaj chowania zmarłych metropolitów kijowskich w soborze Mądrości Bożej w Kijowie[3].
Autor tekstu poświęconego zasadom postu i zawierania małżeństw, znanego pod nazwą Prawiło. Dzieło to napisane jest prostym językiem, bez cytatów z Biblii ani chwytów retorycznych[1].
Według polecenia Maksyma napisana została Maksymowska Ikona Matki Bożej. Przedstawia ona Matkę Bożą wręczającą hierarsze omoforion. Hagiografia prawosławna przypisuje Maksymowi widzenie maryjne, w czasie którego Matka Boska potwierdzić słuszność wyjazdu Maksyma z Kijowa do Włodzimierza i wręczyć mu omoforion[2].
Kanonizowany przez Cerkiew prawosławną. Według hagiografii w XIX wieku, w czasie remontu soboru we Włodzimierzu, odnaleziono jego nierozłożone ciało[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Максим, митрополит Киевский и Владимирский
- ↑ a b c d Святитель Максим, митрополит Киевский и Владимирский (+ 1305)
- ↑ a b Митрополиты Киевские и всея Руси (988—1305 гг.)
- ↑ B. Gudziak, Kryzys i reforma. Metropolia kijowska, patriarchat Konstantynopola i geneza unii brzeskiej, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2008, 978-83-227-2899-4, ss.23–24