Samuel Marques

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Samuel Marques
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Samuel Batiste Marques[1]

Data i miejsce urodzenia

8 grudnia 1988
Condom

Wzrost

177 cm[2]

Masa ciała

76 kg[2]

Rugby union
Pozycja

łącznik młyna

Kariera juniorska
Lata Zespół
–2007 Eauze
2007–2012 Pau
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2009–2012 Pau[3] 36 (10)
2012–2014 → Albi (wyp.)[3][4] 55 (548)
2014–2016 Pau[3][4] 49 (126)
2016–2017 Tuluza[3][4] 13 (60)
2017–2019 Brive[3][4] 53 (127)
2019–2021 Pau[3][4] 26 (42)
2021–2023 Carcassonne[3][4] 48 (353)
2023– Béziers[3][4] 2 (13)
Reprezentacja narodowa[b]
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
2012–2023  Portugalia[5] 25 (233)
  1. ↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 19 października 2023 r.
  2. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 8 października 2023 r.
Multimedia w Wikimedia Commons

Samuel Marques[a] (fr. wym. /sa'mɥɛl maʁ'kɛs/, ur. 7 grudnia 1988[2][3] w Condom[12]) – francuski rugbysta portugalskiego pochodzenia występujący na pozycji łącznika młyna. Reprezentant Portugalii, uczestnik pucharu świata.

Młodość[edytuj | edytuj kod]

Marques dorastał w niewielkim Eauze w departamencie Gers w południowo-zachodniej Francji. Dzięki ojcu, który sam uprawiał rugby, od najmłodszych lat miał kontakt z tą dyscypliną sportu. Jego pierwszym klubem był lokalny US Eauze d’Armagnac. W wieku ok. 12 lat równolegle uprawiał też piłkę nożną, jednak gdy godzenie treningów stało się zbyt uciążliwe, zdecydował się ostatecznie na rugby[12][13][14][15]. Jak sam później przyznawał nabyte w dzieciństwie umiejętności piłkarskie pomogły mu w zawodowej karierze rugbysty[15]. Od początku wyróżniał się umiejętnością kopania na bramkę. W wieku 13–14 lat kopy wykonywał skutecznie nawet z odległości 50 metrów[13].

W dzieciństwie jego idolem był reprezentant Francji Frédéric Michalak[15].

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Na pierwszą zawodową umowę przyszło mu czekać do 19. roku życia, kiedy w 2007 roku podpisał kontrakt młodzieżowy z Section Paloise[12][13][14][16]. Jego debiut w zespole seniorów (i jedyne w sezonie spotkanie w Pro D2) przypadło na mecz z FC Auch Gers[14][17] w listopadzie 2009 roku[18]. Rok później rozegrał już kilkanaście, a w kolejnym sezonie – ponad 20 meczów ligowych[3][14]. Po tym, jak w styczniu 2011 roku zadebiutował w pierwszym składzie[19], wygrał klubową rywalizację o pozycję „numer 9” m.in. z reprezentantem Tonga Tanielą Moą. Po przyjściu do klubu Kevina Boulogne z Perpignan Marques podpisał swój pierwszy, obowiązujący dwa lata kontrakt seniorski. Bezpośrednio potem został jednak wypożyczony do SC Albi celem nabrania doświadczenia[6][14][20] – początkowo na rok[21]. Później jego pobyt przedłużono o kolejny sezon[7][20][22].

W nowym klubie szybko został jednym z liderów drużyny, a w połowie sezonu 2012/2013 był najlepiej punktującym zawodnikiem Albi[6]. Zimą prezentował się nieco gorzej, po części z uwagi na nawracające problemy zdrowotne z kolanem[23]. Rok później zajął drugie miejsce na liście najlepiej punktujących zawodników w Pro D2[18]. W ciągu dwóch sezonów rozegrał w sumie 55 meczów ligowych, 80% z nich w pierwszym składzie. Szczególnie skuteczny był w drugim z nich, kiedy w 29 meczach zdobył 320 punktów (5 przyłożeń, 20 podwyższeń, 85 rzutów karnych)[3].

Wkrótce po powrocie do Pau w 2014 roku stał się podstawowym zawodnikiem Section. Jego wkład, obok wzmocnienia składu doświadczonymi zawodnikami mającymi na koncie występy w pucharze świata takimi jak Julien Pierre, Conrad Smith, czy Colin Slade, walnie przyczynił się do bardzo dobrego wyniku klubu – tytułu mistrza ligi i bezpośredniego awansu do Top 14 po dziewięciu latach przerwy[7][10][18].

Rozegrawszy jeden sezon w najwyższej klasie rozgrywkowej reprezentant Portugalii zdecydował się na przenosiny do Stade Toulousain, z którym w 2016 roku podpisał roczny kontrakt z opcją przedłużenia na kolejny sezon. W klubie z Tuluzy przegrał jednak rywalizację o miejsce w składzie z Sébastienem Bézym. W całym sezonie rozegrał tylko 10 ligowych meczów w podstawowym składzie, widocznie stracił też skuteczność kopnięć na bramkę[3][17][18][22].

Nieudany pobyt w Stade Toulousain spowodował, że jego roczny kontrakt nie został przedłużony, a Marques w połowie 2017 roku przeniósł się do CA Brive[18], gdzie szybko wywalczył sobie miejsce w składzie[24]. Choć już pierwszy sezon zakończył się spadkiem do Pro D2[25], zawodnik zdecydował się przedłużyć swój kontrakt o kolejne dwa lata[24][26]. W sezonie 2018/2019 gracze Brive okazali się najlepsi w Pro D2 i po zaledwie roku wrócili do Top 14[11].

Sam Marques grę na najwyższym poziomie zagwarantował sobie jeszcze przed końcem sezonu, kiedy podpisał dwuletni kontrakt z Section Paloise[27]. Argumentował później, że ten sposób mógł wrócić do miasta, w którym mieszkała wówczas jego rodzina[26]. W czasie swojego trzeciego pobytu w klubie z Pau rozegrał 26 meczów ligowych i cztery spotkania w European Rugby Challenge Cup, przy czym większość z nich zaczynał na ławce rezerwowych[4][3].

W 2021 roku przeniósł się do US Carcassonne na drugim poziomie rozgrywkowym[28]. Niewielki klub z Oksytanii w sezonie 2021/2022 był rewelacją rozgrywek, docierając do fazy pucharowej Pro D2 po raz pierwszy w swojej historii. Marques, który w 23 meczach zdobył ponad 200 punktów, był wyróżniającą się postacią[9][29] i jednym z kapitanów drużyny[8][30]. Za swoje występy otrzymał Oscara – nagrodę przyznawaną przez branżową gazetę Midi Olympique[31]. Został też zaproszony do udziału w towarzyskim meczu francuskiego Barbarian Rugby Club przeciwko Stanom Zjednoczonym[4][9]. Zupełnie inny przebieg miał sezon 2022/2023. Mimo zwycięstwa w ostatniej kolejce i równej liczby punktów co poprzedzający go Soyaux Angoulême XV Charente, klub z Carcassonne, którego Marques był kapitanem[32], spadł na poziom Nationale[33].

Mimo tego łącznik młyna kontynuował swoją karierę na drugim poziomie rozgrywkowym, podpisując z AS Béziers Hérault dwuletni kontrakt z możliwością przedłużenia go o kolejny rok[32].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Trenujący w prowincjonalnym zespole z Eauze Marques nie był uwzględniany w składach młodzieżowych reprezentacji Francji. Kiedy wreszcie otrzymał powołanie do reprezentacji uniwersyteckiej, udział w zgrupowaniu wykluczył uraz klubowego kolegi, a w konsekwencji brak zgody na wyjazd ze strony klubu[12][13].

Z uwagi na portugalskie korzenie uprawniony był do gry w reprezentacji także i tego kraju. Pierwsze zaproszenie do drużyny narodowej otrzymał latem 2012 roku, jednak początkowo odmówił z uwagi na proces powrotu do zdrowia po kontuzji kolana[14]. Ostatecznie do zespołu Os Lobos trafił po raz pierwszy kilka miesięcy później, na serię meczów w Ameryce Południowej[34]. Wskazywał, że kierował się chęcią sprawdzenia swoich umiejętności na poziomie międzynarodowym i poznania innej kultury[35]. Debiutował 11 listopada 2012 r. w spotkaniu z Urugwajem. Później wystąpił jeszcze w meczu z Chile[34], a na początku 2013 roku z Belgią, Rosją i Hiszpanią w Pucharze Narodów Europy 2013[36]. Zagrawszy w portugalskiej kadrze pięć spotkań[37], przez długi czas pozostawał poza reprezentacją, przedkładając nad nią swoją karierę klubową[35].

Sytuacja uległa zmianie dopiero wraz z zatrudnieniem na stanowisku selekcjonera doświadczonego francuskiego trenera Patrice’a Lagisqueta. Jego pozycja i usilne namowy spowodowały, że Marques jesienią 2020 roku przyjął powołanie na zgrupowanie[13][35][38][39]. Choć ostatecznie pozostał w klubie i nie brał udziału w meczach testowych reprezentacji przeciwko Brazylii[40], to jednak począwszy od nadchodzącego turnieju Rugby Europe Championship 2021 stał się jednym z podstawowych zawodników portugalskiej kadry. Wystąpił w pierwszym składzie we wszystkich pięciu meczach, zdobywając przy tym 74 punkty (1 przyłożenie, 21 podwyższeń, 9 rzutów karnych)[41]. W wysoko wygranym meczu z Holandią zaliczył osiem podwyższeń, co stanowiło wówczas rekord zespołu Os Lobos[42].

W 2022 roku wystąpił w meczach Rugby Europe Championship oraz śródrocznych sparingach z Włochami[4] i drugim zespołem Argentyny[43]. Jesienią był jednym z najważniejszych zawodników zespołu uczestniczącego w międzykontynentalnym turnieju barażowym o ostatnie miejsce na Pucharze Świata we Francji. Po wysokich wygranych nad Hongkongiem i Kenią Portugalczykom, dzięki lepszej różnicy zdobytych punktów, do awansu wystarczał remis w ostatnim spotkaniu ze Stanami Zjednoczonymi. Celnie wykonane przez Marquesa kopnięcie z rzutu karnego już po upływie regulaminowych 80 minut wyrównało wynik spotkania na 16:16, dzięki czemu Os Lobos po raz drugi w swojej historii zakwalifikowali się do turnieju głównego[38][44].

W 2023 roku uczestniczył w wysoko wygranym meczu grupowym Rugby Europe Championship z Polską i półfinale z Hiszpanią, w którym uznany najlepszym zawodnikiem spotkania (w obu zdobył po przyłożeniu)[4][45]. W ramach przygotowań do Mundialu grał z USA i Australią A. W sierpniu 2023 roku znalazł się w ostatecznym składzie Portugalii na Puchar Świata[46], w czasie którego wystąpił we wszystkich czterech meczach grupowych swojej drużyny, w tym w zremisowanym meczu z Gruzją[47] oraz wygranym z Fidżi. Zwycięstwo 24:23 w ostatnim ze wspomnianych było pierwszym takim sukcesem na imprezie rangi mistrzostw świata w historii reprezentacji. Decydujące dla wyniku spotkania okazało się podwyższenie Marquesa po przyłożeniu Rodrigo Marty w ostatniej minucie meczu[48]. Sam Marques, podobnie jak inny weteran Mike Tadjer, zapowiedział, że z końcem turnieju zakończy też swoją karierę międzynarodową[49].

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Drużyna narodowa Rok Mecze Punkty
 Portugalia 2012 2 0
2013 3 12
2014 —
2015
2016
2017
2018
2019
2020
2021 6 84
2022 7 76
2023 7 61
Suma 25 233

Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]

Urodzony i wychowany we Francji Samuel ma pochodzenie portugalskie[12] – jego ojciec Delphin urodził się w Vila Nova de Famalicão. Choć cała rodzina, włącznie z dziadkami, żyła następnie we Francji i nie miała już żadnych związków z Portugalią, w 2023 roku Samuel Marques podkreślał, że czuje się Portugalczykiem dzięki pielęgnowanej w rodzinie więzi z krajem pochodzenia[15][38][50].

Delphin Marques w młodości grał w rugby jako młynarz, a w późniejszym okresie był prezesem klubu z Eauze[14][15]. W klubie tym grał także starszy z jego synów, Philippe. Jego trzecie dziecko to córka Marie-Laure[9][15].

Samuel w 2021 roku był właścicielem agencji nieruchomości działającej w Pau[12][15].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ We Francji nazwisko zawodnika bywa zapisywane jako „Marquès”[4][6][7][8][9][10][11], co odpowiada jego francuskiej wymowie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Isaura Almeida, Râguebi. Herdeiros de 2007 e filhos da emigração levam Portugal ao Mundial [online], Diário de Notícias, 29 grudnia 2022 [dostęp 2023-10-24] [zarchiwizowane z adresu 2022-12-30] (port.).
  2. ↑ a b c Marques Samuel [online], AS Béziers Hérault [dostęp 2023-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-20] (fr.).
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m Samuel Marques [online], itsrugby.co.uk [dostęp 2023-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-22] (ang. • fr. • hiszp.).
  4. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag Samuel Marquès [online], all.rugby [dostęp 2023-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-22] (ang. • fr.).
  5. ↑ Samuel Marques [online], World Rugby, Puchar Świata w Rugby 2023 [dostęp 2023-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-13] (ang.).
  6. ↑ a b c Denys Kappes-Grange, Pro D2 de rugby : Samuel Marquès (Albi) a « des choses à prouver » [online], Sud Ouest, 19 stycznia 2013 [dostęp 2023-10-19] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-19] (fr.).
  7. ↑ a b c Alexandre Vau, Rugby : Le palois Samuel Marquès s'engage avec le Stade Toulousain [online], France Bleu, 11 lutego 2016 [dostęp 2023-10-19] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-19] (fr.).
  8. ↑ a b Didier Navarre, L'étoile de la semaine : Samuel Marquès (Carcassonne) [online], Midi Olympique, Rugbyrama, 30 sierpnia 2021 [dostęp 2023-10-24] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-24] (fr.).
  9. ↑ a b c d Gers : un joueur de rugby formé à Eauze en tournée avec les Barbarians français [online], La Dépêche du Midi, 28 czerwca 2022 [dostęp 2023-10-19] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-09] (fr.).
  10. ↑ a b Marc Bruno, La fête à Pau a duré jusqu'au bout de la nuit [online], Rugbyrama, 12 kwietnia 2015 [dostęp 2023-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-20] (fr.).
  11. ↑ a b Delphine-Marion Boulle, Rugby - Brive remonte en Top 14 après sa victoire sur Grenoble (28-22) [online], France Bleu, 2 czerwca 2019 [dostęp 2023-10-24] [zarchiwizowane z adresu 2021-09-23] (fr.).
  12. ↑ a b c d e f Robin Doreau, Portrait. "Il a appris à marcher avec un ballon dans la main" : Samuel Marques, un enfant du Gers à la Coupe du Monde de Rugby avec le Portugal [online], France Info, 27 września 2023 [dostęp 2023-10-19] [zarchiwizowane z adresu 2023-09-27] (fr.).
  13. ↑ a b c d e Les deux autres Gersois de la Coupe du Monde [online], hit-radio.fr, 8 września 2023 [dostęp 2023-10-19] [zarchiwizowane z adresu 2023-09-08] (fr.).
  14. ↑ a b c d e f g Christian Sempé, Section paloise : Samuel Marques en pleine maturation [online], La République des Pyrénées, 7 września 2012 [dostęp 2023-10-19] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-19] (fr.).
  15. ↑ a b c d e f g Driss Chaït, US Carcassonne XV : rencontre avec Samuel Marques, l'hyperactif du ballon ovale [online], L’Indépendant, 1 sierpnia 2021 [dostęp 2023-10-25] (fr.).
  16. ↑ Samuel Marques [online], Fédération Française de Rugby [dostęp 2023-10-24] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-24] (fr.).
  17. ↑ a b Samuel Marques [online], Ligue Nationale de Rugby, Pro D2 [dostęp 2023-10-20] (fr.).
  18. ↑ a b c d e Rémi Brazon, Samuel Marques veut passer à autre chose [online], allezbriverugby.com, 7 lipca 2017 [dostęp 2023-10-19] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-06] (fr.).
  19. ↑ Damien Larrieu – Samuel Marquès : Les espoirs prennent le pouvoi [online], Sud Ouest, 15 stycznia 2011 [dostęp 2023-10-25] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-25] (fr.).
  20. ↑ a b Samuel Marques, Section Paloise [zarchiwizowane 2016-04-23] (fr.).
  21. ↑ Marques : «Je veux rester à Albi» [online], La Dépêche du Midi, 20 stycznia 2013 [dostęp 2023-10-19] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-23] (fr.).
  22. ↑ a b Marc Bruno, Toulouse: Le Palois Marques a signé pour deux saisons [online], Rugbyrama, 11 lutego 2016 [dostęp 2023-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-14] (fr.).
  23. ↑ Julien Puyuelo, SCA. Samuel Marques : «Le Sporting a envie de grandir» [online], La Dépêche du Midi, 5 kwietnia 2013 [dostęp 2023-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-24] (fr.).
  24. ↑ a b Communique de presse [online], CA Brive, 11 maja 2018 [zarchiwizowane z adresu 2018-05-17] (fr.).
  25. ↑ Nicolas Blanzat, Top 14 - Récit d'une saison pourrie pour Brive, relégué en Pro D2 [online], France Bleu, 29 kwietnia 2018 [dostęp 2023-10-24] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-24] (fr.).
  26. ↑ a b Pascal Goumy, Samuel Marques (Pau) : « Le public de Brive était énormément demandeur » [online], La Montagne, 25 stycznia 2020 [dostęp 2023-10-24] [zarchiwizowane z adresu 2020-01-26] (fr.).
  27. ↑ Samuel Marques de retour à la Section ! [online], Section Paloise, 4 czerwca 2019 [dostęp 2023-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-21] (fr.).
  28. ↑ Saison 21-22 : Les recrues [online], US Carcassonne, 18 sierpnia 2021 [dostęp 2023-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-22] (fr.).
  29. ↑ Pablo Ordas, Carcassonne, l’outsider ambitieux de cette phase finale [online], Midi Olympique, Rugbyrama, 19 maja 2022 [dostęp 2023-10-24] [zarchiwizowane z adresu 2022-07-01] (fr.).
  30. ↑ Victorieux sans gloire face à Agen, l'USC est soulagé [online], Le Petit Journal, 30 października 2021 [dostęp 2023-10-24] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-24] (fr.).
  31. ↑ Oscar Midi Olympique : Samuel Marques et Maxime Gianet honorés ! [online], Midi Olympique, Rugbyrama, 17 maja 2022 [dostęp 2023-10-24] [zarchiwizowane z adresu 2022-07-03] (fr.).
  32. ↑ a b Samuel Marques sera biterrois dès la saison prochaine ! [online], AS Béziers Hérault, 3 kwietnia 2023 [dostęp 2023-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2023-04-03] (fr.).
  33. ↑ Vincent Daheron, Pro D2 - L'US Carcassonne reléguée en Nationale malgré sa victoire bonifiée contre Provence Rugby [online], Rugbyrama, 5 maja 2023 [dostęp 2023-10-24] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-24] (fr.).
  34. ↑ a b Relatório de actividades & contas 2012 [online], Federação Portuguesa de Rugby, 2018, s. 34–35 [dostęp 2023-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-22] (port.).
  35. ↑ a b c Olivier Bras, Coupe du monde de rugby : Patrice Lagisquet a su rameuter les Loups portugais [online], France 24, 15 kwietnia 2023 [dostęp 2023-10-20] [zarchiwizowane z adresu 2023-04-23] (fr.).
  36. ↑ Relatório de actividades & contas 2013 [online], Anexo II. Actividade desportiva internacional, Federação Portuguesa de Rugby, 2018, s. 3–5 [dostęp 2023-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-22] (port.).
  37. ↑ Listagem de Jogadores Internacionais - Selecção Nacional de XV, Federação Portuguesa de Rugby [zarchiwizowane 2016-04-07] (port.).
  38. ↑ a b c Herói do apuramento de Portugal para o Mundial de Râguebi de 2023 diz que apenas cumpriu o seu dever [online], Lusa, SAPO, 22 listopada 2022 [dostęp 2023-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2023-02-03] (port.).
  39. ↑ Portugal name strong squad to prepare for Brazil [online], americasrugbynews.com, 16 listopada 2020 [dostęp 2023-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-14] (ang.).
  40. ↑ David Andrade, Portugal vence de forma clara o Brasil [online], Público, 21 listopada 2020 [dostęp 2023-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-21] (port.).
  41. ↑ a b c d e f g h i j k Samuel Marques | Match list [online], ESPN Scrum [dostęp 2023-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-19] (ang.).
  42. ↑ Excelente vitória de PORTUGAL [online], Federação Portuguesa de Rugby, 10 lipca 2021 [dostęp 2023-10-16] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-14] (port.).
  43. ↑ a b Second half surge sees Argentina XV past Portugal [online], americasrugbynews.com, 9 lipca 2022 [dostęp 2023-10-24] [zarchiwizowane z adresu 2023-08-30] (ang.).
  44. ↑ a b Samuel Marques kicks Portugal to Rugby World Cup 2023 [online], World Rugby, 18 listopada 2022 [dostęp 2023-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-26] (ang.).
  45. ↑ a b Portugal vence duelo Ibérico e segue para a Final [online], Federação Portuguesa de Rugby, 4 marca 2023 [dostęp 2023-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-04] (port.).
  46. ↑ Squad Anouncement [online], Federação Portuguesa de Rugby [dostęp 2023-10-16] [zarchiwizowane z adresu 2023-08-30] (port.).
  47. ↑ a b Portugal denied first Rugby World Cup win as missed kick hands Georgia draw [online], The Guardian (The Observer), 23 września 2023 [dostęp 2023-10-16] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-07] (ang.).
  48. ↑ a b Gerard Meagher, Fiji squeeze into quarter-final against England despite defeat by Portugal [online], The Guardian, 8 października 2023 [dostęp 2023-10-16] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-13] (ang.).
  49. ↑ Great entertainers Portugal secure maiden World Cup win [online], Reuters, 8 października 2023 [dostęp 2023-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-22] (ang.).
  50. ↑ Jérôme Porier, Coupe du monde de rugby 2023 : la fiche « non officielle » du Portugal [online], Le Monde, 6 września 2023 [dostęp 2023-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-02] (fr.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Samuel_Marques&oldid=71610866”